Παρά το ότι μέσα στο τελευταίο 8μηνο έγιναν πάρα πολλά (από δημοψηφίσματα μέχρι capital controls και από νέο Μνημόνιο μέχρι διάσπαση του ΣΥΡΙΖΑ) και το σύμπαν ήρθε τούμπα, όλα δείχνουν ότι εντός της ΝΔ η κατάσταση είναι στάσιμη: σαν να μην πέρασε μια μέρα στα εσωκομματικά της αξιωματικής αντιπολίτευσης σε σχέση με τον Γενάρη του 2015.
Για πολλοστή φορά, η ΝΔ βρίσκεται μπροστά σε ένα σταυροδρόμι από το οποίο έχει ξαναπεράσει: επιλογή αρχηγού. Αν όμως θέλει να επιβιώσει πολιτικά – και με έναν πανίσχυρο Τσίπρα απέναντι – με ποια κριτήρια θα το κάνει;
Πολλοί βολεύτηκαν με τη λύση του Μεϊμαράκη, την έβγαλαν στην πούδρα επί 2 εκλογικές αναμετρήσεις μένοντας στο απυρόβλητο, υπολογίζοντας ότι ο Βαγγέλης θα έπαιζε τον μεταβατικό του ρόλο και τίποτε δεν θα άλλαζε και πως ο προσωρινός πρόεδρος της ΝΔ θα απορροφούσε όλο το πολιτικό κόστος μιας ήττας.
Υπολόγισαν όμως λάθος, ενώ κάποιοι καρδιοχτύπησαν έντονα όταν είδαν πως (έστω και οριακά) ο Βαγγέλης τα πήγε μια χαρά, επέδειξε και τη διάθεση να επαναφέρει την ΝΔ στον φυσικό της πολιτικό χώρο (δηλαδή μια λαϊκή Δεξιά και όχι σε ακροδεξιό παραλήρημα), ενώ τηρουμένων των αναλογιών μια χαρά την κράτησε στις εκλογές.
Τώρα, με τον Τσίπρα να είναι ισχυρός εντός και εκτός του κόμματός του η ΝΔ θα πρέπει να αναζητήσει τον αρχηγό που θα της δώσει άλλον αέρα αλλά και τη χαμένη της κατεύθυνση. Συνυφασμένη με τον επόμενο αρχηγό της είναι και η κατεύθυνσή της. Οι εκλέκτορες του νέου Προέδρου θα επιλέξουν το κόμμα να προχωρήσει προς μια “αμφίπλευρη” διεύρυνση ώστε να μπορέσει να στεγάσει χωρίς εσωτερικά προβλήματα κεντρώους και φιλελεύθερους ή θα μετατραπεί σε έναν σχηματισμό με καθαρό “δεξιό” / συντηρητικό πολιτικό στίγμα;
Οι… επιμελείς αναγνώστες θα θυμούνται τι γράφαμε για την επόμενη ημέρα στο κόμμα ΕΔΩ, ήδη μετά από την πρώτη εκ των 3 (στην ουσία) ηττών της ΝΔ μέσα στο 2015 . Αν προσθέσει κανείς στη φωτογραφία ακόμη 2-3 πρόσωπα, δεν χρειάζεται να γράψει κάτι άλλο…