Η αναφορά στον Τσίπρα γίνεται απλά για έναν λόγο: οι άλλοι ξέρουμε τι θέλουν (άλλωστε, το δείχνουν καθημερινά αφού κυβερνούν) ενώ ο αυτός είναι – θεωρητικά – στον προθάλαμο του Μαξίμου, άρα ο λόγος του πρέπει να είναι ξεκάθαρος, κρυστάλλινος.
Δεν έχουν άδικο (κατά βάθος) όσοι ομιλούν για λόγο που δεν είναι αξιόπιστος.
Μπορεί η ελληνική γλώσσα να είναι η πλουσιότερη στον κόσμο, αυτό όμως δε σημαίνει πως οι πολιτικοί μας θα πρέπει να κάνουν χρήση του συνόλου των λέξεων όταν ομιλούν π.χ. για το Μνημόνιο.
Ο Αλέξης έχει αλλάξει 1000 φορές την άποψή του – και του κόμματός του, προφανώς – για το θέμα (και τις έχει αναφέρει): πάγωμα, αναστολή, κατάργηση, καταγγελία, επαναδιαπραγμάτευση….
Δυστυχώς το πρόβλημα της χώρας δεν είναι να ικανοποιηθούν όλες οι συνιστώσες του ΣΥΡΙΖΑ ή οι κατά καιρούς συνομιλητές του Τσίπρα στο εξωτερικό. Ούτε να ικανοποιηθούν οι ψηφοφόροι, όσο θα πλησιάζει ο χρόνος διεξαγωγής των εκλογών. Το πρόβλημα έγκειται στην οριστική απαλλαγή από το μνημόνιο.