Θα το ξαναπάμε από την αρχή, γιατί υπάρχουν και πολλοί νέοι φίλοι που πιθανόν να μην έχουν διαβάσει τη δοκιμασμένη (ειδικά την τελευταία 6ετια) διαδρομή που οδηγεί στην διάλυση: πρώτα φορτώνουμε με ανύπαρκτα χρέη – σκάνδαλα – άχρηστες διοικήσεις που αποτελούνται βασικά από ημέτερους – κακή ποιότητα υπηρεσιών, στη συνέχεια απαξιώνουμε (με δηλώσεις, δημοσιοποιήσεις που επιφέρουν αγανάκτηση του κοινού, των χρηστών, των πελατών κλπ) και στο τέλος πουλάμε όσο-όσο (ενώ έχει δημιουργηθεί/καλλλιεργηθεί ήδη στον κόσμο ένα κλίμα του τύπου «ας το πουλήσουν το ρημάδι, να τελειώνουμε!»).
Στο πλαίσιο αυτό λοιπόν, μερικά από αυτά που θα απασχολήσουν στο αμέσως επόμενο χρονικό διάστημα τους κατοίκους αυτής της γωνιάς της Ευρώπης, που τελεί υπό κηδεμονία τα τελευταία 6 χρόνια – πέραν του ξεπουλήματος όσων έχουν μείνει σε δημόσιο έλεγχο – θα είναι:
– ο σχεδιασμός για το πώς θα βρεθούν στο απυρόβλητο όλα αυτά τα φαντάσματα του παρελθόντος (επιστρέφουν και αυτά!!) και του παρόντος που θα αναλάβουν να «διοικούν» το νέο ταμείο «αξιοποίησης» της δημόσιας περιουσίας.
– η επικείμενη πρόταση (που θα ξεφυτρώσει σαν προαπαιτούμενο) για τη διάλυση του ασφαλιστικού συστήματος και η ΥΠΟΧΡΕΩΤΙΚΗ υπαγωγή όλων σε ένα πλέγμα ιδιωτικών ασφαλιστικών εταιριών (που πιθανόν να διαχειρίζονται οι ίδιες ακόμη και τα δημόσια νοσοκομεία – για τα Κ.Υ. ας μην στεναχωριόμαστε, αυτά πολύ πιθανόν να τα στείλουν στους άφραγκους Δήμους για να δένουν κανά τσιρότο σε πολύ extreme περιπτώσεις).
– η παραχώρηση χωρίς καμιά απολύτως πρόβλεψη όλων των δανείων (όλων των… χρωματισμών – όχι μόνο των κόκκινων) στα funds που είναι στη γωνία και αναμένουν.
– ο «πόλεμος» που θα γίνει μεταξύ «δανειστών» και άλλων ενδιαφερομένων (εξ ανατολών, που μας επισκέπτονται) για τα τρένα και το λιμάνι της Θεσσαλονίκης ή/και της Αλεξάνδρούπολης.
…και θα υπάρχει και συνέχεια, αφού τα Μνημόνια είναι εδώ και αυτό το αναθεματισμένο το «δεύτερο εξάμηνο του έτους» που περιμένουμε όλοι από το 2011 ώστε να δούμε την ανάπτυξη να ‘ρχεται έχει ακόμη πολύ δρόμο για να κάνει την εμφάνισή του.