Τον Βαλαβάνη δεν τον γνωρίζω προσωπικά. Δήμαρχος σε …”μακρινό” τότε δήμο, κάτι λίγα είχαμε ακούσει για κάποιες αποδείξεις και μπλοκάκια, για κάτι εκκενώσεις που τις χρέωνε ο Δήμος πολύ λιγότερο από τους ιδιώτες, και άλλα τέτοια.Κατά τύχη, είχα την ευκαιρία να πιω έναν καφέ μαζί του στο καφέ στον σταθμό της Αλεξάνδρειας, αν θυμάμαι πριν από μια διετία περίπου.
Μεγάλη η παρέα αλλά ο Λευτέρης Βαλαβάνης μονοπωλούσε τον λόγο και τη συζήτηση γενικότερα, ήταν η εποχή που συζητούνταν έντονα η ιστορία ότι ….”έφαγε” λεφτά του Δήμου, με μια “μπίζνα” με αντλήσεις βοθρολυμάτων.
Από αυτά που έλεγε δεν μου φάνηκε πάντως για κλέφτης! Διαδικαστική βλακεία μπορεί να έκανε – έτσι θα την χαρακτήριζα – αλλά δεν πίστεψα ότι έβαλε το χέρι στον μπεζαχτά. Ο κλέφτης, ο καταχραστής, το λαμόγιο έχει άλλο ύφος στον λόγο του και άλλο τόνο στη φωνή του. Και το ύφος του Βαλαβάνη αλλά κυρίως και τον τόνο της φωνής του τα θυμάμαι ακόμη και σήμερα.
Η διαδικασία για την οποία κατηγορήθηκε προχώρησε όλο αυτό τον καιρό και σήμερα το Πενταμελές Εφετείο Θεσσαλονίκης τον αθώωσε ομόφωνα.