δυοίν θάτερον
(αρχαιοπρ.) το ένα από τα δυο.
ΕΤΥΜ.: < αρχ. δυοῖν θἄτερον < δυοῖν (γεν. του δύο) + θἄτερον < το ατερον, αιολικός και δωρικός τύπος του ἕταιρος].
Γ. Μπαμπινιώτη, Λεξικό της νέας Ελληνικής γλώσσας, Β΄ έκδοση, Γ΄ ανατύπωση 2006 εμπλουτισμένη – σελίδα 532
Εάν θέλετε να λαμβάνετε κάθε πρωί ένα επίκαιρο σκίτσο του ΚΥΡ μπείτε ΕΔΩ & γράψτε την ηλεκτρονική σας διεύθυνση
Εάν θέλετε να λαμβάνετε κάθε πρωί ένα επίκαιρο σκίτσο του ΚΥΡ μπείτε ΕΔΩ & γράψτε την ηλεκτρονική σας διεύθυνση
τεκμαρτός, -ή, -ό
(λογ.) αυτός που μπορεί να προκύψει ως συμπέρασμα με βάση ορισμένα δεδομένα, που υπολογίζεται, προσδιορίζεται με βάση γενικά στοιχεία: ~ εισόδημα (που προσδιορίζεται από ορισμένα τεκμήρια) || ~ ενοίκιο (το ενοίκιο που θεωρητικά καταβάλλει κάποιος για ιδιοκατοίκηση με βάση συγκεκριμένα στοιχεία) || ~ δαπάνη
ΑΝΤ.: βεβαιωμένος, αποδεδειγμένος, πιστοποιημένος.
ΕΤΥΜ.: αρχ. < τεκμαίρομαι (βλ.λ.)
Γ. Μπαμπινιώτη, Λεξικό της νέας Ελληνικής γλώσσας, Β΄ έκδοση, Γ΄ ανατύπωση 2006 εμπλουτισμένη – σελίδα 1747
αναληθής, -ής, -ές
[αναληθ-ούς, | -είς (ουδ. -ή), αναληθέστ-ερος, -ατος)
αυτός που δεν συμφωνεί με την αλήθεια, που δεν ανταποκρίνεται στην πραγματικότητα: οι ισχυρισμοί του αποδείχθηκαν τελείως ~ || ~ πληροφορίες.
ΣΥΝ.: ψεύτικος, αναξιόπιστος, αβάσιμος, ανακριβής ΑΝΤ.: αληθής, αληθινός, πραγματικός, αψευδής
– αναληθώς επιρρ. (μτγν.) ΣΧΟΛΙΟ: -ης, -ης, ες.
ΕΤΥΜ.: μτγν. < αν- στερητ. + αληθής.
Γ. Μπαμπινιώτη, Λεξικό της νέας Ελληνικής γλώσσας, Β΄ έκδοση, Γ΄ ανατύπωση 2006 εμπλουτισμένη – σελίδα 158
Εάν θέλετε να λαμβάνετε κάθε πρωί ένα επίκαιρο σκίτσο του ΚΥΡ μπείτε ΕΔΩ & γράψτε την ηλεκτρονική σας διεύθυνση