Μια ιστορία που μπορεί να ανοίξει σε πολλούς την όρεξη στον συγκεκριμένο τομέα (αλλά και σε άλλους τομείς, αφού η “εικαζόμενη συναίνεση” μπορεί να θεσμοθετηθεί σε μια σειρά από τομείς της ζωής μας)
Μια αρκετά περίεργη ιστορία ξετυλίγεται σιγά-σιγά στη χώρα (μαζί με άλλες φυσικά), που όμως περνάει στα μουλωχτά.
Μιλάμε για τον νόμο που καθιστά αυτονόητη τη δωρεά οργάνων (“εικαζόμενη συναίνεση” το ονομάζουν), αν δεν υπάρχει μια σαφής δήλωση από πλευράς οποιουδήποτε ημών πως δεν επιθυμούμε να γίνουμε δωρητές οργάνων.
Η δωρεά οργάνων είναι μια διαδικασία καθαρά προσωπική, εξαιρετικά λεπτή και ευαίσθητη.
Το μόνο που οφείλει να καθορίζεται από νόμο θα πρέπει να είναι ο τρόπος με τον οποίο τα όργανα κάποιου (που όντως θέλει να γίνει δωρητής οργάνων) θα “διατίθενται” σε αυτούς που τα έχουν ανάγκη, ώστε να συνεχίσουν να ζουν φυσιολογικά. Το θέμα είναι εξαιρετικά πολύπλοκο, αρχικά από ιατρικής και εν συνεχεία από νομικής άποψης.
Το ΙΝΚΑ πάντως ανακοίνωσε πως προτίθεται να προσβάλει δικαστικά το σημερινό νομοθετικό πλαίσιο, που αφορά στην από 01/06/2013 “εικαζόμενη συναίνεση (opt out)” στη δωρεά οργάνων ανθρωπίνου σώματος και δηλώνει ότι θεωρεί “αναξιόπιστη και τελείως ανασφαλή τη διαδικασία μεταμόσχευσης, όπως πλέον διαμορφώθηκε”.
“Η δωρεά οργάνων είναι μια εθελοντική ανθρωπιστική προσφορά» υπογραμμίζει στην ανακοίνωσή της η Γενική Ομοσπονδία καταναλωτών Ελλάδος (ΙΝΚΑ) και προτείνει στους πολίτες να συμπληρώνουν τη σχετική δήλωση ότι «Αρνούμαι να γίνω δότης οργάνων”, την οποία θα βρουν στις ιστοσελίδες και στα γραφεία της, με τις σχετικές κοινοποιήσεις και οδηγίες.