Βραχυπρόθεσμα είναι περισσότερο από γνωστό που πάει το πράγμα…Μακροπρόθεσμα όμως;
Ο νέος πολιτικός χάρτης της χώρας, ο οποίος τις ημέρες αυτές είναι πραγματικά υπό σχεδιασμό και διαμόρφωση, δεν θα είναι τόσο πολύπλοκος όσο τώρα φαίνεται, αφού τα πράγματα είναι πλέον ξεκάθαρα. Και όποιος αντέξει!!
Τον νέο χάρτη όμως, αυτή τη φορά, ΔΕΝ θα τον υποβάλλουν και ΔΕΝ θα τον επιβάλλουν τα κόμματα και οι θέσεις τους. Η κοινωνία είναι αυτή που θα επιβάλλει τη θέλησή της και τα κόμματα θα ακολουθήσουν.
Στην ουσία οδεύουμε προς τη διαμόρφωση 3 πόλων, που ουδεμία σχέση θα έχουν με την παραδοσιακό διαχωρισμό των κομμάτων (αν και θα πρέπει να τα δούμε με όρους “δεξιάς”, “αριστεράς” ή “κέντρο” για να καταλάβουμε).
Οι 3 πόλοι θα έχουν αναφορά στις συμμαχίες και στον εξωτερικό προσανατολισμό της χώρας: “φιλομνημονιακοί”, “αντιμνημονιακοί” και τέλος “οι υπό όρους”. Δεν θα έχουν σχέση με το “δεξιά” ή “αριστερά”, αφού δεν είναι πλέον απίθανο να δούμε πρώην “αντιπάλους” να είναι μαζί και παλιούς φίλους να μαλώνουν για την κατεύθυνση του σχηματισμού που σήμερα συνεργάζονται.
Ας δούμε όμως τα πράγματα με τη σημερινή τους “διάταξη”:
Στα δεξιά:
Θα υπάρχουν στην ουσία τρεις “χώροι”, που κινούνται από την άκρα δεξιά και τον εθνικισμό μέχρι τις παρυφές του κέντρου (το οποίο δεν θα υπάρχει στην ουσία).
Η Νέα Δημοκρατίαθα είναι η ηγέτιδα δύναμη στο χώρο – εκτός και αν προκύψει κάτι ενδιάμεσα και αναγκαστεί να “κλείσει” το μαγαζί υπό το βάρος άλλων, μη πολιτικών γεγονότων. Στην πορεία της αυτή θα συμπαρασύρει το σύνολο των μικρών ή λίγο μεγαλύτερων (μέχρι του ποσοστού του 2,5%) κομματικών σχηματισμών και έτσι θα δούμε τη δημιουργία ενός χώρου ο οποίος θα έχει στη σύνθεσή του από ακραίους φιλελεύθερους μέχρι χαλαρούς κρατιστές που έχτισαν καριέρες στα συνδικαλιστικά, από ακραιφνείς υποστηρικτές των Μνημονίων μέχρι πρώην κεντρώους. Η “αγορά”, από την οποία θα δανειστεί στελέχη, θα αποτελεί πηγή έμπνευσης και η Ευρώπη θα είναι ο μοναδικός στόχος, ανεξάρτητα από τα αποτελέσματα που οι εμμονές αυτές θα έχουν.
Στη ΝΔ θα δούμε επίσης και την ενσωμάτωση στελεχών άλλων χώρων, που κατά λάθος βρέθηκαν στις αρχικές στέγες τους. Άλλωστε, η παραμονή στους χώρους τους ήταν μια πνιγηρή δοκιμασία για αυτά τα στελέχη και έψαχναν τρόπο διαφυγής και ανέλιξης ή παραμονής στην εξουσία εδώ και καιρό.
Οι Ανεξάρτητοι Έλληνες, αν αντέξουν στις πιέσεις της ΝΔ – επειδή στην πλειοψηφία τους τα στελέχη τους προέρχονται από τα σπλάχνα του κόμματος αυτού, θα διαμορφώσουν έναν δεύτερο πόλο μέσα σε αυτό που παλιά ονομάζονταν “δεξιά”. Οι ΑΝ.ΕΛ. θα συγκεντρώσουν τους συντηρητικούς ψηφοφόρους που δεν θέλουν να στηρίξουν μνημονιακές λύσεις αλλά δεν θέλουν και μια καθαρά εθνικιστική λύση που στην ουσία της δεν επιθυμούν. Θα είναι, αν αντέξουν, η λεγόμενη “λαϊκή δεξιά”.
Η Χρυσή Αυγήδεν χρειάζεται ανάλυση, θα υπάρξει (ίσως και με μικρότερα ποσοστά, αλλά θα υπάρξει), μέχρι και αυτή να δεχθεί την …επίθεση του μεγάλου κόμματος του χώρου στον οποίο κινείται.
Τα μικρότερα κόμματα, είτε αυτά εμφανίζουν φιλομνημονιακό πρόσωπο είτε διαθέτουν ακόμη τη …γυαλάδα του νέου και του άφθαρτου θα απορροφηθούν από τον “μεγάλο αδερφό” της παράταξης
Στο κέντρο:
Κέντρο πολύ απλά ΔΕΝ θα υπάρχει. Άπαντες θα λειτουργούν στη λογική “ή μαζί μας ή εναντίον μας”. Στην προσπάθεια για τον εγκλωβισμό των ψηφοφόρων το σύνολο των κομμάτων θα ομιλεί για μοναδικούς δρόμους, η απόκλιση από τους οποίους θα είναι “καταστροφική για τη χώρα”.
Στα αριστερά
Το μεγάλο κενό!
Αν δεν εμφανιστεί κάτι νέο (νέο όμως, με νέα στελέχη, όχι μια …αναγέννηση-ανακύκλωση), τότε ο ρόλος του ΣΥΡΙΖΑ θα είναι καταλυτικός. Αν ο δεύτερος των εκλογών του Ιουνίου καταφέρει να βγει αλώβητος από τις εξελίξεις, αν καταφέρει να αποβάλλει την αλαζονεία (που ήδη διακρίνεται στο λόγο και στη συμπεριφορά των στελεχών του, τα οποία γνωρίζουν πως το ποσοστό είναι πλασματικό ή/και “δανεικό”), αν καταφέρει να βάλει σε μια σειρά τα του οίκου του (δεν πας μακριά με 300 συνιστώσες και εκφρασμένες δημόσια 300 διαφορετικές απόψεις σε ένα καθαρά πρωθυπουργοκεντρικό σύστημα!), οι πιθανότητες επιβίωσης είναι τεράστιες.
Θα κινηθεί στο χώρο της σοσιαλδημοκρατίας αλλά με τάση να μην συνταχθεί σε αυτό που ονομάζεται “φιλομνημονικό” μέτωπο. Φυσικά η προοπτική εξουσίας θα αλλάξει το λόγο του, ο οποίος θα πάψει να είναι καταγγελτικός για τους πάντες. Ο λόγος θα …στρογγυλέψει, θα είναι πιο προσηνής στο ευρύτερο κοινό και φιλικότερος προς αυτά στα οποία εναντιώνονταν μέχρι προχθές. Στην ουσία θα θυμίσει το ΠΑΣΟΚ μετά το 1982.
Στα αριστερά θα εμφανιστούν 3 πόλοι και όποιος αντέξει: ο ένας θα αποτελείται από το διαλυμένο ΠΑΣΟΚ του Βενιζέλου, το οποίο θα κληθεί (εκτός της προσπάθειας να συμμαζέψει τα ασυμμάζευτα και να μπορέσει να ξαναποκτήσει την παλιά του αίγλη) να σταματήσει και τις διαρροές φιλόδοξων στελεχών του προς άλλες παρατάξεις. Δύσκολη αποστολή, αφού οι διαρροές θα είναι προς οποιαδήποτε κατεύθυνση, ακόμη και προς την (πρώην αντίπαλο) Νέα Δημοκρατία. Στον ίδιο πόλο θα είναι και η ΔΗΜΑΡ, η οποία θα κριθεί αρχικά για τη συνέπεια μεταξύ λόγων και πράξεων και μετά για την εν γένει στάση της στα δύσκολα χρόνια που έρχονται. Θα είναι ο πόλος των φιλοευρωπαϊκών κομμάτων της πάλαι ποτέ αριστεράς.
Ο δεύτερος πόλος θα είναι το ΚΚΕ. Το ΚΚΕ αποτελεί από μόνο του μια κατηγορία. Αν δεν αλλάξει σύντομα λόγο και τρόπο σκέψης η εξαφάνισή του από τον πολιτικό χάρτη της χώρας είναι θέμα χρόνου.
Ο τρίτος πόλος θα είναι τα μικρά κόμματα, που στις τελευταίες εκλογές συγκέντρωσαν ένα ουκ ευκαταφρόνητο ποσοστό. Η πιθανότητα και αυτά να εξαφανιστούν όπως και τα αντίστοιχα της “δεξιάς” είναι μεγάλη, αφού θα απορροφηθούν είτε από τον “μεγάλο αδερφό” της παράταξης είτε από τους άλλους πόλους, ώστε να επιζήσουν αυτοί.