Ίσως τον πιο εύστοχο χαρακτηρισμό για την επίθεση στο δήμαρχο Θεσσαλονίκης Γ. Μπουτάρη τον έχει κάνει η Νέα Δημοκρατία: “φασιστική επίθεση πατριδοκάπηλων πρέπει να συλληφθούν αμέσως”.
Μέσα σε 7 λέξεις περιγράφεται επακριβώς τι έγινε και τι πρέπει να γίνει.
Κάποιοι ποντάρουν στο διχασμό και στη βια, προσπαθώντας να φιμώσουν με τον δικό τους τρόπο την όποια φωνή δεν τους αρέσει. Τουλάχιστον τα μισά από όσα έχει πει κατά καιρούς ο Μπουτάρης δεν είναι αρεστά στην πλειοψηφία ημών (κάποια ήταν – επιεικώς – απαράδεκτα). Για τους λογικά σκεπτόμενους ανθρώπους, όμως, ο δρόμος από το μη αρεστό μέχρι τη βια είναι μακρύς, δεν υπάρχει καν.
Κάποιοι ποντάρουν στο διχασμό ή ακόμη χειρότερα στη διάλυση της κοινωνίας σε χίλια κομμάτια.
Με προφανή σκοπό να εδραιωθούν ή έστω να βρουν ένα πάτημα για να αποκτήσουν μια κάποια δύναμη μέσα στην κοινωνία.
Άλλωστε “ευήκοον κοινό” υπάρχει. Κόσμος που είναι εξαθλιωμένος οικονομικά και κοινωνικά, αγανακτισμένος με τους πάντες. Με αυτούς που δεν ρίχνουν μια ματιά προς τα εδώ, στα “χαμηλά”, για να δουν τι γίνεται καθημερινά.
Είναι βλέπεις και η ημιμάθεια (αποτέλεσμα και του διαδικτύου ίσως;;;), που θριαμβεύει τα τελευταία χρόνια – συνδυασμένη με τη βιολογική απώλεια των μαρτύρων των αποτελεσμάτων των διχασμών που έζησε αυτός ο τόπος (έχουν φύγει απ’ τη ζωή και δεν μπορούν πλέον να μας πουν με τη δική τους φωνή την πραγματική ιστορία για το που οδήγησαν αυτό τον τόπο οι διχασμοί).
Οπότε, υπάρχει πεδίον δόξης λαμπρό για όσους θέλουν να πουν την Ιστορία με τον τρόπο που τους βολεύει αλλά και για όσους θέλουν να το παίζουν τιμωροί και προστάτες του λαού – είτε φοράνε κουκούλες είτε όχι – επιτιθέμενοι σε Κουμουτσάκους, Χατζηδάκηδες, Μπουτάρηδες ή οποιονδήποτε “διάσημο” ή “ανώνυμο” έχει διαφορετική γνώμη από αυτούς.
Πρέπει κάποια στιγμή να αντιληφθούμε όλοι μας που οδηγεί ο δρόμος των διχασμών: σε βαριές απώλειες με εθνική διάσταση, σε κάθε επίπεδο. ‘Αλλωστε ποιος δεν θα ήθελε απέναντί του έναν διχασμένο λαό;; Τι ποιο εύκολο από έναν τέτοιο αντίπαλο;; Και μάλιστα σε στιγμές που η χώρα βάλλεται από χίλιες δυο μεριές, με γειτόνους που μια στιγμή πραγματικής αδυναμίας περιμένουν!
Μόνο μην ξυπνήσουμε και θα ‘ναι πάλι αργά για τη χώρα. Γιατί το “διαίρει και βασίλευε” είναι παλιά και ιδιαίτερα αποδοτική τακτική….