…η κατάσταση είναι πιο περίπλοκη απ’ όσο φαίνεται.
Μια πιθανή αναβολή της καταβολής της δόσης των 31,5 δις ευρώ θα σημάνει πολλά, πλέον ΚΑΙ σε πολιτικό επίπεδο. Όσο κι αν αυτό ακούγεται παράξενο.
Γιατί σε οικονομικό επίπεδο είναι γνωστό τι μπορεί να επιφέρει.
Σε πολιτικό όμως; Είναι ένα παιχνίδι-φωτιά, για όσους συμμετέχουν. Κυρίως για εμάς (ως αποδέκτες και ως τους μόνους που παίζουν με την πλάτη στον τοίχο) αλλά και για τους Γερμανούς.
(στο ίδιο παιχνίδι παίζουν μπάλα και άλλοι, όπως οι Αμερικανοί, και δια του ΔΝΤ, που ενδιαφέρονται για τη γερμανική δύναμη ανά τον κόσμο. Ας μη λησμονούμε από που ξεκίνησε η ιστορία με τα δωράκια της γνωστής γερμανικής εταιρίας που βγάζει τα πάντα, από τηλ. κέντρα μέχρι σκουπάκια για την κουζίνα).
(στο ίδιο παιχνίδι παίζουν μπάλα και άλλοι, όπως οι Αμερικανοί, και δια του ΔΝΤ, που ενδιαφέρονται για τη γερμανική δύναμη ανά τον κόσμο. Ας μη λησμονούμε από που ξεκίνησε η ιστορία με τα δωράκια της γνωστής γερμανικής εταιρίας που βγάζει τα πάντα, από τηλ. κέντρα μέχρι σκουπάκια για την κουζίνα).
Γιατί εμείς μπορεί να …καιγόμαστε για το χρήμα (ή μήπως όχι;;; λέμε τώρα!), αυτοί όμως που καίγονται περισσότερο είναι οι ίδιοι οι Γερμανοί. Τη δεδομένη χρονική στιγμή δεν τους ενδιαφέρει μόνο το άμεσο και απευθείας κέρδος. Έχουν βγάλει πολλά τόσα χρόνια με την “κρίση”. Άλλωστε, το χρήμα και το κέρδος που θα έχουν μέσα από τα “δάνεια” τα ‘χουν δεμένα από χίλιες δυο μεριές (και μάλιστα με αγγλικό δίκαιο).
Για το χρόνο ενδιαφέρονται: για μια πιθανή αναβολή, όπως την εννοούν αυτοί (ως προς το μέγεθος που ονομάζεται “χρόνος”). Γιατί παίζονται και άλλα πράγματα. Όπως….
…η επίδειξη καλής διαγωγής και συνετής πολιτικής στο εσωτερικό της χώρας τους. Οι Γερμανοί πολιτικοί έχουν μπροστά τους εκλογές. Και πρέπει να δείξουν ότι εκτός των τραπεζών τους ενδιαφέρονται και για το που πάνε τα χρήματα των φορολογουμένων (ή τουλάχιστον έτσι λένε στο εσωτερικό).
Δεν είναι ανάγκη να τα δώσουν όλα τώρα. Θέλουν να τα δώσουν όταν κρίνουν αυτοί πως έφτασε το πλήρωμα του χρόνου.
Η μόνη επιτάχυνση που θέλουν τη στιγμή αυτή – χωρίς να δίνεται λογαριασμός σε μια ενοχλητική Βουλή – αφορά αποκλειστικά και μόνο στις “αποκρατικοποιήσεις”: αν οι αυτές προχωρήσουν, τότε το κέρδος θα είναι μεγαλύτερο και μακροπρόθεσμο. Όμως, ακόμη και για αυτό, ο χρόνος δεν θα πρέπει να είναι πολύς.
Γιατί πάντα ελλοχεύει ο κίνδυνος μεταφοράς της κρίσης. Και τότε, η ζημίες θα είναι ανυπολόγιστες και μη αναστρέψιμες.