… μπορούμε και τους κάνουμε όλους να παραμιλάνε!!!
Συστάσεις δε χρειάζονται – το ζήσαμε όλοι έντονα – το θυμόμαστε ακόμη με νοσταλγία.
Όχι επειδή ήταν κάτι μοναδικό. Η μοναδικότητά του μπορεί να παύσει ανά πάσα στιγμή, αρκεί να υπάρχουν οι κατάλληλες συνθήκες.
Το θυμόμαστε με νοσταλγία επειδή είναι η πιο πρόσφατη απόδειξη στους ίδιους μας τους εαυτούς – σε κανέναν άλλο δεν έχουμε να αποδείξουμε τίποτε – πως όταν είμαστε όλοι μαζί, όταν προγραμματίσουμε κάτι (έστω και στην πορεία), όταν λειτουργούμε με σύστημα και πειθαρχία και κυρίως όταν μας “καρφωθεί” κάτι στο μυαλό, τότε κάνουμε τον πλανήτη να μιλάει για εμάς!