Οι εργαζόμενοι στους δήμους διαμαρτυρήθηκαν σήμερα. Όμως δυστυχώς δεν έμειναν στις διαμαρτυρίες και (όπως αναφέρουν τα κανάλια και οι εφημερίδες και στα sites) χειροδίκησαν κιόλας.
Δεν ξέρω αν αυτό κρίνεται λογικό ή όχι, ειλικρινά.
Οφείλουμε όμως να σταθούμε σε 2 πράγματα:
1) όταν θίγονται κεκτημένα αλλά και (κακές εργασιακές) νοοτροπίες δεκαετιών, κάποιοι θα αντιδράσουν. Και με το “νοοτροπίες” δεν εννοώ μόνο τα καλά, τα εργασιακά δικαιώματα. Θίγονται και παραλογισμοί που δεν θα έπρεπε καν να υπάρχουν, αλλά παραχωρήθηκαν στο όνομα της ψήφου από τους συνδικαλιστές στα κόμματα. Αυτά όντως πρέπει να κοπούν μονομιάς, και τώρα είναι ίσως η ιδανική ευκαιρία για να γίνει κάτι τέτοιο.
2) όταν από τον άλλο παίρνεις, παίρνεις, παίρνεις, χρεώνεις, φορολογείς συνεχώς, περικόπτεις συνεχώς και λίγο λίγο, τότε θα έρθει η στιγμή που αυτός ο άλλος θα φτάσει στο αμήν. Και τότε η αντίδρασή του θα είναι εκτός από απρόβλεπτη και βίαιη.
Ας ξεκινήσουν λοιπόν να το σκέφτονται αυτό οι κρατούντες, γιατί η στιγμή της πραγματικής κοινωνικής έκρηξης – αν συνεχιστεί το ίδιο πράγμα επί μακρόν – δυστυχώς δεν απέχει πολύ!