Ας το πάρουμε απ’ την αρχή: δεν είναι ανάγκη να είναι κάποιος μέντιουμ για να προβλέψει τι θα έκανε ο Ερντογάν και η Τουρκία τόσο στο θέμα της Κύπρου όσο και στις “διερευνητικές”.
Όποιος πίστεψε ποτέ ότι ο Ερντογάν θα έκανε το σωστό, είναι είτε ηλίθιος είτε ανίκανος να αξιολογήσει μια πορεία δεκαετιών (της Τουρκίας).
Η Τουρκία ήταν, είναι και θα είναι πάντοτε μια χώρα εγκλωβισμένη στις νεο-οθωμανικές εμμονές της, μια χώρα άκρως προκλητική, μια χώρα διαχρονικά αναξιόπιστη.
Και όσα είπε ο πρόεδρός της (στην προσπάθεια του να πιαστεί από κάπου, επειδή πλέον δεν του βγαίνουν αρκετά πράγματα) είναι ενδεικτικά του που πάμε να μπλέξουμε αν δεν έχουμε τα μάτια μας ανοιχτά!
Ο Ερντογάν, μιλώντας στην κοινοβουλευτική του ομάδα έκανε λόγο για δυο κράτη στην Κύπρο, αποκλείοντας οριστικά και αμετάκλητα την περίπτωση των δυο ομόσπονδων κρατών (άρα τζάμπα πάει η πενταμερής, αφού οι Τούρκοι έχουν πάρει τις αποφάσεις τους – τα λέγαμε προχτές ΕΔΩ).
Επίσης μίλησε για “διαβουλεύσεις” με την Ελλάδα και νουθέτησε τον Έλληνα Πρωθυπουργό ώστε να κόψει τα πολλά-πολλά, να καθίσει στο τραπέζι και να μην… δραπετεύει από τις συνομιλίες, απειλώντας πως σε αντίθετη περίπτωση δεν μπορεί να καθίσει στο τραπέζι του διαλόγου μαζί του και θα φύγει (και για αυτά τα λέγαμε, πολύ καιρό πριν, ΕΔΩ ή ΕΔΩ).
Και πλέον το ερώτημα γίνεται επιτακτικό, σε Κυβέρνηση και αντιπολίτευση: Τι κάνουμε;;
- Συνεχίζουμε στην πορεία που μας έχουν επιβάλει κάτι φίλοι και σύμμαχοι και κάνουμε πως βρέχει ενώ μας φτύνουν;; (όποιος νομίζει ότι πήγαμε με ίδια πρωτοβουλία στις… “διερευνητικές” είναι βαθιά νυχτωμένος).
- Ή βγαίνει ο δικός μας και κάνει μια – δυο παρόμοιες δηλώσεις (χωρίς πολλές περικοκλάδες και διπλωματικό τακτ), για να έρθουν τα πράγματα στα ίσα τους;;