Όσο οι μέρες περνάνε και γίνεται η σταδιακή επιστροφή σε αυτό που κάποιοι αρέσκονται να ονομάζουν “κανονικότητα” (λες και η προ Μάρτη εποχή ήταν μια “κανονική” ιστορία…), τόσο αυξάνονται οι δηλώσεις, οι μελέτες, οι ανησυχίες αλλά κυρίως οι κάθε είδους επιβεβαιώσεις ότι τα πράγματα στα εργασιακά δεν θα είναι τα ίδια στη μετά – κορωνοϊό εποχή.
Οι δυσκολίες που θα έχουν να αντιμετωπίσουν οι εργαζόμενοι αλλά και όσοι μείνουν χωρίς δουλειά θα είναι τεράστιες. Το ίδιο μεγάλη θα είναι η κοινωνική αναταραχή που θα προκύψει λόγω του αυξημένου αριθμού των ανέργων που θα αφήσει πίσω του ο κορωνοϊός. Έξω από τον χορό δεν θα μείνουν ούτε οι εργοδότες, τουλάχιστον οι μικρομεσαίοι.
Τα δυο πιο πρόσφατα στοιχεία που θα πρέπει να λάβουμε σοβαρά υπόψη μας είναι τα ακόλουθα:
1. οι απόψεις για τα οικονομικά μέτρα που ελήφθησαν
σε δημοσκόπηση της Alco για λογαριασμό του κεντρικού δελτίου ειδήσεων του Open TV μόλις το 28% των ερωτηθέντων απάντησε ότι θεωρεί ως επαρκή τα μέτρα που ανακοινώθηκαν για την οικονομική στήριξη των εργαζομένων.
Επίσης, ένα ποσοστό 21% απάντησε ότι δεν είναι επαρκή τα μέτρα στήριξης των επιχειρήσεων.
Η μεγάλη ανησυχία έχει διάφορες παραμέτρους: μείωση μισθών, μείωση ωραρίων, νέες “ευέλικτες” μορφές εργασίας (που δεν έχουν σχέση με υγιείς μορφές εργασίας όπως π.χ. η τηλεργασία, που όταν λειτουργούν σωστά παράγουν αποτελέσματα), αύξηση κόστους παραγωγής για τους επιχειρηματίες, φορολογικές και ασφαλιστικές υποχρεώσεις που λόγω του λουκέτου των προηγούμενων μηνών θα τις βρίσκουν οι επιχειρηματίες μπροστά τους.
2. η εργασία, το επιχειρείν και το Κράτος
Όπως αναφέρουν αθηναϊκά ΜΜΕ, σε ερώτηση αν το κράτος μπορεί να εγγυηθεί ότι δεν θα μειωθούν οι μισθοί των εργαζόμενων με την εκ περιτροπής εργασία ο υπουργός των Εσωτερικών απάντησε ως εξής: “Δεν μπορώ να εγγυηθώ για την δραστηριότητα κανενός ιδιώτη επιχειρηματία. Καπιταλισμό έχουμε στην Ελλάδα και οι επαγγελματίες και οι επιχειρηματίες καθορίζουν με ποιο τρόπο θα κινηθούν”.
Σε άλλη ερώτηση σχετικά με την ανεργία (που αναμένεται να αυξηθεί) απάντησε μεταξύ άλλων: “όταν έχεις ύφεση, είναι αναπόφευκτο ότι θα υπάρξει κι άνοδος της ανεργίας. Βρισκόμαστε μπροστά σε ένα υφεσιακό κύμα”.
Αν τα παραπάνω τα συνδυάσει κάποιος και με όσα μαθαίνουμε πως καταγράφονται στο εξωτερικό και σχετίζονται με την εργασία, την ανεργία, τις επιχειρήσεις, τότε αναπόφευκτο είναι το συμπέρασμα πως αν δεν πέσει χρήμα – και μάλιστα πολύ χρήμα – στη λεγόμενη “πραγματική οικονομία”, τότε τους εργαζόμενους και τους επιχειρηματίες τους περιμένουν μαύρες μέρες…
ένα μικρό δείγμα των δυσκολιών είναι το γεγονός που καταγράφεται στον τομέα του τουρισμού – ενός τομέα που συμπαρασύρει πολλούς άλλους και που χοντρικά όλα μαζί φέρνουν στη χώρα το μισό ΑΕΠ:
- η Κομισιόν θέλει ταυτόχρονο άνοιγμα των εσωτερικών συνόρων ενώ η Ελλάδα θέλει να ανοίξουν τα πράγματα το αργότερο μέχρι τα μέσα του Ιούνη,
- η σαιζόν έχει φύγει προς τα πίσω ήδη και δεν θα διαρκέσει όσο συνήθως άρα θα χάσουμε και από αυτό,
- χώρες όπως η Γερμανία ή η Βρετανία συστήνουν (στο μουλωχτό ή στο λίγο πιο φανερό) να κάνουν οι πολίτες τους διακοπές το καλοκαίρι στο εσωτερικό τους,
- οι επιχειρηματίες έχουν τους δικούς τους ενδοιασμούς για το αν συμφέρει τελικά να ανοίξουν (ένας τουρίστας αν κολλήσει ενώ τον φιλοξενούν στα ξενοδοχεία, θα τον πληρώνουν μια ζωή αν στραφεί δικαστικά εναντίον τους…)
- κλπ κλπ κλπ