Τα δημοσιεύματα περί της «πρώτης γυναίκας Πρωθυπουργού» – έστω και υπηρεσιακής – πάνε και έρχονται. Οι δηλώσεις για εκλογές αυξάνονται και πληθαίνουν. Οι υπουργοί που λένε πως δεν γνωρίζουν τίποτε για εκλογές. Οι βουλευτές που λένε πως ο ΣΥΡΙΖΑ χρειάζεται την αυτοδυναμία αλλά αν δεν την λάβει θα συνεργαστεί και με το κόμμα Λαφαζάνη. Η αντιπολίτευση που αποδεικνύεται υπερβολικά λίγη για τις συγκυρίες. Η χοντρή σπέκουλα με το θέμα όσων καταφθάνουν κατά χιλιάδες στα ελληνικά παράλια. Η παντελής έλλειψη έστω και ψηγμάτων μεταναστευτικής πολιτικής.
Αυτές είναι εν ολίγοις οι ψηφίδες που συνθέτουν το σκηνικό των ημερών. Και στη μέση ένας λαός που είναι μπερδεμένος όσο ποτέ άλλοτε!
Οπότε είναι αδύνατον να μην σκεφτεί κάποιος το προφανές:
πως παίζει σοβαρά το ενδεχόμενο να ξαναδούμε το έργο του 2009, τότε που ο Καραμανλής έκλεισε τη Βουλή για θερινές διακοπές και την επόμενη φορά που ξαναπήγαν βουλευτές για να συμμετάσχουν σε Ολομέλεια ήταν μετά από εκλογές.
Μόνο που τότε τα πράγματα, οι καταστάσεις, ήταν εντελώς διαφορετικά…