Ο κακός χαμός έγινε κατά τη διάρκεια της Διάσκεψης των Προέδρων στη Βουλή, η οποία τελείωσε γύρω τις πρώτες ώρες της Πέμπτης, αφού τον περισσότερο χρόνο κάλυψαν οι διαρκείς αντιπαραθέσεις μεταξύ της Προέδρου της Βουλής Ζωής Κωνσταντοπούλου και των βουλευτών που συμμετείχαν – ειδικά δε όσον αφορά τα διαδικαστικά (που «έφαγαν» και τον περισσότερο χρόνο).
Η Ζωή είχε δίκιο σε δυο πράγματα:
1) στο ότι υπάρχουν βουλευτές που παίζουν όταν κρίνουν απαραίτητο – για τους ίδιους και για το κόμμα τους – το ρόλο ανταποκριτή όταν δεν μεταδίδονταν συνεδριάσεις. Γιατί συνεχώς διαβάζουμε ή μαθαίνουμε από τα ραδιοτηλεοπτικά μέσα πράγματα που συμβαίνουν σε συνεδριάσεις…
που δεν μεταδίδονται ζωντανά και που λογικά θα έπρεπε να μάθουμε από τα πρακτικά που υποτίθεται πως θέλουν και κάποιο χρόνο για να γραφούν (και όχι μέσα από «διαρροές» που δεν δίνουν την πλήρη και πραγματική εικόνα όσων συμβαίνουν).
2) σε αυτά που είπε σχετικά με την κοινοβουλευτική στάση του ΣΥΡΙΖΑ όταν έρχονταν με τη διαδικασία του κατεπείγοντος Μνημόνια από προηγούμενες κυβερνήσεις.
Αλλά μέχρι εκεί.
Από εκεί και πέρα οι βουλευτές ορθώς αποφάσισαν να γίνεται στο εξής ζωντανή μετάδοση όλων των συνεδριάσεων. Επίσης είχαν δίκιο, όταν οι περισσότεροι ανέφεραν ότι το όλο θέμα θα έπρεπε να λήξει μέσα σε ένα τέταρτο της ώρας και όχι να εξελιχθεί σε μεταμεσονύχτιο μαραθώνιο. Τέλος – και αυτό δεν ισχύει μόνο για τη συγκεκριμένη συνεδρίαση – είχαν δίκιο όταν ανέφεραν ότι είναι απαράδεκτο να σχολιάζει η Πρόεδρος της Βουλής οποιονδήποτε βουλευτή μετά από το τέλος κάποιας ομιλίας του.
Στο δια ταύτα: η συγκεκριμένη συνεδρίαση ανέδειξε στο μέγιστο βαθμό το ρήγμα που υπάρχει στον μεγάλο κυβερνητικό εταίρο. Σε συνδυασμό δε με τις δηλώσεις βουλευτών που πρόσκεινται στην Αριστερή Πλατφόρμα του Λαφαζάνη για «πολύ μεγάλες πολιτικές εξελίξεις, όπου το μέτωπο του Όχι, νομίζω θα λάβει σάρκα και οστά» και με το κάλεσμα του Θεοδωράκη στις Κοινοβουλευτικές Ομάδες να καταθέσουν πρόταση μομφής κατά της Προέδρου της Βουλής, αυτό το οποίο θα πρέπει να αναμένουμε είναι ένας «καυτός» πολιτικά Αύγουστος και – αν δεν πάμε σε εκλογές – παρόμοιος Σεπτέμβριος.