Το ενδιαφέρον των Ρώσων για ΔΕΠΑ-ΔΕΣΦΑ είναι γνωστό εδώ και καιρό. Θέλουν (και καλά κάνουν, αν το δούμε από τη δική τους σκοπιά) να γίνουν, αν όχι αποκλειστικοί, τουλάχιστον προνομιακοί πάροχοι της Ευρώπης σε αέρια και πετρέλαια.
Μιας Ευρώπης που δεν έχει ενεργειακούς πόρους και που θα τους αναζητά σαν τρελή μέσα στα επόμενα 10-15 χρόνια. Και θα είναι διατεθειμένη να πληρώσει αδρά.
Εμείς που βρισκόμαστε; Στο πουθενά. Σε στάδιο απαλλαγής από τέτοια κακά πράγματα είμαστε (το θέλει η …Επιτροπεία γαρ!), όπως είναι οι εταιρίες με δίκτυα που είναι στημένα και λειτουργούν. Και φυσικά, ρόλο παίζει και η γεωγραφική μας θέση, που είναι εξωπραγματικά και εξοργιστικά (για τους ξένους) πολύ καλή.
Στο πουθενά είμαστε, όταν έχουμε στη διάθεσή μας (και θέλουμε να απαλλαγούμε) μια σειρά από ανεκμετάλλευτους ενεργειακούς πόρους που ίσως να μην σώσουν άμεσα την οικονομία αλλά θα της δώσουν μια ώθηση και θα κάνουν τη χώρα μεγάλο παίχτη στη γεωπολιτική σκακιέρα. Γιατί η οικονομική δύναμη – ειδικά – σε τέτοιο τομέα φέρνει μαζί της και τη διπλωματική. Αυτό που κάποτε έλεγαν στο Πανεπιστήμιο “διπλωματική δύναμη με μοχλό την οικονομική και γεωπολιτική θέση”.
Περισσότερα από Κυριακή, μετά από την επιστροφή του Αντώνη από το Μπακού (όπου θα παιχτούν πολλά, πάρα πολλά που θα σχετίζονται με την Ουάσιγκτον, τη Μόσχα, το Πεκίνο, την Ιερουσαλήμ, τη Λευκωσία και την Αθήνα). Γιατί πολλοί οι …ενδιαφερόμενοι!