Μόνο απογοήτευση και ανησυχία προκαλούν τόσο οι εικόνες και τα βίντεο από τα άγρια επεισόδια στη Νέα Σμύρνη όσο οι αντιδράσεις της Κυβέρνησης και της αντιπολίτευσης – μείζονος και ελάσσονος – σε όλο αυτό το αίσχος που συμβαίνει το τελευταίο τριήμερο.
Απογοήτευση επειδή βλέπουμε μια Κυβέρνηση αδύναμη να κάνει αυτό που πραγματικά πρέπει να κάνει και να αντιδρά με αντανακλαστικά Ραν-ταν-πλάν, απογοήτευση επειδή βλέπουμε να γίνονται πράγματα που θα έπρεπε να έχουν γίνει τουλάχιστον δυο εικοσιτετράωρα νωρίτερα (μπας και βουλώσουν λαλίστατα στόματα αλλά και για να μπουν άπαντες στη θέση που ο νόμος ορίζει πως πρέπει να βρίσκονται).
Ανησυχία επειδή οι εικόνες και τα βίντεο που βγήκαν στη δημοσιότητα δείχνουν ανεκπαίδευτους και απαίδευτους ενστόλους να λειτουργούν ως αγέλες, να χτυπούν όποιον βρίσκουν μπροστά τους, να ρίχνουν κρότου-λάμψης ακόμη και κατά διμοιριών των ΜΑΤ που φύλαγαν τον νεαρό αστυνομικό που ήταν πεσμένος στην άσφαλτο (χτυπημένος από μια άλλη αγέλη).
Υπάρχει απογοήτευση επειδή βλέπουμε μια Κυβέρνηση και μια αντιπολίτευση να πιάνονται απ’ το χέρι και να προσπαθούν να πολιτικοποιήσουν και να εργαλειοποιήσουν τα πάντα, δρώντας υποκριτικά και προσπαθώντας να μας πείσουν για διάφορα πράγματα που δεν υπάρχουν – υπάρχουν μόνο στα μυαλά τους και στους σχεδιασμούς τους.
Είναι σαφές ότι ο πολιτικός κόσμος βλέπει εδώ και πολλές μέρες τα πράγματα να οδηγούνται στα άκρα (για να μην πούμε ότι τα ποδηγετεί), όμως δεν κάνει τίποτε απολύτως. Το μόνο που κάνει είναι να προσπαθεί να εκμεταλλευτεί την κατάσταση πολιτικά (είτε συλλογικά-κομματικά, είτε ατομικά), να επιρρίπτει τις ευθύνες στους “απέναντι” και να ερμηνεύει με πολιτικάντικους όρους όλα όσα συμβαίνουν στη χώρα το τελευταίο διάστημα.
Είναι πασίδηλο ότι η λεγόμενη “πολιτική ελίτ” της χώρας μας είναι στην κοσμάρα της!
Δεν έχει καταλάβει πως έχουμε έναν πόλεμο σε εξέλιξη, αυτόν κατά της πανδημίας. Και τα μέλη αυτής της “ελίτ” επιρρίπτουν ευθύνες το ένα στο άλλο σαν τα παιδάκια του νηπιαγωγείου.
Την ίδια ώρα το σύνολο των μελών αυτής της “ελίτ” προσπαθεί να εκμεταλλευτεί την κόπωση του κόσμου και την αδυναμία του για διαμαρτυρία (λόγω των περιοριστικών μέτρων) και ασκεί πολιτική που φέρνει αντιδράσεις, καλεί σε δράσεις που θέτουν σε κίνδυνο τη δημόσια υγεία, καλύπτει συμπεριφορές και “πρωτοβουλίες” που δε συνάδουν με τη Δημοκρατία μας, προσπαθεί να εκμεταλλευτεί το παραμικρό με σκοπό το μικροκομματικό όφελος και τη συσπείρωση των ψηφοφόρων.
Είναι σαφές πλέον ότι αυτός ο περιφερόμενος θίασος που ονομάζεται “πολιτική ελίτ” της χώρας μας δεν είναι σε θέση για λόγους αυτοσυντήρησης να αντιληφθεί πολλά βασικά πράγματα, με κυριότερο όλων ένα: για τη συντριπτική πλειοψηφία των σκεπτόμενων Ελλήνων έχει κλείσει τον κύκλο της, είναι παντελώς άχρηστη, χωρίς αντίληψη για την καθημερινότητα, ξεπερασμένη απ’ τις εξελίξεις. Αδυνατεί να ανταποκριθεί στα δεδομένα της νέας εποχής, πρέπει να σταματήσει να είναι “στα πράγματα” και επιβάλλεται να ανανεωθεί με φρέσκα πρόσωπα (διαφόρων ηλικιών) και ιδέες, αν θέλουμε η Δημοκρατία μας να πάει ένα βήμα μπροστά και η χώρα για άλλα 200 χρόνια.