Μπορεί πολύς κόσμος να είχε προσδώσει τεράστια σημασία στην 9η Μαΐου (ημέρα που όλοι περίμεναν την ομιλία του Βλαντιμίρ Πούτιν με την οποία υποτίθεται ότι θα έλεγε κάτι για τον πόλεμο στην Ουκρανία ή θα ότι ξεκινούσε – δια εμπρηστικών δηλώσεων – τον Γ’ Παγκόσμιο Πόλεμο), όμως τελικά δεν έγινε τίποτε από τα δυο.
Ο Ρώσος Πρόεδρος διέψευσε σχεδόν όλα τα σενάρια:
δεν μίλησε ξεκάθαρα για πόλεμο, δεν είπε απολύτως τίποτε για το πότε θα λήξει η εισβολή στην Ουκρανία, δεν έκανε καμία απολύτως αναφορά σε πυρηνικά όπλα και (ευτυχώς) δεν κήρυξε πλαγίως τον 3ο Παγκόσμιο Πόλεμο.
Πάρα πολλά “δυτικά” δίκτυα μετέδωσαν την ομιλία του Πούτιν. Στην ομιλία του (που μετέδωσαν ζωντανά τα κανάλια – συμπεριλαμβανομένων και ελληνικών) έκανε τις γνωστές αναφορές που κάνει από την πρώτη μέρα που εισέβαλε στην Ουκρανία: σε ναζί, στην προσπάθεια εισβολής ξένων δυνάμεων στη Ρωσία δια της Ουκρανίας. Ενώ μίλησε για υπεράσπιση της μητέρας-πατρίδας Ρωσίας στο Ντονμπάς.
Θα πρέπει να μείνουμε μόνο σε αυτά που είπε ο Ρώσος πρόεδρος; Φυσικά και όχι. Παρά τα όσα ανέφερε ή δεν ανέφερε ο πρόεδρός της, παραμένει το γεγονός ότι η Ρωσία έχει χάσει την αξιοπιστία της από τον Φεβρουάριο και έπειτα.
Ποια θα είναι η συνέχεια τόσο στον πόλεμο της Ουκρανίας όσο και στην πολιτική πορεία του Πούτιν; Κανείς δεν ξέρει!
Το πιθανότερο είναι να περάσουμε σε ένα άλλο στάδιο, σε αυτό που αναφέρθηκε μετά από τις πρώτες δέκα ημέρες της εισβολής: ότι δηλαδή η Ρωσία θα κολλήσει για αρκετό καιρό και στο τέλος θα κάνει “δημοψηφίσματα” και θα απορροφήσει στην επικράτειά της όσες περιοχές της Ουκρανίας αποφασίσει να κατέχει. Άρα θα πάμε σε μια ιστορία Κύπρου, όπως συμβαίνει στο νησί με τα κατεχόμενα.
Όσο για τον ίδιο τον Πούτιν; Δύσκολο – ακόμη και τώρα – να ειπωθεί κάτι για το πολιτικό του μέλλον. Είναι ήδη στα 70, οι δυτικοί λένε διάφορα για την υγεία του, ο ίδιος φαίνεται πως έχει κολλήσει στα παλιά σοβιετικά μεγαλεία ενώ έχει εξαφανίσει σχεδόν στο σύνολό τους όλες τις αντιπολιτευόμενες φωνές.
Το αν θα εξακολουθήσει να βρίσκεται για πολύ καιρό ακόμη στη θέση του εξαρτάται από πάρα πολλούς παράγοντες. Αρχικά από την οικονομική ζημιά που μπορεί να προκαλέσουν οι κυρώσεις στη χώρα του. Δευτερευόντως από τις αντιδράσεις των εχόντων το υπερβολικά πολύ χρήμα στη Ρωσία (έχουμε συνηθίσει να τους ονομάζουμε “ολιγάρχες”). Αλλά κυρίως όλα θα εξαρτηθούν από τη στάση του ρώσικου λαού όσο θα περνάει ο καιρός.
Ειδικά το τελευταίο είναι καταλυτικός παράγοντας για έναν πολύ απλό λόγο: φαίνεται ότι οι Ρώσοι δεν έχουν πλήρη ενημέρωση για το τι ακριβώς συμβαίνει στην Ουκρανία σήμερα. Και δε μιλάμε για τους ολιγάρχες αλλά για τον απλό κόσμο, που εδώ και μια γενιά (από τη δεκαετία του 1990 και μετά) έχει μάθει να ζει με διαφορετικό τρόπο από ότι όταν υπήρχε η ΕΣΣΔ. Κι αυτός ο τρόπος ξαφνικά έχει αλλάξει.