Με τις ψήφους των 158 βουλευτών της Νέας Δημοκρατίας και ενός ανεξάρτητου βουλευτή (προερχόμενου από το κόμμα “Σπαρτιάτες”) καταψηφίστηκε η πρόταση δυσπιστίας κατά της Κυβέρνησης που κατέθεσαν ΠΑΣΟΚ, ΣΥΡΙΖΑ, Νέα Αριστερά, Πλεύση Ελευθερίας και στήριξαν το ΚΚΕ, η Ελληνική Λύση και οι Σπαρτιάτες.
Θετικές ψήφους η πρόταση δυσπιστίας έλαβε από 138 βουλευτές των κομμάτων της αντιπολίτευσης και από 3 ανεξάρτητους βουλευτές.
Αυτή η τριήμερη συνεδρίαση είχε πολλά:
- παραιτήσεις δυο κορυφαίων υπουργών που έχουν απευθείας επαφή με τον πυρήνα της Κυβέρνησης (Μπρατάκος και Παπασταύρου) επειδή παρευρέθηκαν σε εκδήλωση του Μαρινάκη για τη γιορτή του (ενώ την ίδια στιγμή υποτίθεται ότι ο τελευταίος είναι στα μαχαίρια με την Κυβέρνηση και ΜΜΕ που έχει στην ιδιοκτησία του έγραψε για την κοπτοραπτική στα ηχογραφημένα των Τεμπών, ένα δημοσίευμα που ήταν καταλύτης εξελίξεων)
- το γνωστό και κουραστικό σόου της Κωνσταντοπούλου
- τα “άλλα λόγια να αγαπιόμαστε” πολλών ομιλητών που δεν είχαν σχέση με το θέμα της πρότασης δυσπιστίας.
- Και πολλή οχλαγωγία και ένταση, αφού σε 3 μήνες έρχονται εκλογές και όλα τα κόμματα – ειδικά τα μικρά – θέλουν να δείξουν κι από κάτι…
Επιγραμματικά οι βασικοί πρωταγωνιστές ήταν 3:
ο Μητσοτάκης, που για πρώτη φορά στριμώχτηκε τόσο πολύ από τα κόμματα της αντιπολίτευσης, που έστω και τυπικά εμφανίστηκε πρώτη φορά ενωμένη έναντι της Κυβέρνησής του. Ανέβασε τους τόνους, μίλησε για “μύθους” σχετικά με τα Τέμπη και για τις συμβάσεις που ποτέ δεν ολοκλήρωσαν το έργο στους σιδηρόδρομους ενώ άφησε αιχμές για επιχειρηματικά συμφέροντα που θέλουν να ρίξουν δια αντιπροσώπων την Κυβέρνησή του.
ο Ανδρουλάκης που (παρότι ακόμη δεν έχει απαντήσει επί της ουσίας για τις υποκλοπές και την απραξία του, αν και το θέμα τον αγγίζει προσωπικά) μίλησε για πυρήνα της διαφθοράς και τον προσδιόρισε στο Μέγαρο Μαξίμου, υποστήριξε πως η κυβέρνηση είναι μια καλοκουρδισμένη μηχανή διαφθοράς και συγκάλυψης.
ο Καραμανλής, που από ότι φαίνεται ακόμη δεν έχει συνειδητοποιήσει τι έχει συμβεί το τελευταίο δωδεκάμηνο και πόσο σημαντικό είναι το γεγονός που συνέβη.
Σε μια χώρα που είναι πεπεισμένη (όχι άδικα, ούτε αβάσιμα) ότι επιχειρούνται συγκαλύψεις σε μια σειρά από θέματα – προεξάρχοντος του δυστυχήματος των Τεμπών, η συγκεκριμένη συνεδρίαση της Βουλής δεν έκανε κανένα σοφότερο ούτε προσέφερε τίποτε σημαντικό στις εξελίξεις που αφορούν την Κοινωνία (κι όχι τα κόμματα).
Όμως είδαμε μια αντιπολίτευση που πρώτη φορά “δοκίμασε” μια κοινή πορεία σε κάτι (παρά το γεγονός ότι το κάθε κόμμα είχε την δική του ατζέντα), είδαμε το κυβερνών κόμμα να κλονίζεται στην πρώτη συντονισμένη αντιπολιτευτική δράση που ήταν σοβαρή και τέλος είδαμε – ΚΙ ΑΥΤΟ ΕΙΝΑΙ ΤΟ ΣΗΜΑΝΤΙΚΟΤΕΡΟ – ότι η πίεση από την Κοινωνία για δράση και επιστροφή στη λογική οδήγησε τα κόμματα σε μια κίνηση που δεν είχε ξαναγίνει τα τελευταία πολλά χρόνια.
Και στο βάθος ευρωεκλογές – αφού αναμφισβήτητα τα κόμματα θέλησαν να χρησιμοποιήσουν αυτή τη συνεδρίαση για να συσπειρώσουν και να προσελκύσουν ψηφοφόρους…