Κατηγορία: στήλες

παλινδρομώ

ρ. αμετβ. [αρχ.] {παλινδρομείς…| παλινδρόμησα}

1. κινούμαι εναλλάξ προς τα εμπρός και προς τα πίσω
2. (μτφ) μεταβάλλω συνεχώς γνώμη, δέχομαι πότε τη μία και πότε την άλλη, συχνά και την αντίθετη, άποψη.

Γ. Μπαμπινιώτη, Λεξικό της νέας Ελληνικής γλώσσας, Β΄ έκδοση, Γ΄ ανατύπωση 2006 εμπλουτισμένη – σελίδα 1307

εάν θέλετε να λαμβάνετε κάθε πρωί ένα επίκαιρο σκίτσο του ΚΥΡ μπείτε ΕΔΩ & γράψτε την ηλεκτρονική σας διεύθυνση

παρασάνταλος, -η, -ο

(λαϊκ. – εκφραστ.) αυτός που είναι ανακόλουθος, που του λείπει η συγκρότηση και η τάξη (ειδικοτ. για προσ.) αυτός που δε μετρά τα λόγια και τις πράξεις του: ~ γυναίκα. ΣΥΝ. (λαϊκ) ατσούμπαλος, άτσαλος (λογ.) ατάσθαλος, (καθημ.) ακατάστατος

ΕΤΥΜ: < παρα + -σάνταλος < σαντάλι / σανδάλι)

Γ. Μπαμπινιώτη, Λεξικό της νέας Ελληνικής γλώσσας, Β΄ έκδοση, Γ΄ ανατύπωση 2006 εμπλουτισμένη – σελίδα 1335

εάν θέλετε να λαμβάνετε κάθε πρωί ένα επίκαιρο σκίτσο του ΚΥΡ μπείτε ΕΔΩ & γράψτε την ηλεκτρονική σας διεύθυνση

ανάντης, -ης, -άναντες

{ανάν-τους, | -εις (ουδέτ. –η), -ών}

1. αυτός που έχει ανοδική κατεύθυνση, ανηφορικός ΣΥΝ.: ανωφερής ΑΝΤ.: κατάντης, κατωφερής, κατηφορικός 2. (μτφ) δύσκολος, δυσχερής, αντίξοος

ΕΤΥΜ: αρχ. ἀν(α)- + -άντης < ἀντ- (πβ αντί, ἔν-αντι, συν-αντ ῶ)

Γ. Μπαμπινιώτη, Λεξικό της νέας Ελληνικής γλώσσας, Β΄ έκδοση, Γ΄ ανατύπωση 2006 εμπλουτισμένη – σελίδα 162

εάν θέλετε να λαμβάνετε κάθε πρωί ένα επίκαιρο σκίτσο του ΚΥΡ μπείτε ΕΔΩ & γράψτε την ηλεκτρονική σας διεύθυνση

Διφυής, -ής, -ές

{διφυ-ούς | -είς (ούδ. –ή)} αυτός που έχει δυο μορφές, δισυπόστατος.

– διφυΐα (η) [αρχ.], [Ετυμ.: αρχ. <δι- (δις) + -φυής (φύω]

Γ. Μπαμπινιώτη, Λεξικό της νέας Ελληνικής γλώσσας, Β΄ έκδοση, Γ΄ ανατύπωση 2006 εμπλουτισμένη – σελίδα 517

εάν θέλετε να λαμβάνετε κάθε πρωί ένα επίκαιρο σκίτσο του ΚΥΡ μπείτε ΕΔΩ & γράψτε την ηλεκτρονική σας διεύθυνση

Εμμονή (η) [αρχ]

1. η σταθερή και αμετακίνητη προσήλωση σε πεποίθηση ή στάση (συνήθ. παρά τις αρνητικές συνθήκες): έδειξε μεγάλη ~ στην υποστήριξη της πρότασης αυτής || η ~ στο θέμα καταντά παρεξηγήσιμη ΣΥΝ.: επιμονή ΑΝΤ.: χαλαρότητα, αδιαφορία, υπαναχώρηση, διαλλακτικότητα

2. (συνεκδ.) η ίδια η πίστη ή στάση κλπ στην οποία εμμένει κανείς: δεν μπορεί να απαλλαγεί από τις ~ του.

σχόλιο: λ. μένω

[ΕΤΥΜ: αρχ < ἐμμένω]

Γ. Μπαμπινιώτη, Λεξικό της νέας Ελληνικής γλώσσας, Β΄ έκδοση, Γ΄ ανατύπωση 2006 εμπλουτισμένη – σελίδα 595