Όταν ο Απόστολος Παύλος έγραφε την προς Ρωμαίους επιστολή, ασφαλώς δεν είχε κατά νου την εποχή μας.
Είναι βέβαιο όμως ότι όπου κυριαρχεί σωρευτικά η ανομία και περιφρονείται η ανθρώπινη δικαιοσύνη τότε παγώνουν οι καρδιές ανεξάρτητα εποχής και τόπου.
Ποτέ άλλοτε δεν είχε καταγραφεί η ηθική αποτυχία τόσο έντονα και δραματικά στον τόπο μας, γιατί ποτέ άλλοτε η χώρα μας και ο λαός της δεν είχαν εμφανίσει σημάδια τόσο προχωρημένης σήψης.
Είναι γεγονός πια η αυτονόμηση του ανθρώπου, το εγωιστικό πρόταγμα του εαυτού μας, η ιδιοτελής αναστροφή του νόμου και το πάγωμα της ανθρώπινης σχέσης, έτσι ώστε σχεδόν πάντα ο ίδιος άνθρωπος που εμφανιζόταν πριν φοβισμένος , δειλός και μίζερος μετά να παρουσιάζεται ως “λέων πνέων πύρ”.
Σήμερα λοιπόν μετά από ένα πεντάμηνο πόκερ ψεύδους κατά τη διάρκεια του οποίου οι υπεύθυνοι της λεγόμενης διαπραγμάτευσης δεν μιλούσαν με τους άλλους σε σχέση με το μέγεθός τους, με αποτέλεσμα να μην υπηρετούν τη χώρα αλλά να εξυπηρετούν το κόμμα, έφτασαν τους εταίρους μας να αισθάνονται πως το πιο βασικό νόμισμα για μας δεν είναι το ευρώ αλλά το νόμισμα της εμπιστοσύνης.
Η χώρα το 1994 με κυβέρνηση Ανδρέα Παπανδρέου αντιμετώπιζε τον άμεσο κίνδυνο μιας χρεοκοπίας την οποία όλοι προεξοφλούσαν. Το 1994 υπουργός Οικονομικών ήταν ο ΑΛΕΚΟΣ ΠΑΠΑΔΟΠΟΥΛΟΣ και τότε η Ελλάδα δανείζονταν με απαγορευτικά επιτόκια ύψους 21% και δέχονταν μια σημαντική επίθεση κατά της δραχμής. Τελικά η πτώχευση αποφεύχθηκε και η προφητεία ματαιώθηκε και η εμπειρία από εκείνη την κερδισμένη μάχη είναι ότι, τότε νίκησε το νόμισμα της εμπιστοσύνης που διαχειρίστηκε ο τότε υπουργός οικονομικών Αλέκος Παπαδόπουλος.
Τότε η ελληνική κυβέρνηση έπρεπε να εκπληρώσει στόχους επιλέγοντας η ίδια τα μέσα της πολιτικής και σε μια τέτοια περίπτωση ο ρόλος ενός σοβαρού και στιβαρού υπουργού οικονομικών είναι καθοριστικός και ευτυχώς υπήρχε ο Αλέκος. Αποτέλεσμα ήταν ενώ η δημοσιονομική προσαρμογή να ήταν πάρα πολύ μεγάλη, το υφεσιακό αποτέλεσμα να ήταν σχετικά μικρό.
Τώρα, η κυβέρνηση δεν κυνηγά στόχους, αλλά προσπαθεί να εφαρμόσει συνταγές παιγνίων και αποτυγχάνει , με αποτέλεσμα μια βαθύτερη ύφεση και κυρίως μεγαλύτερη δυσπιστία και λόγο δημοψηφίσματος και δυστυχώς υπάρχει ο Αλέξης που αντί να διαπραγματεύεται με τους δανειστές προσπαθεί σε να τα κανονίσει με τον Λαφαζάνη.
Τότε με τον Αλέκο το ρεγάλο ήταν θετικό και αισιόδοξο και το αποτέλεσμα ήταν η συμμετοχή μας στην ΟΝΕ.
Τώρα με τον Αλέξη είναι απλά η μίζερη επιδίωξη εκταμίευσης της επόμενης δόσης.
Γιατί όμως γίνονται όλα αυτά;
Γιατί τότε η ελληνική κοινωνία είχε μια συνοχή και εμπιστοσύνη στον υπουργό που διαχειρίζονταν το θέμα καθώς ο ίδιος δεν μιλούσε αλλά έπραττε και όταν μια – δυο φορές τοποθετήθηκε δημόσια ήταν φειδωλός, σαφής και ξεκάθαρος με στόχους διάφανους και κατανοητούς, αντίθετα από την αμετροέπεια και ανευθυνότητα του σημερινού Γιάνη με ένα (ν).
Τότε υπήρχε μια ισχυρή βούληση συμμαζέματος του προβλήματος και ένα ισχυρό οικονομικό επιτελείο με επικεφαλής τον Αλέκο που δούλευε με σύστημα και σχολαστική επιμέλεια μυρμηγκιού.
Τώρα ο Αλέξης είχε το νου του στο συμμάζεμα του κόμματος, που ούτε και αυτό το κατάφερε, με αποτέλεσμα το “συριζαίικο μνημόνιο” να αποτελεί μνημονιακό κρεματόριο.
Από αυτό το συριζαίικο μνημονιακό κρεματόριο κατά πως φαίνεται εκτός του απίθανου Βαρουφάκη δραπέτευσε και η αριστερά και αυτό αποτελεί την δεύτερη ήττα του Αλέξη, αποδεικνύοντας ότι ο Αλέξης ούτε στην διαπραγμάτευση με τους δικούς του δεν τα κατάφερε.
Παρ’ όλα αυτά με την συνεπή στάση των άλλων κομμάτων του δημοκρατικού τόξου το συριζαίικο μνημόνιο υπερψηφίστηκε και το εγχείρημα της δραχμής φαίνεται ότι αποτυγχάνει και έτσι τα δύσκολα πέρασαν, αλλά τα δυσκολότερα έρχονται.
Τώρα που δεν έμεινε κανένας ψευδόμενος αντιμνημονιακός, η χώρα πρέπει να αλλάξει ρότα και από καταναλωτές οι Έλληνες πρέπει να γίνουν παραγωγοί.
Τώρα είναι η ώρα να υπάρξει ένα ράλι μεταρρυθμίσεων που δεν μπορεί όμως να τρέξει με νοοτροπία Αλέξη, αλλά με χαρακτήρα Αλέκου.
Άραγε θα βρεθεί ένας Αλέκος;
Τάσος Τασιόπουλος
ΥΓ1. Σωστό και αυτό. Το πρωί ψηφίζεις ΟΧΙ και το βράδυ βγαίνει ΝΑΙ.
ΥΓ2. Δεν υπάρχουν σήμερα κόμματα, υπάρχει η σωτηρία του Έθνους. Λαϊκιστής και ηγέτης; α, μπα!!!
ΥΓ3. Κάποτε όποιος υποστήριζε τις κεντροαριστερές απόψεις του, ήταν εαμοβούγλαρος. Όταν ο ίδιος υποστηρίζει σήμερα τις ίδιες απόψεις είναι γερμανοτσολιάς. Άρα είναι ο σωστός.
ΥΓ4. Από Δευτέρα έρχεται η Τρόικα!! συνεννόηση σκόρδο με τον Χαϊκάλη!! Αυτά συμβαίνουν όταν δεν μπορείς να βρεις θύματα. Αλίμονο στους εργαζόμενους!! θέατρο η ζωή τους.
ΥΓ5. Λένε πως στο λόμπι της δραχμής αγαστή ήταν η συνεργασία Σόρος–Βαρουφάκη. Λέτε;