Ας κρατήσουμε και κάτι του παρελθόντος: τα δάνεια που λάμβαναν κάποτε τα τρένα (οι οποιεσδήποτε πρασινομπλέ Κυβέρνηση) για τον εκσυγχρονισμό και την επέκτασή τους τα χρέωναν στην εταιρία. Για τις άλλες κρατικές εταιρίες τα χρέωναν στον προϋπολογισμό του Κράτους…
Κάπως έτσι θα μπορούσε να χαρακτηριστεί η πορεία του τρένου και της ΤΡΕΝΟΣΕ, αφού σύμφωνα με πληροφορίες ο νέος υπουργός Υποδομών Μιχ. Χρυσοχοΐδης αναμένεται εντός των επόμενων ημερών να αποστείλει στην Ευρωπαϊκή Επιτροπή (στον Αλμούνια) ένα “comfort letter” με το οποίο θα ζητάει την έγκριση της ΕΕ για την εκκίνηση του διαγωνισμού πώλησης της ΤΡΑΙΝΟΣΕ από το Ταμείο Αξιοποίησης Ιδιωτικής Περιουσίας του Δημοσίου (ΤΑΙΠΕΔ).
Στην ουσία η επιστολή αυτή θα ζητάει τη δέσμευσή της Κομισιόν ότι κατά τη διάρκεια του διαγωνισμού για την ιδιωτικοποίηση της εταιρείας δεν θα τεθεί ζήτημα ανάκτησης κρατικών ενισχύσεων από τους ιδιώτες που θα επιδιώξουν να αγοράσουν την ΤΡΑΙΝΟΣΕ.
Με δυο λόγια:
το κρατικό μαγαζί (που μπορεί να γίνει κερδοφόρο αν αποφασίσουν κάποτε να το διαχειριστούν με ιδιωτικοοικονομικά κριτήρια αλλά κρατώντας το υπό τον έλεγχο του Δημοσίου, χωρίς να διορίζουν από τα παράθυρα και με τη δέουσα σοβαρότητα) θα περάσει, αφού η Κομισιόν πεί το συγκεκριμένο “ΟΚ”, σε ιδιώτες ως έχει, έτοιμο για χρήση και για να τους φέρει τρελά κέρδη αφού είναι μαγαζί-γωνία. Η Κομισιόν δεν θα ζητήσει από τον ιδιώτη τα λεφτά που χρωστάει η ΤΡΕΝΟΣΕ στον ΟΣΕ και έτσι με μια και μόνο κίνηση
α) η Κομισιόν θα προχωρήσει σε οριστική διαγραφή των οφειλών της εταιρείας προς τον ΟΣΕ
β) η ΤΡΕΝΟΣΕ θα μπορεί να πουληθεί, χωρίς πλέον να έχει κανένα βάρος, σε ιδιώτη που θα θησαυρίσει – θυμηθείτε και το λιμάνι που θα ξεφορτώνονται οι καραβιές από όλον τον κόσμο
Τι από αυτά δεν θα μπορούσε να γίνει (ή έστω να επιδιωχθεί να γίνει) αν έμεναν τα τρένα σε κρατικό έλεγχο;