Σειρά πολιτικών εξελίξεων πυροδοτούν τα μόλις 251 «ναι» με τα οποία εγκρίθηκε από το Κοινοβούλιο το σχέδιο νόμου προκειμένου να δοθεί η εξουσιοδότηση προς τη διαπραγματευτική ομάδα για τη σύναψη δανειακής σύμβασης με τον Ευρωπαϊκό Μηχανισμό Σταθερότητας.
Αν αφήσουμε παραπέρα τις εξελίξεις σε οικονομικό επίπεδο και θεωρήσουμε πως οι «δανειστές» αποδεχθούν την Ελληνική πρόταση (τα πάντα εξαρτώνται πλέον από αυτούς, αφού από Ελληνικής πλευράς ό,τι ήταν να γίνει έγινε) σε πολιτικό επίπεδο πρέπει από Δευτέρα να αναμένονται ανατροπές.
Τα 251 «ναι» αλλά και το επεισόδιο με τον Καμμένο (και η παρουσία-ομιλία του τελευταίου) δίνουν το πλαίσιο αλλά όχι ξεκάθαρη εικόνα. Τα πάντα είναι στα χέρι Τσίπρα και στους χειρισμούς που ο ίδιος θα επιλέξει να κάνει.
Ενδοκυβερνητικά: οι διαφωνίες με τον μικρό εταίρο είναι εμφανείς. Το μόνο που ένωνε τυπικά τα 2 κόμματα ήταν οι κοινή διαφωνία-στάση τους αναφορικά με τα 2 πρώτα Μνημόνια. Αυτό πλέον δεν υπάρχει, παρά το ότι τελικά στην ψηφοφορία ψήφισαν το ίδιο και στην ουσία τις απώλειες τις μετράει αποκλειστικά και μόνο ο μεγάλος κυβερνητικός εταίρος.
Εσωκομματικά (ΣΥΡΙΖΑ): εκεί τα πράγματα είναι ακόμη χειρότερα από άποψη συνοχής. Το κόμμα του Πρωθυπουργού μετράει μεγάλες απώλειες, και μάλιστα πρώτου μεγέθους.
Το «παρών» 2 υπουργών, της προέδρου της Βουλής καθώς και αρκετών βουλευτών (μεταξύ αυτών και του βουλευτή Ημαθίας Κ. Λαπαβίτσα) δείχνουν ρήγμα που δύσκολα θα κλείσει – αν κλείσει και δεν διευρυνθεί περισσότερο. Ακόμη χειρότερα προοιωνίζονται τα πράγματα για την Κ.Ο. του ΣΥΡΙΖΑ λόγω και των «όχι» που ακούστηκαν.
Είναι πολλά στη μέση, από τη διαφορετική θεώρηση των πραγμάτων από πολλούς που είτε καταψήφισαν είτε δήλωσαν «παρών» μέχρι τις αρχηγικές βλέψεις ορισμένων. Ο ΣΥΡΙΖΑ έχει πάψει προ πολλού – πολύ πριν ακόμη γίνει Κυβέρνηση – να έχει συμπεριφορές ενός μικρού προεδροκεντρικού κόμματος (που δεν είχε και ποτέ, λόγω και της αρχικής δομής του) και έχει αποκτήσει τα χούγια των υπολοίπων «αστικών» κομματικών σχηματισμών. Άρα και τα αρχηγιλίκια και οι προσωπικοί σχεδιασμοί κάποιων είναι στο παιχνίδι.
Γενικά: Οι 17 απώλειες είναι πολλές για να αγνοηθούν (με οποιονδήποτε τρόπο). Όπως επίσης και οι 15 που ψήφισαν “ναι” αλλά με τον ένα ή με τον άλλο τρόπο δήλωσαν πως ήθελαν “όχι”. Αυτοί πως θα συνεχίσουν; Είναι ένα ερώτημα για τον μεγάλο κυβερνητικό εταίρο, που συνολικά έχει εξελέξει 149 βουλευτές.