Κατηγορία: άρθρα

γράφει ο Γρηγόρης Γιοβανόπουλος

• Τα χαράματα της 15^ης Ιουλίου 1974 εκδηλώνεται το πραξικόπημα της Χούντας κατά του Εθνάρχη Μακαρίου.

• Στις 20 Ιουλίου ,4.45 π.μ. αρχίζει η τουρκική εισβολή στην Κύπρο.
• Στις 23 Ιουλίου αρχίζει η κατάρρευση της χούντας στην Αθήνα.

Επιγραμματικά τα σημαντικότερα γεγονότα του Ιούλη του 1974 που συντέλεσαν από τη μια στην ανατροπή της Δικτατορίας στην Ελλάδα και από την άλλη προκάλεσαν ένα βαθύ, αγιάτρευτο τραύμα στη μαρτυρική Κύπρο, τραύμα το οποίο είναι ακόμα υπαρκτό και ορατό εξαιτίας της «Γραμμής Αττίλα» που βρίσκεται εκεί 42 χρόνια τώρα σαν κακοραμμένη πληγή και χωρίζει τη μαρτυρική Μεγαλόνησο στα δύο.

του Νίκου Ασλάνογλου

Πρόκειται για ακόμη μια ιστορία με βόδια. Μοσχάρια. Αυτά τα ζώα με το πολύ κρέας και πολύ ξίγκι. Από μυαλό βέβαια, ούτε λόγος. Εξ ΄ού και το «έξυπνο βλέμμα της αγελάδας». Τα βόδια, θέλανε να τα θάψουν πάνω από το χωριουδάκι Κυψέλη και λίγες δεκάδες μέτρα, πάνω από εμφανέστατες πηγές νερού.

 Οι κάτοικοι αντέδρασαν και πολύ σωστά κάνανε. Να πλησιάζουν τόσο κοντά τα βόδια στο χωριό. Είναι επικίνδυνη κατάσταση. Με πέντε – έξι τσουβάλια ασβέστη και ένα κοινό πλαστικό νάιλον, θα κάνανε, τα βόδια, υγειονομική ταφή. Το στενάχωρο είναι ότι αυτό το…. δρομολόγησαν επιστήμονες των υπηρεσιών της Ημαθίας, οι οποίοι βεβαίωσαν εγγράφως ότι δεν υπάρχουν πηγές και υπόγεια νερά στην ευρύτερη περιοχή. Τα καλοταϊσμένα μοσχάρια, δεν είδαν τις πηγές παραδίπλα, αφού οι στάβλοι ήταν στο Πλατύ και στο Κλειδί.

Στις 19 Ιουλίου είχαμε κάνει μια αναφορά σε ένα θέμα που μας έκανε ιδιαίτερη εντύπωση όταν το μάθαμε, με μια ανάρτηση που είχε τίτλο “Ύδατος το ανάγνωσμα” (ΕΔΩ). Ρωτώντας τη μέρα εκείνη – γιατί τι θέμα συζητούνταν ήδη επί μια εβδομάδα, μάθαμε ότι μια μελέτη που στην αρχή της κόστιζε περίπου 2.900 ευρώ στο τέλος έφτασε να κοστίζει δυόμισι μύρια!

Από τότε δεν βρέθηκε ο χρόνος να ασχοληθούμε με το θέμα και να το παρουσιάσουμε, “έρχεται” όμως ο Τ. Τασιόπουλος με άρθρο του και αναφέρεται σε αυτό.

Το άρθρο είναι το εξής:

Με προτάσεις που δεν αλλάζουν το σκηνικό (απλά το ανασυντάσσουν) και που δείχνουν ότι δεν υπάρχει πραγματική διάθεση για ριζικές αλλαγές εμφανίστηκε ο πρωθυπουργός της χώρας σε εκδήλωση που πραγματοποιήθηκε στο προαύλιο της Βουλής το απόγευμα της Δευτέρας 25 Ιουλίου.

Θα σταθούμε σε 2-3 μόνο.

– Εκλογή από τη Βουλή σε 2 γύρους (2 προσπάθειες) με 200 ψήφους αναγκαίες για την εκλογή του ΠτΔ, αλλιώς προσφυγή στον Λαό, που θα έχει να αποφασίσει μεταξύ των 2 επικρατέστερων κατά την τελευταία (δική του, απο μέρους του) προσπάθεια.

Τι μπορεί να σημαίνει αυτό; Αλλαγές προς το χειρότερο σε 2 επίπεδα:

Το Brexit δεν ήταν η πρώτη φορά που οι Ευρωπαίοι απέρριψαν την ΕΕ και δεν θα είναι η τελευταία. Να τι πρέπει να κάνει η Αριστερά.

Η νίκη της Εξόδου στο βρετανικό δημοψήφισμα αποτελεί μια στιγμή πολιτικής σύγχυσης για τη χώρα – μια ανάπαυλα στον ανταγωνισμό μεταξύ των κοινωνικών τάξεων. Καμία τάξη δεν φαίνεται ικανή για την ώρα να κατευθύνει τα γεγονότα. Η άρχουσα τάξη δεν έχει σαφή σχέδια για το μέλλον και φαίνεται προσωρινά παραζαλισμένη.

Η εργατική τάξη και οι φτωχοί έχουν εκφράσει μεγάλη οργή για την κατάσταση τόσο της κοινωνίας όσο και του έθνους, αλλά είναι επίσης βαθύτατα διχασμένοι, με αντιφατικές ιδέες να επικρατούν ανάμεσά τους.

Με ένα νέο άρθρο επιστρέφουν οι Τ. Τασιόπουλος και Παν. Μαργαρίτης, γνωστοί από το 2014 και ως «κυανόκρανοι».

Το άρθρο φέρει τον τίτλο «ο κ. Ανέκαθεν»:

“Κομισάριος στην Ε.Ε υπεύθυνος για τη γεωργία ακόμα και σήμερα, αφού τίποτα δεν άλλαξε από το BREXIT, είναι ο Άγγλος κ. Μπίγκ Φιλ. Ο Μπιγκ Φιλ είναι ο μοναδικός κομισάριος – όπως έλεγαν στις Βρυξέλλες– που ανακατεύτηκε ενεργά στην προεκλογική εκστρατεία πραγματοποιώντας αποστολές κομάντο στο Ηνωμένο Βασίλειο προς ενίσχυση του Bremain.

Τελικά μήπως έχουν δίκιο αυτοί που ωρύονται (αυτοί, που τους παρουσιάζουν για τους τρελούς του «ελληνικού χωριού»!) και αναφέρονται σε ύπαρξη και εκτέλεση ενός σχεδίου το οποίο αποκλειστικό σκοπό έχει την επ’ αόριστο υπαγωγή της χώρας σε ένα καθεστώς προτεκτοράτου, οικονομικο-κοινωνικο-πολιτικού;;;

Ας το δούμε λίγο ψύχραιμα και λογικά: όχι πως η κατάσταση που επικρατούσε έως την έναρξη της εποχής των Μνημονίων ήταν παραδεισένια. Σίγουρα όχι, γιατί είχε τα κατά της, τις υπερβολές της, τα λάθη της. Ούτε είμαστε ο περιούσιος λαός που ξαφνικά τον έχουν βάλει στο μάτι όλοι οι υπόλοιποι!

Αλλά μήπως είναι σε πλήρη εξέλιξη ένα καλοφτιαγμένο σχέδιο ώστε να μετατραπεί η χώρα σε προτεκτοράτο – δοκιμαστικό σωλήνα και οι κάτοικοι της σε σύγχρονους είλωτες των 200 ευρώ το μήνα, χρεωμένους μέχρι το λαιμό και χωρίς περιθώριο αντίδρασης;;;

Μια σειρά γεγονότων ίσως θα πρέπει να μας βάλουν σε σκέψεις:

Στην Ελλάδα έχουμε μια από τις καλλίτερες δημοκρατίες καθώς οι Έλληνες αγαπούν πολύ αυτό το είδος του πολιτεύματος και πολλούς αγώνες κάνουν για να το έχουν, αλλά δυστυχώς αρκετοί πολλούς κόπους καταβάλλουν για να το χαλάσουν.

Τα παλιά τα χρόνια τα πάντα εκπορεύονταν  από τον άρχοντα . Στη σημερινή όμως εποχή ανώτατος άρχοντας είναι ο λαός, γιατί αυτός με την ψήφο του διορίζει ή παύει  τους άρχοντες.

Άρα το ερώτημα πέφτει στον λαό και ο ψηφοφόρος καλείται να απαντήσει για κάθε πράγμα που αφορά τον εαυτό του. Είτε για ένα προσωρινό και ασήμαντο προσωπικό του μικροσυμφέρον, είτε για το χατήρι κάποιου επιτήδειου που του κάνει τον φίλο.

Ο ψηφοφόρος λοιπόν καλείται να συνδράμει με την ψήφο του για να καλυτερέψει η διοίκηση και αυτός με το μικροσκεπτικό του μικρορουσφετιού ψηφίζει να χειροτερέψει  η διοίκηση ή στην καλλίτερη περίπτωση να μείνει στα ίδια.

Ο Τάσος Τασιόπουλος, ο οποίος ήταν δημοτικός σύμβουλος με την παράταξη του Μπ. Γκιόνογλου (με την οποία είχε εκλεγεί το 2010 και ο Γ. Κιρκιλιαννίδης) παρεμβαίνει στη γνωστή διαμάχη μεταξύ Γιάννη Γκιουρτζή και Γιάννη Κιρκιλαννίδη με ένα άρθρο του.

Αναφέρει λοιπόν ο Τ. Τασιόπουλος:

-Είναι βέβαιο πως δυο πολύ αγαπητοί Γιάννηδες (Γιάννης Γκιουρτζής πρώην πρόεδρος Δημ. Συμβουλίου και Γιάννης Κιρκιλιανίδης πρώην και νυν δημοτικός σύμβουλος) εσχάτως έχουν- από ότι φαίνεται– εμπλακεί σε αδιέξοδη, ατέρμονη και ατελέσφορη ανταλλαγή ιδιότροπων και παρελθοντικών απόψεων στις οποίες κατά τη γνώμη μου λιγότερο ή περισσότερο δίκιο πολιτικής έχουν αμφότεροι, και εξηγούμαι:

Η στυγερή δολοφονία της Τζο Κοξ θα έχει σημαντικές επιπτώσεις στο βρετανικό δημοψήφισμα. Οι υπέρμαχοι του Remain υπολογίζουν σε μεταστροφή του εκλογικού σώματος προς όφελός τους. Tο τελικό αποτέλεσμα όμως δεν είναι καθόλου βέβαιο γιατί το δημοψήφισμα έχει προκαλέσει βαθύτατη ταξική αναταραχή στη Βρετανία.

Το ταξικό ρήγμα

Μια έντονη διαμάχη αναμφίβολα υπάρχει ανάμεσα στους έχοντες και κατέχοντες, με το πλειοψηφικό κομμάτι να θέλει την παραμονή και το μειοψηφικό την έξοδο, το καθένα για τα δικά του συμφέροντα. Η διάσπαση είναι ορατή μέσα στο Συντηρητικό Κόμμα, αλλά από μόνη της δεν θα αρκούσε ποτέ για να προκαλέσει γενικευμένη κοινωνική αναταραχή. Το δημοψήφισμα έφερε στην επιφάνεια ένα πολύ βαθύτερο κοινωνικό ρήγμα.