γράφει ο Ν. Χαραλαμπίδης
Διευθυντής του ελληνικού γραφείου της Greenpeace
Βρέθηκα για πρώτη μου φορά στα Τρίκαλα Ημαθίας και για πρώτη μου φορά στην ετήσια συνάντηση που διοργάνωσε ο Ομφαλός. Ομολογώ ότι εντυπωσιάστηκα.
Στο παλιό κτίριο του τοπικού δημοτικού σχολείου, σε μια αίθουσα βρέθηκαν ίσως μερικά από τα πιο λαμπρά μυαλά σε θέματα γεωργίας μαζί με τους παραγωγούς, αγρότες του χωριού και των πέριξ.
Αγρότες, που όπως και η πλειοψηφία των αγροτών, ανησυχούν, θυμώνουν, ζουν μέσα στην αβεβαιότητα, δεν ξέρουν τι θα σπείρουν στις επόμενες ημέρες, ενώ οι λάσπες στη Θεσσαλία θυμίζουν σε όλους τις επιπτώσεις της κλιματικής κρίσης που είναι πλέον εδώ.
Νέα κλιματικά δεδομένα, νέα νομοθεσία, πολλές μαζεμένες αλλαγές και οι αγρότες νιώθουν την αβεβαιότητα να χτυπάει κόκκινα μαζί με την απόλυτη απουσία καθοδήγησης. Το κράτος απουσιάζει και τη θέση του φαίνεται να παίρνουν οι εταιρείες φυτοφαρμάκων. Δεν είναι τυχαίο που, ακόμα και σε περιόδους κρίσης όπως η σημερινή, αυτές συνεχίζουν να αυξάνουν την κερδοφορία τους.
Οι αγρότες – απολύτως δικαιολογημένα – νιώθουν να μη συμμετέχουν στη διαμόρφωση των αποφάσεων που αφορούν αυτούς, το μέλλον τους αλλά και το μέλλον της τροφής μας. Νιώθουν να κουβαλάνε στην πλάτη τους τεράστιο ή δυσανάλογα μεγάλο φορτίο χωρίς την απαραίτητη στήριξη ή αναγνώριση του ρόλου τους. Γιατί τελικά, χωρίς αγρότες δεν έχουμε τροφή, δεν έχουμε αύριο.
Με την κλιματική κρίση σε εξέλιξη και αναμένοντας του επόμενους “Daniel”, πρέπει να σχεδιάσουμε τη γεωργία του αύριο στη βάση των νέων δεδομένων, με τους αγρότες, για τους αγρότες, για ασφαλή τροφή, για ανθεκτική κοινωνία και οικονομία, εξασφαλίζοντας την προστασία του περιβάλλοντος. Γιατί ναι, σε αντίθεση με το αφήγημα που θρέφουν ακροδεξιές φωνές, εταιρείες φυτοφαρμάκων και φαίνεται να κερδίζει αρκετούς αγρότες, η προστασία του περιβάλλοντος είναι ο καλύτερος σύμμαχος της γεωργίας και του γεωργού. Ταυτόχρονα, η προστασία του περιβάλλοντος είναι ο καλύτερος σύμμαχος για την αντιμετώπιση της κλιματικής κρίσης.
Πολιτεία και πολιτικοί, οφείλουν να σκύψουν με προσοχή και φροντίδα, πάνω και πέρα από ευκαιριακές αποζημιώσεις (απαραίτητες για σήμερα αλλά ανίκανες να αντιμετωπίσουν το αύριο) στον ανασχεδιασμό της γεωργίας, μαζί και δίπλα με τους αγρότες. Σε αντίθετη περίπτωση, θα συναντιόμαστε κάθε τόσο στα μπλόκα, θα επιμένουμε σε ευκαιριακές κατευναστικές αποζημιώσεις ενώ ο αγροτικός πληθυσμός θα φθίνει και η παραγωγή θα πέφτει και αυτή στα χέρια κάποιων funds. Αλλά δεν πρέπει να παίζουμε με την τροφή μας. Σωστά;
Συγχαρητήρια στον καθηγητή Κώστα Καραντινινή. Πρέπει να αγαπά πολύ τον τόπο του. Ελπίζω να μπορέσουμε να συνδέσουμε τη θεωρία και τη γνώση με το χωράφι για ένα καλύτερο μέλλον για την αγροτική οικονομία, την οικονομία της υπαίθρου, για το μέλλον του τόπου του, του ομφαλού του κόσμου του. Εξάλλου το οφείλουμε στη Θεσσαλία που ακόμα μετρά τις πληγές της, που ακόμα αναζητά τη διέξοδο από τις λάσπες και την αβεβαιότητα.
Νίκος Χαραλαμπίδης
Διευθυντής του ελληνικού γραφείου της Greenpeace