Είναι εμφανής – και ενώ όλοι γνωρίζουν πως άκρη δεν θα βγει, επειδή όλα θα κρυφτούν πίσω από τη γνωστή δικαιολογία περί “εθνικής ασφάλειας και απορρήτου” – η προσπάθεια που γίνεται να εξαφανιστεί από τα πρώτα θέματα της επικαιρότητας η υπόθεση των υποκλοπών.
Όπως κι αν ονομαστεί, η ουσία είναι μια:
υπήρξε παραβίαση βασικών συνταγματικών επιταγών, άρα κάποιοι εξέθεσαν σε κίνδυνο την ίδια τη Δημοκρατία. Και μάλιστα όχι στιγμιαία ή από λάθος χειρισμό!
Η διάσταση που θα έπρεπε να έχει η υπόθεση αυτή δεν είναι η δέουσα – άλλωστε με την ακρίβεια να χτυπάει ταβάνι και με την ανησυχία για το πως θα πάει η επόμενη περίοδος ο κόσμος πραγματικά δεν έχει ούτε χρόνο αλλά ούτε και διάθεση να ασχοληθεί με κάτι περισσότερο από το να σχεδιάσει “πως θα βγει ο χειμώνας που έρχεται”.
Ήταν στη μέση και η περίοδος του καλοκαιριού, στην ουσία του πρώτου καλοκαιριού που έμοιαζε κάπως με τα καλοκαίρια προ της πανδημίας, κι έτσι το θέμα περνάει (με λίγη… βοήθεια) στη δεύτερη σειρά των ειδήσεων.
Όπως φαίνεται για μια ακόμη φορά θα χαθεί η ουσία του πράγματος. Επειδή κάποιοι (όπως η Κυβέρνηση) θέλουν να θαφτεί το θέμα και σε λίγο θα αρχίσουν να μοιράζουν βάουτσερ κινδυνολογώντας ταυτόχρονα ενώ κάποιοι άλλοι (όπως η αντιπολίτευση) είναι πραγματικά ανίκανοι να το αναδείξουν, να κάνουν κοινωνούς στο πρόβλημα όλους τους πολίτες και να μην θέλουν αποκλειστικά και μόνο να αποκομίσουν πολιτικά οφέλη.
Κάπως έτσι, αντί να μάθουμε τι πραγματικά συνέβη κι αντί να τιμωρηθούν όλοι οι υπεύθυνοι για μια ιστορία που φαλκιδεύει την ίδια τη Δημοκρατία στη χώρα μας, στο τέλος πάλι θα πέσουμε στο επίπεδο μιας ανούσιας πολιτικής αντιπαράθεσης, γεμάτης με συνθηματάκια και τσιτάτα.
Κάπως έτσι θα περάσουμε από την περίοδο των επισυνδέσεων στην περίοδο των αποσυνδέσεων…