Καλά, είμαστε σίγουροι πως έχουν αντιληφθεί τι ακριβώς συμβαίνει στα …ενδότερα της ελληνικής κοινωνίας; Γιατί τα …παιδιά, κατά τα φαινόμενα, κινούνται στις παρυφές της και μάλιστα έχοντας ξεχάσει (οι περισσότεροι) από που προέρχονται και τι ακριβώς θα πρέπει να υπηρετούν.
Δεν είναι ανάγκη να μιλήσει κανείς για το 1,5 εκατομμύριο ανέργους ή για την συνεχιζόμενη ύφεση που δεν λέει να τελειώνει εξ’ αιτίας (και) των επιλογών τους. Αρκεί να δει κανείς την καθημερινή ειδησεογραφία.
– Από τη μια έχουμε τα λουκέτα, που πέφτουν σαν το χαλάζι ήδη και που προβλέπεται να πυκνώσουν ακόμη περισσότερο. Η μια μελέτη πίσω απ’ την άλλη – με τελευταία αυτή της ΓΣΕΒΕΕ- αυτό καταδεικνύουν και αυτοί ακόμη ασχολούνται με το αν θα τους συναντήσουν ή όχι οι εκπρόσωποι της πατριδοκτόνου και εθνοκτόνου Επιτροπείας.
– Από την άλλη έχουμε καταστάσεις που τις περιγράφει με γλαφυρό τρόπο η επιστολή της δασκάλας Αικατερίνης Νικολαΐδου: “…θέα ενός σκελετωμένου μικρού παιδιού, ηλικίας 6 χρόνων, που μετά από απουσία πολλών ημερών εμφανίστηκε στο Νηπιαγωγείο σε άθλια κατάσταση. Αδυνατισμένο, καχεκτικό, με τρέμουλο σε όλο του το σώμα.
Οι γονείς αυτού του μικρού παιδιού είναι άνεργοι. Ζουν σε μια τρώγλη. Τους λείπει ακόμη και το ψωμί. Κυριολεκτικά πεινούν. Το διαπίστωσα και η ίδια μετά από επίσκεψη στο σπίτι τους. Όμως δεν είναι μόνο αυτό το παιδί που υποσιτίζεται”.
– Και τέλος έχουμε και τις τροπολογίες που μπαίνουν στο άσχετο και στο μουλωχτό, ώστε να γίνει με το στανιό κάτι που ευνοεί καταφανέστατα ολίγους.
Φυσικά υπάρχουν κι άλλα, όμως αυτά και μόνο αρκούν για να γίνει αντιληπτό πως πολύ απλά, “οι άνθρωποι είναι αλλού…!!!!”