Την προηγούμενη εβδομάδα είχαμε ακούσει για έναν δρόμο …”τρικολόρε”, ο οποίος αρχικά είναι χωματόδρομος μετά γίνεται άσφαλτος και στη συνέχεια ξανά χωματόδρομος.
“Υπερβολές!” είπαμε και εμείς, όπως θα έλεγε ο καθένας. Δεν γίνονται τέτοια…
Κι όμως, γίνονται. Στον Άραχο, όπου πήγαμε μια βόλτα σήμερα. Γιατί μπορεί να είναι ο δρόμος στην άκρη του χωριού, αυτό όμως δε σημαίνει ότι θα έπρεπε στην αρχή του να μείνει ως έχει, στη συνέχεια του να στρωθεί με άσφαλτο και στο τέλος του να παραμένει όπως το πρώτο τμήμα.
Εντάξει, δεν μιλάμε να γίνει …autobahn (τα γερμανικά είναι απαραίτητα στην Ελλάδα του Ράϊχενμπαχ!) αλλά ακούγεται (και φαίνεται, αφού όντως υφίσταται) λίγο παράλογο ένας δρόμος να είναι στρωμένος στη μέση του για 500 μέτρα με άσφαλτο και τα 100-150 μέτρα των δυο άκρων του (τα οποία ενώνονται με το υπόλοιπο ασφαλτοστρωμένο δίκτυο) να παραμένουν όπως ήταν στη δεκαετία του 1960…