Κατηγορία: γνώμη – σχόλιο επικαιρότητας

Σημαντική ημέρα η σημερινή για την πορεία της χώρας τις επόμενες δεκαετίες.
Όσο κι αν θέλουν να στρογγυλεύουν κάποιοι τα πράγματα (εντός ή και εκτός Ελλάδας, ο καθένας λόγω της οπτικής γωνίας με την οποία αντιμετωπίζει το θέμα), οι δυσκολίες υπάρχουν. Μπορεί όμως να μην είναι και τόσο ανυπέρβλητες, όσο θέλει π.χ. να τις παρουσιάζει η παρέα του Βερολίνου.

Ξεκινά – και επίσημα – μια διαπραγμάτευση που θα οδηγήσει, αν ευοδωθεί, σε κάποια άλλη διαπραγμάτευση (που θα έχει να κάνει τελικά με το ίδιο το χρέος και όχι με την οποιαδήποτε πίστωση χρόνου που ζητάει σήμερα η Κυβέρνηση για να παρουσιάσει σχέδιο βιώσιμο που θα ξεπληρώσει τους δανειστές αλλά και που δεν θα καθιστά τη χώρα έρμαιο των τελευταίων).

Τελικά, αυτό το φάντασμα του “grexit”, το οποίο επανέφεραν στην επικαιρότητα τα στημένα διεθνή ΜΜΕ πόσο επώδυνο είναι και για ποιον θα είναι επώδυνο σε βάθος χρόνου;

Αν αφήσουμε στην άκρη τις βαθυστόχαστες οικονομικές αναλύσεις και εκτιμήσεις, τότε το σίγουρο είναι πως αυτός (Βαρουφάκης ή Σόιμπλε) που έχει κερδίσει στον πρώτο γύρο είναι ο Έλληνας ΥΠΟΙΚ.
Δεν μιλάμε για νίκη με ουσία, αλλά για νίκη που μπορεί να επιφέρει ουσιαστικό αποτέλεσμα στη συνέχεια. Οι επισκέψεις του Τσίπρα και του Βαρουφάκη σε ευρωπαϊκές πρωτεύουσες έχουν αλλάξει ελαφρώς υπέρ της Ελλάδας το κλίμα στην κοινή γνώμη των χωρών που έχουν δανείσει την Ελλάδα (παρά τις περί του αντιθέτου προσπάθειες των ΜΜΕ εκάστης χώρας, να φανεί για μια ακόμη φορά πως η Ελλάδα θέλει να τους φάει τα λεφτά τους).
Φτάνει όμως αυτό; Φτάνει η “κοινή γνώμη”; Σίγουρα όχι!
Όμως, και μόνο το γεγονός ότι η Ελλάδα συζητείται παντού, αυτή τη φορά όχι ως ένα άβουλο κράτος-ζήτουλας αλλά ως ένα κράτος που προσπαθεί να σώσει από την εξαθλίωση την κοινωνία του, είναι και αυτό κάτι. Μια πίεση για όσα μπορεί να δεχθούν οι ξένες κυβερνήσεις τη βδομάδα αυτή, αν τελικά δεχθούν κάτι…

Από τη μια ο Τσίπρας και η Ελλάδα, που τολμούν να πουν στο Βερολίνο πράγματα που δεν τα διανοούνταν οποιοσδήποτε μέχρι πριν από λίγο καιρό.
Από την άλλη οι Κυβερνήσεις σε διάφορες χώρες – ειδικά σε αυτές που είναι μέσα με το κεφάλι (κι ας μην θέλουν να το παραδεχθούν δημοσίως), όπως η Γαλλία και η Ιταλία.
Το παίζουν “σκληρές” και παρά το τεράστιο χρέος που έχουν και τη φτωχοποίηση μεγάλου μέρους του πληθυσμού τους ακόμη κάνουν παιχνίδια. Άσχετα αν καταδικάζουν στο εσωτερικό τους τις πολιτικές λιτότητας.
Μήπως όμως έχουν άλλα στο κεφάλι τους; Γιατί να μη σκεφτεί κάποιος πως προσπαθούν να πουλήσουν “βοήθεια” στο Βερολίνο, ούτως ώστε να τύχουν άλλης συμπεριφοράς όταν έρθει η ώρα των διαπραγματεύσεων για την αντιμετώπιση των δικών τους χρεών;;

Με τον Φούχτελ συναντήθηκε ο αντιπεριφερειάρχης Ημαθίας Κώστας Καλαϊτζίδης στη Γερμανία.
Με τον γνωστό Φούχτελ. Και για το γεγονός αυτό εστάλη δελτίο τύπου από την Π.Ε. Ημαθίας (δείτε το ΕΔΩ τη σχετική ανάρτηση), στο οποίο αναφέρονται σε γενικές γραμμές τα θέματα που συζητήθηκαν μεταξύ του Φούχτελου και του Κώστα Καλαϊτζίδη.
Ο ρόλος και τι ακριβώς θέλει να κάνει ο Φούχτελ και η παρέα του Βερολίνου στην Ελλάδα είναι γνωστά από παλιά (για τους νέους στο θέμα, ρίξτε μια ματιά ΕΔΩ ή ψάξτε για σχετικές ειδήσεις το διαδίκτυο) ενώ τα έχουν επισημάνει ακόμη και Έλληνες δημοσιογράφοι που ζουν στη Γερμανία δεκαετίες τώρα, ήδη από το 2012 (δείτε ΕΔΩ).

Το θέμα είναι αν εξακολουθεί και τα κάνει ακόμη.
Οπότε ο Κώστας Καλαϊτζίδης θα πρέπει να έχει τα… χέρια στις τσέπες και τα μάτια 14 όταν μιλάει με τύπους όπως ο Φούχτελ, των οποίων το όραμα – σε συνεργασία με παρελθούσες Κυβερνήσεις – είναι συγκεκριμένο:

• Περισσότερα “Φούχτελου το ανάγνωσμα…”

Το καλύτερο;;; “Ξαμολύστε τα” έξω, να βρουν τους φίλους τους, να κάνουν ποδήλατο, να κάνουν χάλια τα ρούχα τους με λάσπες, να παίξουν. Αλλιώς αυτό που θα ζήσουν ΔΕΝ ΘΑ ΕΙΝΑΙ παιδική ηλικία…

Πολλούς γονείς τους έχει πιάσει μια… μανία τελευταία να κάνουν τα φυντάνια τους “γκουρού της πληροφορικής”.
Ειρωνευόμαστε φυσικά! Πολλοί δίνουν στα μικρά ένα τάμπλετ ή τα αφήνουν ώρες ατέλειωτες μπροστά στην τηλεόραση και πίνουν τον καφέ τους αμέριμνοι (για το τι μπορεί να βλέπουν εκείνη την ώρα τα μικρά) ή κάνουν καμιά δουλειά στο σπίτι. Μετά, όταν θα έρθει η ώρα να ξεκουραστούν και οι ίδιοι, κάνοντας μια βόλτα στο ιντερνετ, διαβάζουν για τον κάθε είδους ανώμαλο που έχει συλληφθεί για αποπλάνηση παιδιών και για ασθένειες ή για μαθησιακά μειονεκτήματα που συνδυάζονται από τους ειδικούς με την υπερβολική χρήση υπολογιστών και τάμπλετ. Και κουνάνε το κεφάλι…
Διαβάστε ΕΔΩ, και την επόμενη φορά που θα ξαναφήσετε τα μικρά σας μόνα τους, παρέα με ένα “παράθυρο” στο άγνωστο ξανασκεφτείτε το.

Συντάκτης:  Τάσος Παππάς – efsyn.gr

Αυτές οι λαϊκές παροιμίες πόσο εύστοχες είναι! Μερικές, για να μην είμαστε υπερβολικοί. Για παράδειγμα μου έρχεται στο μυαλό το “δάσκαλε που δίδασκες και νόμο δεν εκράτεις”.

Σε ποιους αναφέρομαι; Στον Ντάισελμπλουμ με το πλαστό διδακτορικό που μας δίνει μαθήματα οικονομίας, ενώ ως υπουργός Οικονομικών της χώρας του ακύρωσε πρόσφατα ως ασύμφορη την ιδιωτικοποίηση δημόσιου φορέα. Αυτός λοιπόν ο τύπος μάς πιέζει παρέα με τους άλλους αξιωματούχους να πουλήσουμε κοψοχρονιά επιχειρήσεις του δημοσίου για να υλοποιήσουμε τα προαπαιτούμενα.

Διαβάστε τη συνέχεια ΕΔΩ, στην “Εφημερίδα των Συντακτών”.

Τελικά ο συμβολισμός της γραβάτας που δώρισε ο Ρέντσι στον Τσίπρα είναι διττός:

• είτε πραγματικά του έκανε πλάκα επειδή δεν πρόκειται να τη φορέσει ποτέ
• είτε ο Ρέτσι διαβάζει κανά βουλωμένο γράμμα και περιμένει κάποια στιγμή να δει τον Τσίπρα με τη γραβάτα…

“Ο Ιζνογκούντ είναι ο Μεγάλος Βεζίρης του χαλιφάτου κι έχει βάλει ως μοναδικό στόχο στη ζωή του να εκθρονίσει τον Χαρούν Ελ Πασάχ (Haroun El Poussah), ο οποίος και είναι ο Χαλίφης. Είναι αρκετά γνωστή η συνεχώς επαναλαμβανόμενη φράση του Ιζνογκούντ, “Θέλω να γίνω χαλίφης στη θέση του χαλίφη!” (“Je veux devenir calife à la place du calife !”).”

Αυτά από τη Βικιπαίδεια. Μήπως όμως θα έπρεπε να μπει και κανά ερωτηματικό στο τέλος;; Δηλαδή να γίνει “Je veux devenir calife à la place du calife ??”