οι όροι του brexit θα λειτουργήσουν ανασταλτικά για όποιον θελήσει να κάνει κάτι παρόμοιο
Σε κομβικό σημείο βρίσκεται η Ευρωπαϊκή Ένωση, αφού την Κυριακή 25/11 θα διεξαχθεί η έκτακτη σύνοδος κορυφής στην οποία θα συζητηθεί το brexit, το οποίο έχει φέρει στα πρόθυρα διάλυσης τη βρετανική Κυβέρνηση αλλά και έχει εγείρει γενικότερες διαφωνίες στο βρετανικό πολιτικό σύστημα.
Θα πρέπει να εγκριθούν δυο βασικά “πακέτα” θεμάτων, που σχετίζονται με τις σχέσεις μεταξύ ΕΕ και Μ. Βρετανίας στην νέα εποχή των σχέσεών τους, που ξεκινά στις 29 Μαρτίου του 2019.
Ενδεικτικά θα πρέπει να επιλυθούν ζητήματα που αφορούν τα σύνορα Ιρλανδίας – Βόρειας Ιρλανδίας (η τελευταία βγαίνει από την ΕΕ, άρα θα πρέπει να βρεθεί τρόπος επικοινωνίας χωρίς να ξαναστηθούν σύνορα) ή το Γιβραλτάρ, το καθεστώς των Βρετανών πολιτών στις χώρες της ΕΕ και το αντίστροφο ή το κόστος του brexit που θα πρέπει να καταβάλλει η Μ. Βρετανία.
Τα ζητήματα που πρέπει να λυθούν προτού οι Βρετανοί αποχαιρετήσουν την Ένωση είναι πολλά και επί της ουσίας δεν υπάρχουν “σοβαρά” ή “δευτερεύοντα”. Είναι όλα της ίδιας βαρύτητας, απλά ορισμένα επηρεάζουν λίγες εκατοντάδες ανθρώπους ή εταιρίες ενώ κάποια άλλα εκατομμύρια ανθρώπους και τους όρους με τους οποίους θα γίνονταν στο εξής εμπορικές ή οικονομικές συναλλαγές.
Αυτό που είναι σίγουρο πάντως είναι ένα: η ΕΕ, παρότι τα τελευταία χρόνια λειτουργεί με τους όρους που θέτουν οι Γερμανοί (και επί της ουσίας δεν προχωρά τις διαδικασίες για ένταξη νέων χωρών στους κόλπους της), δεν θέλει να ξαναδεί το ίδιο έργο και να υπάρξει χώρα που να αποχωρήσει. Προσπαθεί δηλαδή να συγκρατήσει το ξήλωμα του πουλόβερ.
Θα προτιμούσε για παράδειγμα να στηθεί μια ΕΕ πολλών ταχυτήτων, παρά να διαλυθεί το οικοδόμημα.
Πάντως ο Τούσκ ανάφερε ότι θα προτείνει στους Ευρωπαίους ηγέτες να 
εγκρίνουν το brexit ενώ η Ισπανία δήλωσε ότι θα ψηφίσει/εγκρίνει το brexit (αναμένται ότι το συγκεκριμένο θέμα θα συζητηθεί διακρατικά μεταξύ Βρετανίας και Ισπανίας).
Στο πλαίσιο αυτό γίνονται όσα γίνονται με τους Βρετανούς: αυστηροί όροι, σκληρές διαπραγματεύσεις ή σε πολλές στιγμές ακόμη και ξεκάθαρη εχθρική στάση από “εταίρους”, ώστε η βρετανική αποχώρηση να αποτελέσει αντικείμενο προς παραδειγματισμό και “μάθημα” για οποιονδήποτε άλλο αποτολμήσει να κάνει κάτι παρόμοιο.
Γιατί αν στη θέση της Βρετανίας ήταν σήμερα κάποια μικρομεσαία χώρα – μέλος, δεν θα μπορούσε να αντέξει τα οικονομικά ή άλλα μεγέθη ενός Χ-exit και σίγουρα θα είχε οδηγηθεί στην καταστροφή…