Μέσα στον εφιάλτη των Μνημονίων, τώρα είναι που δεν θα πρέπει να ξεχνάμε!
Και για να μην ξεχνιόμαστε – επειδή κάθε φορά που η Ιστορία επαναλαμβάνεται, αυτό πονάει ακόμη περισσότερο γιατί επαναλαμβάνεται σε ακόμη πιο χειρότερη εκδοχή! – σήμερα συμπληρώνονται 39 χρόνια από τη μέρα που οι …εθνοσωτήρες χουντικοί της Αθήνας, κατόπιν υποδείξεως όπως έχει αποδείξει το πέρασμα του χρόνου, κινήθηκαν κατά του Μακαρίου με σκοπό να τον ανατρέψουν και να εγκαθιδρύσουν στο νησί μια “αδελφή” δικτατορική κατάσταση.
Τελικά, όχι μόνο απέτυχαν (αφού και ο Μακάριος ξέφυγε)…
…αλλά έδωσαν και το έναυσμα στους “φίλους” και γείτονες Τούρκους να εισβάλλουν και να κατέχουν από τότε περίπου το μισό νησί. Φυσικά, από τότε έχουμε μπει σε μια κατάσταση που δεν τελειώνει ποτέ (η φράση “Κυπριακό το έκανες” είναι ενδεικτική, μαζί με την άλλη φράση, το “Μεσανατολικό ζήτημα”), οι Τούρκοι το 1983 κήρυξαν μονομερώς την ανεξαρτησία του τμήματος που κατέχουν – με μόλις 2-3 χώρες παγκοσμίως να αναγνωρίζουν το λεγόμενο στον ελλαδικό χώρο “ψευδοκράτος του Ντενκτάς”, έχουν γεμίσει με εποίκους την περιοχή που ελέγχουν ενώ πλέον ζητάνε και δικαιώματα στο θαλάσσιο χώρο, ελέω των κοιτασμάτων που υπάρχουν στα ανοιχτά της Κύπρου.
Ιστορικό είναι το διάγγελμα του Μακαρίου από την Πάφο προς τον Κυπριακό λαό, μόλις 4 ώρες μετά από την επίθεση κατά του Προεδρικού μεγάρου της Λευκωσίας και 2 μετά από την αναγγελία των χουντικών ότι πέθανε: «Ελληνικέ Κυπριακέ λαέ! Γνώριμη είναι η φωνή που ακούεις. Γνωρίζεις ποίος σου ομιλεί. Είμαι ο Μακάριος. Είμαι εκείνος τον οποίον συ εξέλεξες διά να είναι ηγέτης σου. Δεν είμαι νεκρός, όπως η χούντα των Αθηνών και οι εδώ εκπρόσωποί της θα ήθελαν…»