Τα έχουν πει πολλοί, τα έχετε διαβάσει και εδώ, ότι τα 540 δισ ευρώ που πρότειναν οι γαλαντόμοι του eurogroup για την αντιμετώπιση των επιπτώσεων της κρίσης του κορωνοϊού δεν φτάνουν ούτε για… σπόρια! Όλοι λένε πως χρειάζεται τουλάχιστον 1,5 τρις. Και το τεκμηριώνουν, το κοστολογούν.
Και βγαίνει σήμερα ο Klaus Regling (επικεφαλής του περιβόητου ESM) και παραδέχεται στην ιταλική εφημερίδα Corriere Della Sera πως χρειάζονται κι άλλα λεφτά.
Από την πρώτη στιγμή μέχρι το τέλος της περιπέτειας αυτής με τον κορωνοϊό (και με τις απαγορεύσεις για τις άσκοπες μετακινήσεις) κανείς νοήμων άνθρωπος δεν αμφισβητεί πως τα μέτρα έχουν ληφθεί με σκοπό την προστασία όλων μας. Άλλωστε η σύγκριση με τα στοιχεία άλλων χωρών για τη διασπορά του κορωνοϊού δείχνουν πως τα εν Ελλάδι μέτρα είναι αποτελεσματικά.
Όμως, παρότι έχει περάσει πάνω από μήνας από τη μέρα που τα μέτρα επιβλήθηκαν και οι αρμόδιοι έχουν δει σχεδόν τα πάντα (περιπτώσεις, εξαιρέσεις, πονηριές, αβλεψίες των μετακινούμενων κλπ), όλη η ιστορία αρχίζει να φτάνει στα πρόθυρα της αυθαιρεσίας λόγω των ασαφειών που υπάρχουν. Ακόμη και τώρα, ένα μήνα μετά, ο τρόπος επαλήθευσης της παραβίασης της απαγόρευσης μετακίνησης δεν είναι και τόσο ξεκάθαρος όσο θα έπρεπε.
Για να τελειώνουμε μια και καλή, και από εδώ μέσα, θα σας πω την άποψή μου χωρίς περιστροφές σχετικά με την απόφαση του Eurogroup, που πολλοί (πολιτικοί και άλλοι, λάτρεις της σημερινής σαθρής ΕΕ) διαφημίζουν σαν κάτι καλό και θετικό για όλους μας:
– η συγκεκριμένη απόφαση ουδεμία σχέση με “αλληλεγγύη” έχει. End of discussion όσον αφορά αυτό το κομμάτι της κουβέντας. Είναι πολιτική απόφαση – συμβιβασμός, καθ’ υπόδειξη τεχνοκρατών που έχουν συγκεκριμένη οπτική για τέτοια θέμα και οι οποίοι το μόνο που κοιτάνε είναι οι αριθμοί. Δυστυχώς όμως οι αριθμοί αυτοί μας οδηγούν κατευθείαν σε περαιτέρω ύφεση, σε φτώχεια, σε ανεργία και σε αύξηση του δημόσιου χρέους.
Κοντός ψαλμός αλληλούια.
Δεν ψέλνουν μόνο οι επιδημιολόγοι. Ψέλνουν κι’ οι οικονομολόγοι.
Όταν με το καλό καβαντζάρουμε τον κάβο covid19 να δείτε που θα μας κοτσάρουν κάθε μέρα στις έξι τον αντίστοιχο οικονομολόγο “τσιόδρα” – κι αλοίμονό σας: οι οικονομολόγοι δεν ψέλνουμε μειλίχια και βυζαντινά σαν τους επιδημιολόγους. Είμαστε φάλτσοι, μίζεροι, γρινιάριδες κι’ άγαρμποι εμείς οι οικονομολόγοι.
Μεγάλη είναι λέει η ανησυχία που πολλοί εκφράζουν δημόσια για το αν τα κρούσματα του κορωνοϊού από τα 2 έφτασαν στα 102 ή από τα 1.000 στο 1.000.000.
Όταν η ανησυχία προέρχεται από αυτούς που πρέπει (δημόσιους οργανισμούς υγείας, νοσοκομεία, γιατρούς κλπ), τότε πάει κι έρχεται. Κατανοητό, ξέρουν τις αντοχές του συστήματος που υπηρετούν και στο οποίο όλοι βασιζόμαστε και απευθυνόμαστε όταν παραστεί ανάγκη. Γιατί αυτό το σύστημα βρίσκεται στην “πρώτη γραμμή”, αυτό είναι το μόνο που μπορεί να αντιμετωπίσει ενεργητικά και στα ίσια την αρρώστια.
Θα πρέπει να κόψουν λίγο τον ανακριτικό τόνο και να χαλαρώσουν οι ρεπόρτερ που έχουν ξαμολυθεί σ’ όλη τη χώρα και στήνονται έξω από τα καταστήματα των τραπεζών και ρωτάνε διάφορα.
“Που πάτε;;”, “γιατί ήρθατε;;”, “γιατί δεν φοράτε μάσκα και γάντια;;”…
Τι λέτε ρε;; Λίγος σεβασμός στην ιδιωτικότητα δεν βλάπτει. Μάλιστα επιβάλλεται κι απ’ τον νόμο…
Κάτι τέτοιες ώρες, ώρες δύσκολες που η ανάγκη για συγκεκριμένα προϊόντα είναι μεγάλη, καταλαβαίνουμε όλοι γιατί μια χώρα χρειάζεται να έχει βιομηχανία και βιοτεχνία στην οποία να βασίζεται.
Εμείς καταφέραμε μέσα σε ελάχιστα χρόνια (ας πούμε 30-40) να ρημάξουμε τον υποτυπώδη – σε σχέση με άλλες χώρες – βιομηχανικό τομέα της χώρας μας. Καθώς και τον πολύ καλό βιοτεχνικό τομέα που είχαμε.
Διαβάζω – όπως όλοι μας – τα άρθρα και τις ειδήσεις για την πορεία της ασθένειας που προκαλεί ο κορωνοϊός. Κάποιοι τίτλοι “χτυπάνε” στο μάτι πολύ, κάποιοι άλλοι όχι (δεν είναι βλέπετε τόσο… φαντεζί και συνήθως τους προσπερνάμε όλοι μας).
Δυο τίτλοι μου έκαναν εντύπωση την Παρασκευή. Και οι δύο είχαν να κάνουν με την Ιταλία και την κατάσταση που επικρατεί εκεί: ο ένας τίτλος χρησιμοποιούσε τη λέξη “ιαθεί” – ο άλλος τη λέξη “χαθεί”.
Τι να πει κανείς όταν βλέπει κόσμο να λιάζεται στις παραλίες της Αττικής, να σουλατσάρει στην παραλία της Σαλονίκης, να ανοίγει μαγαζιά σε Πάτρα και Πύργο, να κάνει μαθήματα σε Γρεβενά ή Γιάννενα, να λειτουργεί κέντρο αισθητικής ή κομμωτήριο σε άλλα μέρη της Ελλάδας;;
Να πει ότι η βλακεία είναι απύθμενη;; Ή ότι η ανευθυνότητα έχει χτυπήσει κόκκινο;;
Τις προηγούμενες ώρες, για μια ακόμη φορά, κυκλοφόρησε πάλι μια φήμη σχετικά με εμφάνιση κρούσματος κορωνοϊού στην περιοχή του Δήμου Αλεξάνδρειας (δώστε βάση στο “για μια ακόμη φορά”).
Η φήμη αυτή έλαβε μια άλλη διάσταση, αφού έγινε αντικείμενο αναπαραγωγής μέσα από το διαδίκτυο. Και στο διάστημα από το απόγευμα μέχρι το βράδυ αργά είχαμε και κάποια τηλεφωνήματα εδώ στην Περισκόπηση από φίλους αναγνώστες, για να μάθουν αν όντως υπάρχει κρούσμα.
Μικρό πρέπει να είναι το καλάθι που κρατάμε ως χώρα μετά απ’ την επίσκεψη της προέδρου της Ευρωπαϊκής Επιτροπής Ούρσουλα φον ντερ Λάιεν, του προέδρου του Ευρωπαϊκού Συμβουλίου Σαρλ Μισέλ, του προέδρου του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου Νταβιντ Σασσόλι και των υπολοίπων.
Ορθή η επιλογή της Κυβέρνησης να τους “ξεναγήσει” στο σύνορο της Ευρώπης.
Καλά και τα επικοινωνιακά, όπως το “η παρουσία μας εδώ στέλνει ένα ισχυρό μήνυμα”.
Όμως… – πάντα θα υπάρχει ένα “όμως”.
Τόσα χρόνια τα γνωστά sites και blogs μας βομβαρδίζουν με “ειδήσεις” που αναφέρουν ότι νεαρές τραγουδιάρες – μοντέλες – τηλεπερσόνες “ρίχνουν το ίντερνετ” με τις εμφανίσεις τους (συνήθως στη Μύκονο ή σε χειμερινούς προορισμούς) και “μοιράζουν εγκεφαλικά”.
Ανήμερα της Καθαράς Δευτέρας ήταν η σειρά μιας πιο γνώριμής μας, της ΑΑΔΕ, να “μοιράσει εγκεφαλικά” – αφού γύρω στο μεσημεράκι χιλιάδες άνθρωποι είδαν στις οθόνες του κινητού τους μήνυμα από την Αρχή!
Για μια ακόμη φορά η υπερβολή περισσεύει.
Ό,τι του κατέβει του καθενός γράφει στο internet και στα λεγόμενα social media, μια οποιαδήποτε φήμη βαφτίζεται “είδηση” και γίνεται αντικείμενο διασποράς με έναν και μοναδικό σκοπό: λίγη παραπάνω τηλεθέαση και πέντε παραπάνω κλικ.
Άρχισαν τις εργασίες στα χωράφια τους οι αγρότες και τα ερωτήματα που τίθενται ήδη από τώρα, στην αρχή της καλλιεργητικής περιόδου, είναι πολλά.
Τα ερωτήματα προκαλούνται από μια σειρά γεγονότων που συνέβησαν τους τελευταίους μήνες και χρόνια, που έχουν να κάνουν με την πολιτική και τις αποφάσεις που έχουν ληφθεί ή λαμβάνονται, με την οικονομία, με τις κλιματικές αλλαγές (και με το πόσο “έτοιμοι” είμαστε να τις δεχθούμε).
Οι διαφωνίες μεταξύ των 27 (πλέον) χωρών – μελών της ΕΕ, που ήρθαν στην επιφάνεια για μια ακόμη φορά επί τη ευκαιρία της κατάρτισης του πολυετούς δημοσιονομικού πλαισίου της ΕΕ για την περίοδο 2021-2027, έδειξαν πολλά. Αλλά κυρίως ένα: το αγεφύρωτο χάσμα μεταξύ των χωρών.
Έγινε σαφές για μια ακόμη φορά πως αυτό το οποίο ζει και βασιλεύει στην ΕΕ είναι η έλλειψη αλληλεγγύης, η εξυπηρέτηση των συμφερόντων των “μεγάλων χωρών” και η ΕΕ των “πολλών ταχυτήτων”.