Το είχα πει σε ένα από τα podcasts της Περισκόπησης (τα οποία αν τα χάνετε, απλά… χάνετε!) αλλά το είχα γράψει κιόλας: οι Τούρκοι, έχοντας τις πλάτες των Γερμανών (εμφανώς) και άλλων (όπως των Βρετανών, υπογείως) θα κάνουν τα πάντα ώστε να τινάξουν στον αέρα τις διερευνητικές που θα ξεκινήσουν στις 25 του μήνα. Και στο τέλος θα πρέπει εμείς, η Ελλάδα, να αποδεικνύουμε στον καθένα ότι για τη στασιμότητα το φταίξιμο δεν είναι της Ελλάδας αλλά του Ερντογάν και της παρέας του…
Η Γερμανία – το μεγάλο αφεντικό της Ευρώπης – έχει επιλέξει πλευρά, ανοιχτά πλέον. Ακόμη και όταν ο Τσαβούσογλου απείλησε τη χώρα μας ανοιχτά μπροστά στον Γερμανό υπουργό Εξωτερικών με πόλεμο, ο Χάικο Μαας έκανε την πάπια και δεν είπε κουβέντα (εντάξει, δεν περιμέναμε και κάτι διαφορετικό!).
Το λάθος μας είναι πως έχουμε ταυτίσει τις απαντήσεις μας στα ελληνοτουρκικά με τις απαντήσεις της ΕΕ, προτού καν εξασφαλίσουμε τη συγκατάθεση έστω όσων είναι μαζί μας (όσοι και όποιοι κι αν είναι αυτοί) ότι τα ελληνοτουρκικά είναι ευρωτουρκικά. Η σάπια ΕΕ έχει αποδείξει πολλές φορές ότι δεν την ενδιαφέρει το θέμα και θέλει να το κλείνει για να μην χάσει την αγορά της Τουρκίας και τις συμφωνίες δισεκατομμυρίων που έχουν διάφορες εταιρίες και κράτη. Καθόμαστε και στηνόμαστε και περιμένουμε τι θα πει το ιερατείο των Βρυξελλών, που πάντα κάνει την παλαβή και βγάζει κάτι γελοίες ανακοινώσεις.
Μπήκαμε στο χορό των συνομιλιών με την Τουρκία συρόμενοι από τρίτους. Έστω και έτσι όμως, έστω και με τις απειλές των Τούρκων πάνω από κεφάλι μας, καλά κάνουμε και πάμε να συζητήσουμε. Και μακάρι οι συνομιλίες αυτές να οδηγήσουν κάπου – και αυτό το “κάπου” δεν είναι άλλο από το Διεθνές Δικαστήριο της Χάγης.
Αν όμως δούμε ότι οι συνομιλίες οδηγούν αλλού, τότε επιβάλλεται να τα μαζεύουμε και να φεύγουμε, από την πρώτη κιόλας ώρα που θα γίνει αντιληπτό πως οι Τούρκοι ζητάνε να συζητηθεί κάτι διαφορετικό από την υφαλοκρηπίδα και/ή την ΑΟΖ. Γιατί οτιδήποτε άλλο συζητηθεί εκτός από μια συμφωνία για προσφυγή στη Χάγη θα είναι ήττα και παραχωρήσεις. Ξεκάθαρα πράγματα!