Αυξάνονται και πληθαίνουν οι υποψηφιότητες για την προεδρία αυτού του “νέου φορέα της Κεντροαριστεράς” (όπως το προσδιορίζουν μέχρι τώρα), αυτού του σχηματισμού που ακόμη δεν ανακοινώθηκε και έχει τα γνωστά προβλήματα που έχουν στο DNA τους όλα τα σχήματα που βρίσκονται αριστερότερα του κέντρου (το σύνδρομο του να δίνουν περισσότερη σημασία στις διαδικασίες παρά στην ουσία).
Όπως και να ‘χει, πολλοί ακούγεται πως θα είναι οι διεκδικητές της προεδρίας του νέου αυτού σχήματος, το οποίο ευελπιστεί να τοποθετηθεί στο πολιτικό τόξο κάπου μεταξύ της ΝΔ και του ΣΥΡΙΖΑ.
Αυτοί οι διεκδικητές όπου να ‘ναι θα ανακοινώνουν ο καθένας την πρόθεσή του. Από την Φώφη του ΠΑΣΟΚ και τον Θεοδωράκη του Ποταμιού μέχρι τον Καμίνη (δήμαρχο Αθήνας που θέλει και αυτός να ανακοινώσει την υποψηφιότητα του το μεσημέρι της Δευτέρας 28/8) και τον Θεοχαρόπουλο, τον Ραγκούση ή τον Μανιάτη.
Φυσικά οι περισσότεροι αναμένουν και τι θα πει η επιτροπή Επιτροπής του Αλιβιζάτου για τους όρους εκλογής του νέου αρχηγού (μη γίνουν και ρεντίκολα αν δεν ξεκαθαρίσουν οι όροι)….
Τα θέματα που θα ταλανίσουν την όλη προσπάθεια – και εν δυνάμει να την τινάξουν στον αέρα πριν καν προλάβει να πάει σε εκλογική αναμέτρηση – είναι αναμφισβήτητα δυο:
α) σε ποιο ακριβώς σημείο του πολιτικού χάρτη θα καταλήξει να βρίσκεται τελικά ο νέος σχηματισμός (όπως αναφέρθηκε νωρίτερα, επιδίωξη είναι να βρεθεί κάπου μεταξύ ΝΔ – ΣΥΡΙΖΑ. Το θέμα είναι πόσο “κοντά” θα είναι στον ΣΥΡΙΖΑ και πόσο μακριά από την ΝΔ ή το αντίστροφο)
β) πόσο θα μπορέσει να τραβήξει τους ψηφοφόρους ένα σχήμα που θα έχει για πρόεδρο κάποιον/κάποια που θα έχει άμεση σχέση (ως μέλος ή ως υποστηριζόμενος) με παλιά κομματικά σχήματα.
Για την ώρα τα μοναδικά σίγουρα πράγματα είναι: 1) η διαδικασία για την εκλογή Προέδρου θα πάει λίγο πίσω. 2) αν μπουν μέσα και δυνάμεις που δεν ανήκουν στην κεντροαριστερά (όπως το Ποτάμι του Θεοδωράκη) τότε το νέο σχήμα θα πρέπει να αναζητήσει νέο όνομα…