Μια παρατήρηση – ερώτηση μόνο, που αξίζει να την ψάξετε λίγο είτε στα βιβλία είτε στο διαδίκτυο. Η απάντηση στην ερώτηση θα μας δώσει και την απάντηση για πιο λόγο βρισκόμαστε στο σημείο που βρισκόμαστε σήμερα ως χώρα.
“Πως γίνεται και σ’ αυτή τη χώρα πάντα τα καταφέρνουμε και είμαστε κλεισμένοι στα δικά μας (που πολλές φορές αγγίζουν τον παραλογισμό), όταν στον πλανήτη γίνονται κοσμοϊστορικά γεγονότα και ο κόσμος αλλάζει όψη;;;”
Δεν χρειάζεται να πάμε πολύ βαθιά στο χρόνο. Αρκεί να δούμε τι συνέβαινε στο εξωτερικό το 1944-1945, το 1974, το 1989-1990, το 2000-2001, το 2009-2010 ή τι συμβαίνει σήμερα.
Σε όλες αυτές τις χρονιές ο κόσμος άλλαζε ριζικά (προς το καλό ή προς το κακό δεν είναι το θέμα μας αυτή τη στιγμή – απλά ας δούμε ότι άλλαζε). Μιλάμε για χρονιές που η μοίρα του πλανήτη και όσων βρίσκονται πάνω του άλλαξε.
Ας αναζητήσουμε τώρα τι συνέβαινε στην Ελλάδα τις ίδιες χρονιές, με τι ακριβώς ασχολούμασταν.
Το τρένο για να γίνουμε επιτέλους ένα σύγχρονο κράτος το έχουμε χάσει όλες αυτές τις χρονιές, όλες αυτές τις φορές. Κι όλα αυτά επειδή πάντα αυτοί που υποτίθεται ότι θα καθοδηγούσαν τη χώρα (λόγω της θέσης που κατείχαν) αποδείχθηκαν κατώτεροι των περιστάσεων!
Και αφού το χάνουμε που λέτε το τρένο, έρχονται στη συνέχεια οι άλλες χώρες που είχαν ανέβει στο τρένο που χάσαμε και μας “βοηθάνε” να μπούμε στο επόμενο που είναι πιο αργό και πιο παλιάς τεχνολογίας. Πάντα στη σκευοφόρο, με αντίτιμο πρώτης θέσης του δικού τους τρένου…