Σε σημείο που δεν έχει επαναληφθεί στο παρελθόν (υπό οποιαδήποτε Κυβέρνηση και διαπραγματευτή) βρίσκονται τα πράγματα όσον αφορά τις σχέσεις μεταξύ Ελλάδας και «θεσμών».
Σε σημείο τέτοιο (με την Οικονομία και τα ταμεία σε δύσκολη θέση όσο ποτέ άλλοτε, αφού το παιχνίδι το παίζουν εξαιρετικά καλά οι «θεσμοί») που οτιδήποτε και να ακουστεί ή να ειπωθεί, από οποιονδήποτε παίζει ακόμη και έναν μικρό ρόλο στο διεθνές πολιτικο-οικονομικό στερέωμα, μπορεί να αποκτήσει διαστάσεις που ίσως και να μην έχει και μπορεί να χρησιμοποιηθεί με οποιονδήποτε τρόπο.
Η προτροπή Τσίπρα «(…) Αυτές τις τελευταίες μέρες πριν την συμφωνία, όσοι μπορούν να συμβάλλουν ας το κάνουν. Όσοι δεν το επιθυμούν ας σιωπήσουν (…)» που διατυπώθηκε στην Κεντρική Επιτροπή του ΣΥΡΙΖΑ δείχνει τόσο το σημείο στο οποίο βρισκόμαστε όσο και την αγωνία για να κλείσει το θέμα. Πρόκειται για προτροπή με πολλούς αποδέκτες.
Το ερώτημα όμως είναι πλέον «πως, με ποιον τρόπο θα κλείσουν οι διαπραγματεύσεις;».
Και αυτό γιατί οι αντιδράσεις είναι πολλές, οι προσδοκίες που δεν επαληθεύτηκαν ακόμη περισσότερες, τα οικονομικά-γεωπολιτικά παιχνίδια ακόμη περισσότερα (ειδικά από το εξωτερικό, που βρίσκουν όμως υποστήριξη και εντός).
Κομβικό λοιπόν το σημείο. Και δύσκολο! Τόσο για τη χώρα (πρωτίστως), όσο και για την Ελληνική Κυβέρνηση (δευτερευόντως) αλλά και για τη συνοχή εντός του μεγάλου κυβερνητικού εταίρου.