Φυσικά όλα “ακούγονται” με φόντο ένα ιδιαίτερα ρευστό πολιτικό σκηνικό, στο οποίο κανείς δεν είναι σίγουρος για την εκλογική του δύναμη ενώ ταυτόχρονα τα νέα κόμματα εμφανίζονται ξαφνικά όπως οι κοκοφοίνικες του δρυΐδη Πανοραμίξ έξω απ’ το παλάτι της Κλεοπάτρας…
Σε μια χώρα στην οποία το εκλογικά συστήματα και οι εκλογικοί νόμοι έχουν γίνει “λάστιχο” ώστε να εξυπηρετούν τους κατά καιρούς σχεδιασμούς των εχόντων την Κυβερνητική πλειοψηφία, ήταν πρακτικά αδύνατο να …διαφύγει της προσοχής τους το εκλογικό σύστημα ανάδειξης των Τοπικών Αρχών. Και μάλιστα σε μια εποχή κατά την οποία η δυσαρέσκεια είναι έντονη και θα αποτυπωθεί στις κάλπες, όποτε και για οποιονδήποτε λόγο στηθούν.
Σήμερα, μέσα από δημοσίευμα της εφημερίδας “Η Καθημερινή της Κυριακής” αναφέρει πως επανέρχεται στο προσκήνιο ένα σενάριο που είχε ακουστεί παλαιότερα, από την εποχή των μεγάλων αλλαγών που επήλθαν λόγω του “Καλλικράτη”.
Σύμφωνα με την εφημερίδα, η Κυβερνητική τρόικα εξετάζει το ενδεχόμενο οι ερχόμενες αυτοδιοικητικές εκλογές να διεξαχθούν με το σύστημα της “διπλής ενιαίας λίστας”, όπως είναι γνωστότερο στις χώρες που έχει εισαχθεί.
Τι σημαίνει αυτό;
Πως – ΑΝ υιοθετηθεί – το σύστημα, στις επόμενες εκλογές θα κληθούμε να επιλέξουμε από μόλις δυο ψηφοδέλτια: ένα (ενιαίο) ψηφοδέλτιο που θα ρίξουμε στην κάλπη και θα συμπεριλαμβάνει τα ονόματα των υποψηφίων για τη θέση του/της Δημάρχου και ένα (επίσης ενιαίο) το οποίο θα αναγράφει τα ονόματα του συνόλου των συμβούλων. Ειδικά το δεύτερο θα είναι παρόμοιο με ένα σεντόνι για διπλό κρεββάτι, αλλά αυτό δεν είναι της παρούσης!
Ο ψηφοφόρος θα έχει το δικαίωμα να επιλέξει τον Χ υποψήφιο Δήμαρχο αλλά ταυτόχρονα να επιλέξει και 2-3-4-5 (όσους τέλος πάντων αποφασιστεί) συμβούλους που μπορεί να είναι “προσδεδεμένοι” σε διαφορετικό άρμα από αυτό του Δημάρχου που θα έχει προηγουμένως επιλέξει.
Αν τελικά επιλεγεί το σενάριο αυτό, οι λόγοι είναι σημαντικοί για την ιστορική συνέχεια (τουλάχιστον των 3 κομμάτων): θα οδηγηθούμε σε υποψηφιότητες δημάρχων που θα είναι “ευρύτερης αποδοχής” και όχι κομματικά στιγματισμένες. Αυτό σημαίνει πως τότε θα δυσκολευτεί (με βάση την κοινή λογική, γιατί θα έχει να αντιμετωπίσει πιο “ανοιχτά” από κομματικής άποψης ψηφοδέλτια) και ο ΣΥΡΙΖΑ να κατεβάσει ψηφοδέλτια καθαρά κομματικά – ανακόπτεται με τον τρόπο αυτό μια πιθανή περαιτέρω άνοδος της δύναμης του κόμματος του Τσίπρα, το οποίο ως το καλοκαίρι του 2014 αναμένεται να έχει ολοκληρώσει τον μετασχηματισμό του σε έναν κομματικό οργανισμό παρόμοιο με αυτούς που είχαμε συνηθίσει έως σήμερα. Το ίδιο (ανακοπή δυναμικής) ισχύει και για την περίπτωση της Χρυσής Αυγής.
Επίσης, μια τέτοια επιλογή εκλογικού συστήματος θα ευνοούσε τα 3 κόμματα, τα οποία εκ των πραγμάτων θα αδυνατούσαν, λόγω των πολιτικών που έχουν επιλέξει να εφαρμόσουν, να βρουν υποψηφίους που θα έχουν – τουλάχιστον – “αυτοκτονικές τάσεις” αν επεδίωκαν ή έστω αποδέχονταν οποιουδήποτε είδους χρίσμα ή έστω ελαφρά ταύτιση με αυτά.
Το πρόβλημα που πρέπει όμως να αντιμετωπιστεί σε περίπτωση υιοθέτησης του συστήματος της “διπλής ενιαίας λίστας” είναι το εξής: τι γίνεται στην περίπτωση που οι κάλπες “βγάλουν” τον Χ δήμαρχο πρώτο και την πλειοψηφία των δημοτικών συμβούλων να προέρχονται από τους …απέναντι; Μια εμπλοκή στη λειτουργία των δημοτικών συμβουλίων χωρίς προηγούμενο. Άλλωστε η εμπειρία της μη εκλογής “Συνηγόρου του Δημότη” στην πλειοψηφία των 325 Δήμων της χώρας (μια εκλογή που απαιτεί ευρύτερες συναινέσεις) είναι πρόσφατο και ζωντανό παράδειγμα ενός καλού θεσμού, που όμως τείνει να εξαφανιστεί στην πράξη, αφού ελάχιστοι είναι αυτοί οι Δήμοι στους οποίους έχει εκλεγεί κάποιος/κάποια στη θέση αυτή.
Υπάρχουν και άλλα που σχετίζονται με το θέμα, διαδικαστικά, προεκλογικά ή μετεκλογικά, που έχουν δοκιμαστεί σε διάφορες χώρες. Όμως περισσότερα και αναλυτικότερα εν καιρώ, ΑΝ τελικά επιλεγεί στο σύστημα αυτό.