Επανήλθαν τα σενάρια για τις δημοτικές εκλογές. Όχι για αυτές που πέρασαν αλλά για αυτές που είναι προγραμματισμένες για το 2023, σχεδόν σε… 3 χρόνια από σήμερα!
Προφανώς υπάρχουν ακόμη άνθρωποι που δεν έχουν αντιληφθεί πως αυτό το θέμα, τη συγκεκριμένη χρονική στιγμή, δεν απασχολεί παρά 5-10 ανθρώπους, το πολύ (επειδή απλά υπάρχουν πιο σημαντικά θέματα που χρήζουν επίλυσης).
Οι ψίθυροι και τα σενάρια όμως δεν είναι… αυτοφυή. Δεν ξεφυτρώνουν απ’ το πουθενά στα ξαφνικά! Αφήστε δε που τρέφονται από καταστάσεις του πρόσφατου παρελθόντος, για τις οποίες δεν έγινε σωστή διαχείριση: ιστορίες που θα μπορούσαν να λυθούν μέσα σε πέντε λεπτά, μένουν εκκρεμείς και αφήνουν περιθώρια για παρεξηγήσεις, φήμες, στραβοπατήματα ή λάθη.
Πολύ απλά, όλα θα μπορούσαν να έχουν λυθεί με μια προγραμματική συμφωνία (που προβλέπεται σαφώς από το νόμο), που θα έλυνε τα χέρια σε πολλούς (αιρετούς) αλλά και θα έκλεινε τα στόματα στους ελάχιστους (εκλεγμένους και μη) που τέτοιες εποχές ασχολούνται με άσχετα πράγματα αντί με αυτά που πρέπει.
Επίσης θα τερμάτιζε ανούσιες συζητήσεις και εξυφάνσεις σεναρίων, που δεν βοηθάνε σε τίποτε και κανέναν.
Τέλος (και αυτό είναι το βασικότερο), μια προγραμματική συμφωνία θα ξεκαθάριζε οριστικά το τοπίο για τους δημότες, αφού στο κάτω-κάτω οι δημότες πρέπει να γνωρίζουν σε ποιον να επιρρίπτουν την ευθύνη όταν τα πράγματα πάνε στραβά και σε ποιον θα δίνουν τα εύσημα όταν τα πράγματα πάνε καλά. Γιατί οι ρόλοι σε εκλεγμένα συλλογικά όργανα, όπως είναι ένα Δημοτικό Συμβούλιο, πρέπει να είναι διακριτοί: συμπολίτευση, αντιπολίτευση, πρόεδρος, προεδρείο, μέλη.
Στην πολιτική – εξ’ ορισμού – οι δυο βάρκες δεν ευνοούν κανέναν. Πολύ περισσότερο δεν ευνοούν αυτούς που προσπαθούν να ισορροπήσουν επάνω τους. Επειδή στο τέλος θα πέσουν στο κενό και θα βραχούν!