Τη δήλωση του υπουργού Άδωνη Γεωργιάδη για την εστίαση και τα κλειδιά των καταστημάτων, την ώρα που εκατοντάδες χιλιάδες άνθρωποι (εργαζόμενοι και ιδιοκτήτες) είναι κυριολεκτικά στον πάγο, τη γνωρίζετε οι περισσότεροι. Η επιμονή του μάλιστα σε αυτή, όταν δημοσιογράφος του είπε να σταματήσει τις ειρωνείες, είναι αξιοπρόσεκτη.
Στη συνέχεια, μετά από την κατακραυγή, επιχειρήθηκε από τον ίδιο να “πάρει πίσω” αυτή τη δήλωσή του – είπε ότι ήταν μια “λεκτική υπερβολή σε μία συνδικαλιστική υπερβολή”.
Από κοντά, και νωρίτερα, τα mainstream μέσα ενημέρωσης που πήραν θέση: έφτασαν να μιλούν μέχρι και για “άτυχη στιγμή”. Πόσες όμως τέτοιες “άτυχες στιγμές” ή “λεκτικές υπερβολές” έχουμε δει από τον συγκεκριμένο υπουργό; Και πόση αμετροέπεια τέλος πάντων;;
Τόσα χρόνια από “άτυχες στιγμές” του Α. Γεωργιάδη, άλλο τίποτε. Με διάφορους αποδέκτες: η εστίαση ή ο πρωτογενής τομέας είναι μόνο δυο από τους τομείς της οικονομίας στους οποίους είχε “άτυχες στιγμές” ή έκανε “λεκτικές υπερβολές”.
Μέχρι πότε όμως οι “άτυχες στιγμές” του συγκεκριμένου υπουργού (ο λόγος του οποίου ώρες – ώρες εμφανώς δεν είναι πολιτικός) θα γίνονται ανεκτές από την Κυβέρνηση στην οποία συμμετέχει; Αν ήταν σε άλλη χώρα θα είχε πάει σπίτι του από την πρώτη κιόλας “λεκτική υπερβολή” ή “άτυχη στιγμή”…