Την αλλαγή του ρου του Έβρου προσπαθούν να εκμεταλλευτούν οι Τούρκοι και να δημιουργήσουν για πολλοστή φορά θέμα εδαφικών διεκδικήσεων. Ο ρους του ποταμού, όπως και αυτός του Άρδα, είναι που καθορίζουν τη συνοριακή γραμμή Ελλάδας – Τουρκίας (βάσει της Συνθήκης της Λωζάνης του 1923 και σειράς Πρωτοκόλλων – με σημαντικότερο ένα του 1926).
Λόγω της αλλαγής του ρου/ θέσης της κοίτης των δυο ποταμών οι Τούρκοι κατά καιρούς αμφισβητούν περιοχές που ανήκουν στη χώρα μας. Έτσι και τώρα έσπευσαν να καταλάβουν μια έκταση περίπου 16 στρεμμάτων, που βρίσκεται στην περιοχή Μελισσοκομείο (Πέπλο).
Οι Τούρκοι σε κάθε ευκαιρία προσπαθούν να αμφισβητήσουν τα συμφωνηθέντα με Διεθνείς Συνθήκες, προσπαθούν να αλλάξουν τους όρους με τους οποίους γίνονται επίσημες μετρήσεις (π.χ. χρησιμοποιούν χάρτες της google και όχι μετρήσεις που γίνονται με όργανα γεωδεσίας), γενικά προσπαθούν να ξαναγράψουν την Ιστορία εκμεταλλευόμενοι τα πάντα – χωρίς να αφήνουν τίποτε να πάει χαμένο.
Περιπτώσεις όπως αυτή της “εμφάνισης” ή της “εξαφάνισης” νησίδων ή πολύ μικρών εκτάσεων με στάσιμα νερά στον Έβρο υπήρχαν και στο παρελθόν. Και όλα λύνονταν βάσει όσων έχουν συμφωνηθεί από το 1923 και αργότερα – συνήθως σε “χαμηλό” διπλωματικό επίπεδο. Προβλήματα υπήρχαν πάντοτε με τους γείτονες, κάποια έφτασαν και σε ακραία σημεία. Πάντως, μέχρι το 1974 οι όποιες εργασίες στο ποτάμι γίνονταν και από τις δυο πλευρές ανακοινώνονταν απ’ τη μια στην άλλη και τα πράγματα κυλούσαν ομαλά. Από το 1974 και μετά οι Τούρκοι δεν ενημερώνουν και τα έργα που κάνουν συνήθως αποσκοπούν στο να “μετακινηθεί” το ποτάμι, ώστε να κερδίσουν χώρο, ξεχνώντας φυσικά ότι οι συμφωνίες σχετίζονται με τα χαρακτηριστικά που η περιοχή είχε την εποχή εκείνη (1923-1926) – με βάση την κοίτη των ποταμών το 1923-1926.
Όμως πλέον οι Τούρκοι, προκλητικοί και διεκδικητικοί όσο ποτέ, ζητάνε τα πάντα χρησιμοποιώντας κάθε μέθοδο (και με βάση τη δική τους παράλογη άποψη περί διεθνούς δικαίου).
Σύμφωνα με όσα μεταδίδουν αθηναϊκά ΜΜΕ το Ελληνικό ΥΠΕΞ έχει προχωρήσει σε διάβημα διαμαρτυρίας προς τους Τούρκους.
και για να μην τρώτε αμάσητο ότι σας σερβίρουν… :
Οι ελληνικές θέσεις στο θέμα των συνόρων με την Τουρκία είναι ξεκάθαρες και βασίζονται σε σειρά Διεθνών Συνθηκών, σε διμερή ή διεθνή Πρωτόκολλα ή σε συμφωνίες που αναγνωρίζουν διαδοχή (Δωδεκάνησα).
Τα σύνορα με την Τουρκία είναι ξεκάθαρο πως καθορίζονται, από το Τριεθνές μέχρι κάτω στο Καστελόριζο:
Τα χερσαία σύνορα από το Τριεθνές μέχρι τις εκβολές του Έβρου:
Ουσιαστικά το σύνορο καθορίζεται βάση του ρου των ποταμών Έβρου και Άρδα (όπως όμως αυτός ήταν την εποχή που υπογράφηκαν οι συμφωνίες). Το μόνο σημείο όπου πραγματικά υπάρχει χερσαίο σύνορο είναι οι Καστανιές (όπου και το ομώνυμο Τελωνείο).
Σε όλα τα υπόλοιπα σημεία το σύνορό μας με την Τουρκία καθορίζεται από τον ρου του Έβρου και του Άρδα, σύμφωνα και με το Πρωτόκολλο των Αθηνών του 1926. Άσχετα αν το ποτάμι σε κάποια σημεία “φουκώνει” ή “ξεφουσκώνει”, αλλάζοντας για μικρά ή λίγο μεγαλύτερα χρονικά διαστήματα την κοίτη του ή δημιουργεί νησίδες ή μικρούς βάλτους που εξαφανίζονται μέσα σε ελάχιστο διάστημα.
– από το σημείο που συγκλίνουν τα σύνορα Ελλάδας – Τουρκίας – Βουλγαρίας (τριεθνές) μέχρι τη συμβολή του Έβρου με τον Άρδα το όριο είναι το μέσο του ποταμού Έβρου. Το ποτάμι κομμένο στη μέση, εν ολίγοις.
– για όλα τα σημεία από τη συμβολή Άρδα – Έβρου μέχρι το Αιγαίο ορίζονται τα ακόλουθα:
“Εκείθεν προς τα άνω του Άρδα μέχρι σημείου επί του ποταμού ορισθησομένου επί του εδάφους εγγύτατα προς το χωρίον Τσουρέκ-κιόϊ (Καστανιές): ο ρους του Άρδα. Εκείθεν νοτιοανατολικώς μέχρι σημείου επί του Έβρου εις απόστασιν ενός χιλιομέτρου προς τα κάτω του Βόσνα-κιόϊ: γραμμή αισθητώς ευθεία αφήνουσα εν Τουρκία το χωρίον Βόσνα-κιόϊ. Το χωρίον Τσουρέκ-κιόϊ θα παραχωρηθή εις την Ελλάδα ή την Τουρκίαν, καθ’ όσον η πλειονότης του πληθυσμού ήθελεν αναγνωρισθή ελληνική ή τουρκική υπό της εν των άρθρω 5 προβλεπομένης επιτροπής, μη συνυπολογιζομένων των μεταναστευσάντων εις το χωρίον τούτο μετά την 11ην Οκτωβρίου 1922. Εκείθεν μέχρι του Αιγαίου: ο ρους του Έβρου.».
Τα θαλάσσια σύνορα μεταξύ Ελλάδος και Τουρκίας καθορίζονται ως εξής:
– στη θαλάσσια περιοχή στις εκβολές του Έβρου τα σύνορα είναι οριοθετημένα βάσει του Πρωτοκόλλου των Αθηνών της 26ης Νοεμβρίου 1926.
– στη θαλάσσια περιοχή που εκτείνεται νοτίως του Έβρου μέχρι τη Σάμο και την Ικαρία, ελλείψει σχετικών συμβατικών ρυθμίσεων με την Τουρκία εφαρμόζεται η αρχή της ίσης απόστασης/μέσης γραμμής, σύμφωνα με το εθιμικό δίκαιο. Όπως αναφέρεται και στο άρθρο 15 της Σύμβασης του Δικαίου της Θάλασσας, το οποίο ενσωματώνει εθιμικό δίκαιο, σε περίπτωση που δεν υπάρχει συμφωνία οριοθέτησης, κανένα κράτος δεν δικαιούται να επεκτείνει την αιγιαλίτιδά του ζώνη πέραν της μέσης γραμμής. Η διάταξη αυτή, η οποία επαναλαμβάνει, με μικρές μόνον φραστικές αλλαγές, τη ρύθμιση του άρθρου 12(1) της Σύμβασης της Γενεύης για την Αιγιαλίτιδα Ζώνη και τη Συνορεύουσα Ζώνη, ενσωματώνει εθιμικό κανόνα δικαίου.
– νοτίως της Σάμου, μεταξύ της Δωδεκανήσου και των τουρκικών ακτών, τα θαλάσσια σύνορα είναι οριοθετημένα βάσει της Συμφωνίας της 4ης Ιανουαρίου 1932 και του Πρωτοκόλλου της 28ης Δεκεμβρίου 1932 μεταξύ Ιταλίας και Τουρκίας. Η Ελλάδα υπεισήλθε ως διάδοχο κράτος στις σχετικές ρυθμίσεις των συμφωνιών αυτών, βάσει του άρθρου 14(1) της Συνθήκης Ειρήνης των Παρισίων της 10ης Φεβρουαρίου 1947 που εκχωρεί την κυριαρχία των Δωδεκανήσων στην Ελλάδα.
Τα παραπάνω ισχύουν. Και όποιος σας πει για κάτι διαφορετικό, απλά στείλτε τον να διαβάσει λίγη Ιστορία…