Και τι δεν γίνεται σήμερα – που για μια ακόμη Κυριακή τα μαγαζιά είναι ανοιχτά (όχι όλα, αυτά που πραγματικά αντέχουν να μένουν ανοιχτά 7 μέρες την εβδομάδα – δηλαδή τα πολυκαταστήματα και οι πολυεθνικές αλυσίδες που μπορούν, γιατί οι μικρές και οι οικογενειακές επιχειρήσεις είτε δεν μπορούν είτε θα πρέπει να παίξουν πολλά για να μείνουν ανοιχτά).
.
Ένας πραγματικός πόλεμος γίνεται, αφού όπως είχαμε αναφέρει πριν από τουλάχιστον 2 χρόνια η Κερκόπορτα για την κατάργηση των κανόνων ήταν εκείνο το “πιλοτικό άνοιγμα καταστημάτων 3-4 Κυριακές το χρόνο, πέραν των …καθιερωμένων Κυριακών γύρω από τα Χριστούγεννα και την Πρωτοχρονιά”.
Πόσο πιλοτικό ήταν εκείνο το άνοιγμα φαίνεται τώρα!
.
Ο πόλεμος, στον οποίο αναφερόμαστε, έχει να κάνει με τις προσφορές που γίνονται προς τους καταναλωτές για να πάνε να ψωνίσουν τις Κυριακές. Όχι bonus για ψώνια την Κυριακή, όχι εκπτώσεις (που φυσικά δεν ονομάζονται έτσι) για ψώνια την Κυριακή, όχι πόντοι στις πιστωτικές, και τι δεν τάζουν στον απένταρο καταναλωτή!!!.
Χαμός. Και όλα αυτά για να δελεαστεί ο (απένταρος) καταναλωτής και
1) να πάει να τα ακουμπήσει στην πολυεθνική-πολυκατάστημα,
2) να συνηθίσει στο κυριακάτικο άνοιγμα των καταστημάτων,
3) να ξεκινήσει να γυρνά την πλάτη στο μικρό παντοπωλείο, στο ψιλικατζίδικο, στο κατάστημα ενδυμάτων ή υποδημάτων της γειτονιάς, του χωριού ή της πόλης του.
.
Ήταν που ήταν στραβό το κλίμα, έρχεται τώρα και το Κυριακάτικο άνοιγμα να ισοπεδώσει μια αγορά που χωλαίνει, που βαριανασαίνει πριν την τελευταία της εκπνοή, που έχει γεμίσει “ενοικιάζεται” ή/και “πωλείται η επιχείρηση”…