Το προσχέδιο προϋπολογισμού που μόλις κατέθεσε ο Ευκλείδης Τσακαλώτος περιέχει τα εξής στοιχεία για το Δημόσιο Χρέος:
Το Χρέος της Κεντρικής Διοίκησης – η σημαντικότερη μορφή του Δημοσίου Χρέους – αυξήθηκε από 321 δις το 2015 στα 326 δις το 2016 και προβλέπεται να φτάσει τα 335 δις το 2017 και τα 345 δις το 2018. Πρόκειται για άλμα 7,5%.
Σε μήνυμά του που απευθύνεται στους πρώην εργαζομένους της ΕΝΚΛΩ ο καθηγητής Οικονομικών, Παν. Λονδίνου και πρώην βουλευτής Ημαθίας Κώστας Λαπαβίτσας αναφέρει:
“Οι θετικές εξελίξεις στην ΕΝΚΛΩ είναι πηγή αισιοδοξίας για την τοπική κοινωνία της Ημαθίας και της Κομοτηνής, αλλά και για τη χώρα ολόκληρη. Για μένα προσωπικά είναι πηγή χαράς. Πρόκειται για ένα μεγάλο βήμα στην ανασύνταξη του παραγωγικού ιστού της Ελλάδας και ιδιαίτερα της κλωστοϋφαντουργίας σε μια περιοχή με τη βαθιά παράδοση της Νάουσας.
Έχει τεράστια σημασία ότι η επιχειρησιακή πρόταση, αλλά και η αταλάντευτη αποφασιστικότητα,για την αναγέννηση της ΕΝΚΛΩ προήλθαν από τους εργαζομένους της. Και για να λέγονται τα πράγματα με το όνομά τους, η ψυχή της προσπάθειας ήταν ο Λυσίμαχος Γιαγκούλας και ο Γιάννης Μουσουλίδης, χωρίς τους οποίους τίποτε δεν θα είχε γίνει.
Είναι λάθος ανάλυση και πολιτική επιλογή, η άποψη ότι η Ευρωζώνη είναι σε οξεία κρίση από τη γερμανική πολιτική λιτότητας και η λύση είναι περισσότερος ευρωπαϊσμός.
Αυτή η Ε.Ε. είναι η επιλογή της Γερμανικής εξαγωγικής βιομηχανίας και των διακλαδώσεών της με τη Γερμανία στον πυρήνα, χώρες όπως Γαλλία και Ιταλία συμπληρωματικά και τρεις περιφέρειες, όπου το ευρώ λειτουργεί ως το νόμισμα εξυπηρέτησης των γερμανικών συμφερόντων, λέει ο Κώστας Λαπαβίτσας στο Radio 98.4 και τον Γιώργο Σαχίνη.
Το Ευρωπαϊκό Δίκτυο Ερευνών Κοινωνικής και Οικονομικής Πολιτικής, όπως αναφέρει σχετικό Δ.Τ. έχει κάνει μια μελέτη σχετικά με την αποτυχία της Ευρωζώνης, αλλά και τη νέα κατεύθυνση ανάπτυξης της χώρας εκτός ευρώ. Οι συγγραφείς της μελέτης, Κώστας Λαπαβίτσας, Θόδωρος Μαριόλης και Κώστας Γαβριηλίδης, μέλη του ΕΔΕΚΟΠ, θα την παρουσιάσουν «ως την πλέον τεκμηριωμένη πρόταση αλλαγής πορείας» στις 15 Φεβρουαρίου στην Αθήνα.
Συνέντευξη για το συγκεκριμένο θέμα έδωσε πρόσφατα στη Νόρα Ράλλη (Εφημερίδα των Συντακτών – 4/2/2017) εις εκ των συγγραφέων της, Κ. Λαπαβίτσας. Τη συνέντευξη μπορείτε να τη διαβάσετε ΕΔΩ
Ο χρόνος που ακολούθησε την υπογραφή του τρίτου μνημονίου από τον Αλέξη Τσίπρα διέλυσε και τις τελευταίες ψευδαισθήσεις όσων τον ψήφισαν τον Σεπτέμβριο του 2015.
Ο ΣΥΡΙΖΑ είναι πλέον τελεσίδικα καθεστωτικός – αυξάνει φόρους, κόβει συντάξεις, κάνει συμφωνίες για την ιδιοκτησία των ΜΜΕ με ανθρώπους που όζουν, επιτρέπει τους πλειστηριασμούς πρώτης κατοικίας. Αντίστοιχη είναι και η ηθική και πολιτική του απαξίωση, όπως και η αίσθηση απελπισίας και αποχής από τα κοινά που καταγράφεται σε όλες τις δημοσκοπήσεις.
Θα περίμενε κανείς ότι η μνημονιακή πλευρά θα πανηγύριζε, αφού έχει νικήσει και επιβάλλει τη δικιά της άποψη για την πορεία της χώρας. Ωστόσο δεν θριαμβολογεί, αλλά ανησυχεί βαθιά.
Με νέο άρθρο του, που πρωτοδημοσιεύτηκε στην αθηναϊκή εφημερίδα «Καθημερινή της Κυριακής» στις 4 Σεπτεμβρίου 2016, επανέρχεται ο οικονομολόγος και πρώην βουλευτής Ημαθίας Κ. Λαπαβίτσας. Το άρθρο έχει τίτλο «Η μάταιη αναζήτηση σχεδίου ανάπτυξης».
Η μάταιη αναζήτηση σχεδίου ανάπτυξης
Η ανάπτυξη βρίσκεται ήδη στο πολιτικό προσκήνιο, με έντονη την παρουσία όσων αναζητούν ένα «δικό μας» εθνικό σχέδιο, ώστε να μην πάει χαμένη η επιτυχία της παραμονής μας στην ΟΝΕ. Η κυβέρνηση μάλιστα επιμένει ότι η ανάπτυξη πρέπει να είναι και δίκαιη.
Το Brexit δεν ήταν η πρώτη φορά που οι Ευρωπαίοι απέρριψαν την ΕΕ και δεν θα είναι η τελευταία. Να τι πρέπει να κάνει η Αριστερά.Η νίκη της Εξόδου στο βρετανικό δημοψήφισμα αποτελεί μια στιγμή πολιτικής σύγχυσης για τη χώρα – μια ανάπαυλα στον ανταγωνισμό μεταξύ των κοινωνικών τάξεων. Καμία τάξη δεν φαίνεται ικανή για την ώρα να κατευθύνει τα γεγονότα. Η άρχουσα τάξη δεν έχει σαφή σχέδια για το μέλλον και φαίνεται προσωρινά παραζαλισμένη.
Η εργατική τάξη και οι φτωχοί έχουν εκφράσει μεγάλη οργή για την κατάσταση τόσο της κοινωνίας όσο και του έθνους, αλλά είναι επίσης βαθύτατα διχασμένοι, με αντιφατικές ιδέες να επικρατούν ανάμεσά τους.
Τι θα συμβεί στους μισθούς από το φθινόπωρο και μετά λόγω του Τρίτου Μνημονίου, γνωστού και ως Καλό Μνημόνιο Τσίπρα; Θα υπάρξει περαιτέρω μείωση; Θα καταργηθεί ο 13ος και ο 14ος; Θα απαλειφθούν οι τριετίες; Η επίσημη θέση της κυβέρνησης δεν είναι ακόμη γνωστή. Αλλά η λογική του νέου μνημονίου είναι πεντακάθαρη, όπως θα δούμε παρακάτω. Σε τελική ανάλυση θα δεσμεύσει την κυβέρνηση, ότι κι αν λένε οι υπουργοί της και ο πρωθυπουργός.
Οι πρώην αντιμνημονιακοί μαχητές του ΣΥΡΙΖΑ διαρρηγνύουν τα ιμάτιά τους λέγοντας ότι πρόκειται για «τεχνητές ειδήσεις» της «διαπλοκής».
Γραπτή δήλωση με αφορμή τη ψήφιση του πολυνομοσχεδίου την Κυριακή 22 Μαΐου έκανε ο Κ. Λαπαβίτσας.
Στη δήλωση αναφέρονται τα ακόλουθα: “Με την ψήφιση του πολυνομοσχεδίου ολοκληρώθηκε η μετάλλαξη του ΣΥΡΙΖΑ σε ένα ακόμη κόμμα από αυτά που για δεκαετίες κυβέρνησαν και κατέστρεψαν την Ελλάδα. Εντυπωσιάζει ο κυνισμός και η έλλειψη ηθικών αρχών της ηγεσίας του.
Η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ νομοθέτησε όσα κατήγγειλε στην πορεία της προς την εξουσία – ΕΝΦΙΑ, περικοπές συντάξεων, αύξηση της έμμεσης φορολογίας, πάγωμα των μισθών. Αποδέχθηκε ξένη επιτροπεία στη δημόσια περιουσία με το Ταμείο Ιδιωτικοποιήσεων. Περιφρόνησε τη δημοκρατία με αλλεπάλληλες Πράξεις Νομοθετικού Περιεχομένου και Επείγοντα Νομοσχέδια.
Διευκρινίσεις για το νεοεμφανιζόμενο Ευρωπαϊκό Δίκτυο Ερευνών Κοινωνικής και Οικονομικής Πολιτικής (δείτε σχετικά ΕΔΩ) δίνει ο Κ. Λαπαβίτσας, αφού πολλοί ήταν αυτοί που έσπευσαν να το χαρακτηρίσουν ως ένα «νέο κόμμα».
Συγκεκριμένα αναφέρει τα ακόλουθα:
Στις 8 Απριλίου ανακοινώθηκε η έναρξη του Ευρωπαϊκού Δικτύου Ερευνών Κοινωνικής και Οικονομικής Πολιτικής (ΕΔΕΚΟΠ, η EReNSEP από το αγγλικό του ακρωνύμιο). Πρόκειται για μια φιλόδοξη προσπάθεια με επιστημονικό και πανεπιστημιακό χαρακτήρα που μπορεί να συμβάλλει θετικά στα δημόσια πράγματα και στην Ελλάδα και σε άλλες χώρες της Ευρώπης. Πρέπει να τονιστεί, ιδιαίτερα μετά τον παραπλανητικό θόρυβο που προκλήθηκε, ότι δεν πρόκειται για πολιτικό κόμμα.
Ένας παμπάλαιος θεσμός της Ρώμης ήταν ο προκουράτωρ, η δουλειά του οποίου ήταν να διαχειρίζεται την περιουσία πάμπλουτων Συγκλητικών και άλλων. Ο Οκταβιανός Αύγουστος του έδωσε πολιτικό χαρακτήρα διορίζοντας προκουράτορες για τη δική του τεράστια περιουσία και για τις αυτοκρατορικές επαρχίες. Μετά τον Αύγουστο, ο πολιτικός θεσμός γενικεύτηκε.
Τα πρώτα χρόνια οι πολιτικοί προκουράτορες συχνά ήταν απελεύθεροι δούλοι που γίνονταν ζάπλουτοι και πανίσχυροι. Μια τέτοια ιστορική μορφή ήταν ο ελληνικής καταγωγής Μάρκος Αντώνιος Πάλλας, απελεύθερος του Κλαύδιου και εραστής της Αγριππίνας. Σταδιακά μετεξελίχθηκαν σε έμμισθους αξιωματούχους, με αυστηρή διοικητική ιεραρχία. Ήταν κατά κανόνα ικανοί άνθρωποι, από σχετικά χαμηλή κοινωνική τάξη, που γίνονταν άριστοι φορείς της αυτοκρατορικής ισχύος. Διαχειρίζονταν κυρίως τα οικονομικά των επαρχιών, αλλά σταδιακά απόκτησαν και δικαστικές και εκτελεστικές εξουσίες.
του Κώστα Λαπαβίτσα
Το άρθρο δημοσιεύτηκε στην ιστοσελίδα του Heiner Flassbeck flassbeck-economics.com στις 7 Μαρτίου στην αγγλική και στη γερμανική γλώσσα.
Είναι πλέον οκτώ χρόνια από τότε που Ελλάδα μπήκε σε ύφεση και έξι από τότε που υιοθέτησε τη στρατηγική «διάσωσης» σχεδιασμένη από το ΔΝΤ, την ΕΕ και την ΕΚΤ. Η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ, η οποία εξελέγη τον Ιανουάριο του 2015 με τη μεγάλη προσδοκία ότι θα απορρίψει τη λιτότητα, έχει συνθηκολογήσει και εφαρμόζει πιστά τις πολιτικές «διάσωσης». Η οικονομία δεν δείχνει σημάδια ανάκαμψης και μάλιστα επέστρεψε στην ύφεση το 2015.
Παράλληλα η κατάσταση της χώρας το 2016 έχει επιδεινωθεί δραματικά από ένα κύμα προσφύγων και μεταναστών.
Το νέο κύμα προσφύγων στην Ελλάδα έχει δημιουργήσει συνθήκες ανθρωπιστικής κρίσης και αποτελεί άμεση απειλή για την Ευρωπαϊκή Ένωση. Σε συνδυασμό με την ατελείωτη κρίση της ευρωζώνης και το δημοψήφισμα για το Brexit, το προσφυγικό μπορεί να καταλήξει σε υπαρξιακή κρίση για την ΕΕ το 2016. Απαιτείται ηγεσία με όραμα, η οποία επί του παρόντος σπανίζει.
Σύμφωνα με την Ύπατη Αρμοστεία του Ο.Η.Ε. για τους Πρόσφυγες, το 2014 η Συρία ήταν η κύρια πηγή προσφυγικών ροών ανά τον κόσμο, και το 95% των Σύρων προσφύγων βρίσκονταν σε γειτονικές χώρες. Η Τουρκία φιλοξενούσε τον μεγαλύτερο αριθμό, περίπου 1,6 εκατομμύρια. Αξίζει να σημειωθεί ότι αναπτυσσόμενες χώρες υποδέχτηκαν το 86% των προσφύγων παγκοσμίως το 2014. Οι φτωχοί αποδείχθηκαν πιο φιλεύσπλαχνοι και γενναιόδωροι από τους πλούσιους για άλλη μια φορά.
Ένας χρόνος έχει περάσει από την εκλογή μιας αριστερής ριζοσπαστικής κυβέρνησης στην Ελλάδα. Τον περασμένο Γενάρη ο Αλέξης Τσίπρας, ο δυναμικός νέος πρωθυπουργός της χώρας, υπόσχονταν ένα αποφασιστικό χτύπημα ενάντια στη λιτότητα. Ο αντισυμβατικός υπουργός Οικονομικών Γιάνης Βαρουφάκης σύντομα κατέφτασε στο Λονδίνο και προκάλεσε αίσθηση στα μέσα ενημέρωσης. Όλα έδειχναν πως στην Ελλάδα υπήρχε μια κυβέρνηση που απέρριπτε τους πνιγηρούς αστικούς τύπους και ήταν έτοιμη για μάχη. Οι προσδοκίες ήταν υψηλές.
Ένα χρόνο μετά, ο ΣΥΡΙΖΑ εφαρμόζει πιστά τις πολιτικές λιτότητας που κάποτε επέκρινε. Έχει εκκαθαρίσει την αριστερή του πτέρυγα και ο Αλέξης Τσίπρας έχει εγκαταλείψει τον ριζοσπαστισμό του προκειμένου να παραμείνει στην εξουσία με κάθε κόστος. Η Ελλάδα έχει χάσει κάθε ελπίδα.
Δύσκολο προμηνύεται το Νέο Έτος. Το 2015 έκλεισε με τον δήθεν ανατροπέα Τσίπρα να εφαρμόζει Μνημόνιο. Το 2016 ανοίγει με τον Μητσοτάκη, αυθεντικό προϊόν των μηχανισμών εξουσίας που μας οδήγησαν στα Μνημόνια, να τον αντιπολιτεύεται. Οι δύο μονομάχοι θα συγκρούονται σε μια Βουλή που δεν έχει προηγούμενο για το χαμηλό της επίπεδο. Αλλά οι πραγματικές τους δυσκολίες θα προκύψουν κυρίως γιατί η Ελλάδα έχει χαθεί στην έρημο των Μνημονίων χωρίς πυξίδα. Ο κ. Τσίπρας ήδη βρήκε μπροστά του όρος δύσβατο. Ο κ. Μητσοτάκης δεν φαίνεται να γνωρίζει καμία οδό διαφυγής.
Ο μνημονιακός παραλογισμός του κ. Τσίπρα
Τα τελευταία στοιχεία της ΕΛΣΤΑΤ είναι αποκαλυπτικά. Οι λιανικές πωλήσεις υποχώρησαν τον Οκτώβριο κατά 3,9% σε ετήσια βάση. Ακόμη χειρότερα, οι εξαγωγές το Νοέμβριο μειώθηκαν κατά 9,8% και η συνολική μείωσή τους για το ενδεκάμηνο του 2015 ήταν της τάξης του 5,5%.