Από την πρώτη στιγμή της Ελληνικής Επανάστασης και για πολλά χρόνια οι κάθε είδους Ευρωπαίοι Μέττερνιχ, Αψβούργοι, επανακάμψαντες Βουρβώνοι, άλλοι σκοταδιστές και το λουρί της μάνας, προσπαθούσαν με κάθε τρόπο να την εξαφανίσουν – μεταφορικά και κυριολεκτικά (τουλάχιστον μέχρι το 1830, οπότε αναγνώρισαν επίσημα την Ελλάδα αλλά κάπως… «αναγκαστικά» – ενώ λίγο αργότερα, “παρακάμπτοντας” δια παντός και τον Καποδίστρια, μας έστειλαν και έναν βασιλιά ως δώρο!).
Αντιλαμβανόμενοι τις κινήσεις τους, πολλοί Έλληνες λόγιοι (που την εποχή εκείνη βρίσκονταν στην Ευρώπη και διέβλεπαν την επικινδυνότητα όσων απεργάζονταν οι Ιερές Συμμαχίες και οι υπόλοιπες “συμμαχίες” που δεν ήθελαν να αλλάξει τίποτε στην Ευρώπη), αποφάσιζαν να αποστείλουν επιστολές σε όλα τα μήκη και τα πλάτη του πλανήτη, μήπως και μπορέσουν να βοηθηθούν οι αγωνιζόμενοι για την Ελληνική Ανεξαρτησία.
Πρωταγωνιστικό ρόλο στην προσπάθεια αυτή είχε ο Αδαμάντιος Κοραής, χάρη στις προσπάθειες του οποίου η Ελλάδα, λίγους μόλις μήνες μετά από την Επανάσταση, «κέρδισε» την πρώτη της αναγνώριση ως ανεξάρτητο κράτος. Από μια χώρα μακρινή, από την Αϊτή, ή Χαΐτιον όπως ονομάζονταν από τους Έλληνες της εποχής εκείνης. Και μάλιστα 8 χρόνια νωρίτερα από την αναγνώριση των Ευρωπαίων, μόλις το 1822.
Στην ιστορία αυτή αναφέρθηκε ο επίτιμος πρόξενος της Αιτής στην Ελλάδα, Ιβέλτ Λεμπρέν, κατά την διάρκεια μεγάλης ημερίδας για τον Φιλελληνισμό, την οποία διοργάνωσε το υπουργείο Εθνικής Άμυνας στο Μουσείο της Ακρόπολης. Με την αφήγησή του εξιστόρησε την επικοινωνία που ανέπτυξε ο Κοραής με τον πρόεδρο της Αιτής Πιέρ Μπουαγιέ και παρουσίασε την επιστολή συμπαράστασης που έστειλε στους επαναστατημένους Έλληνες.
