Η χασούρα από το lockdown είναι ανυπολόγιστη. Και οι αξίες αλλά και οι επιδιώξεις των χωρών της EE διαφορετικές
Θα το γράψουμε όσο πιο απλά γίνεται, για να γίνει απόλυτα κατανοητό: αυτή η πολυδιαφημισμένη εντός συνόρων απόφαση της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας (ΕΚΤ) να δέχεται κατ΄ εξαίρεση Ελληνικά ομόλογα ως εγγύηση για την παροχή ρευστότητας στις τράπεζες, είναι για τον κόσμο μια απόφαση άνευ ουσίας.
Δεν μας εξηγούν ΑΝΑΛΥΤΙΚΑ που και πως ακριβώς θα βοηθήσει την πραγματική οικονομία της Ελλάδας αυτή η απόφαση της ΕΚΤ.
Για αρχή ας μας πει κάποιος πόσα από τα δεκάδες δισεκατομμύρια που πήραν από το 2010 και έπειτα οι Ελληνικές Τράπεζες (με τις πλάτες του Ελληνικού λαού) έπεσαν στην πραγματική οικονομία… Πόσα;; Με στοιχεία, όχι με γενικόλογες αερολογίες.
Να βγει κάποιος και να πει “δώσαμε τόσα εκεί με τη μορφή χιλιάδων φτηνών μικροδανείων”, “πληρώσαμε τόσα στον τάδε τομέα της παραγωγικής αλυσίδας”, “σώσαμε τόσες επιχειρήσεις και δεν ζητήσαμε ως collateral ένα νεφρό απ’ τους ιδιοκτήτες τους και τους κόπους που έκαναν μια ζωή”, “πληρώσαμε Χ ποσό για να σωθούν τα σπίτια Ψ χιλιάδων ανθρώπων από τους πλειστηριασμούς”. Τέτοια πράγματα. Απτά!
Στην ελληνική καθημερινότητά μας λοιπόν εμείς δεν πρόκειται να δούμε καμία απολύτως διαφορά! Το τραπεζικό σύστημα βοηθάει η απόφαση της ΕΚΤ και κανέναν άλλο. Γιατί απλά το τραπεζικό σύστημα δεν βοηθά επαρκώς κανέναν άλλο, πλην του εαυτού του.
Και μπορεί η ιστορία με τα ελληνικά ομόλογα να μην έχει ΕΜΦΑΝΩΣ άμεση σχέση με το κορωνο-ομόλογο ή με οτιδήποτε παρόμοιο αποφασιστεί, το σίγουρο είναι πως πρέπει να πέσει πολύ και φτηνό χρήμα για να σταθεί η οικονομία στη μετά τον κορωνοϊό εποχή.
Η ανεργία, τα τεράστια προβλήματα στις επιχειρήσεις, τα δισεκατομμύρια που θα χαθούν από τα ΑΕΠ όλων των χωρών της ΕΕ, όλα αυτά είναι πολλά για να τα αντέξουν οι κοινωνίες στη μετά τον κορωνοϊό εποχή.
Θα πρέπει να καταλάβουμε πως πάρα πολύ χρήμα και μάλιστα φτηνό χρήμα δεν πρόκειται να βρεθεί όσο Γερμανοί, Ολλανδοί και η υπόλοιπη… παλιοπαρέα επιμένουν στην πορεία που έχουν επιλέξει.
Μήπως ήρθε η ώρα να επιμείνουν στις δικές τους επιλογές και οι υπόλοιποι; Με ότι αυτό κι αν σημαίνει για την ευρωπαϊκή συνοχή…
Δεν υπάρχουν εναλλακτικές και “ισορροπημένες” λύσεις που να ταιριάζουν με όλα τα γούστα.
Ο δρόμος είναι ξεκάθαρος:
- ή φτηνό και πολύ χρήμα για να χρηματοδοτηθούν τα κράτη και οι επιχειρήσεις (δηλαδή η πιο απλή και πρόσφορη λύση),
- ή δανεικά από τον ESM με υψηλό κόστος και Μνημόνια (σε έκδοση light ή hard, ανάλογα με την περίσταση και το μέγεθος της οικονομίας κάθε χώρας).
και κάτι για το τέλος: κάποιες χώρες σκέφτονται να χαλαρώσουν τα μέτρα που στοχεύουν στη μείωση της εξάπλωσης του κορωνοϊού. Γιατί η χασούρα από το lockdown είναι ανυπολόγιστη.
Και τα λεφτά – λόγω της σχέσης της ανθρώπινης ζωής προς την οικονομική δραστηριότητα – σε κάποιες χώρες είναι πιο σημαντικά από οτιδήποτε άλλο. Είναι βλέπεις και η κουλτούρα διαφορετική μεταξύ Βορρά και Νότου…