O “αγώνας” σε εισαγωγικά πάντα, τελικά έχει πολύ μεγάλη πλάκα!Ειδικά δεν όταν είναι καλυμμένος πίσω από μια ιδιότυπη ανωνυμία, πίσω από άλλους που έχουν πραγματικό σκοπό.
Το «μπούγιο» κρύβει πολλά και πάνω από όλα την ατολμία, την ανικανότητα σκέψης και ορθολογισμού αλλά κυρίως κρύβει τον τραμπουκισμό.
Γιατί όταν κάποιοι τυγχάνει να έρχονται σε άμεση επαφή με τον «αντίπαλο» (τετ-α-τετ που λένε και οι Γάλλοι), τότε είναι ευκολότερο για αυτούς να μετράνε πλακάκια και κάνουν πως αναζητούν τον αναπτήρα τους στις τσέπες παρά να του επαναλαμβάνουν κατάμουτρα και μάλιστα με τον ίδιο τρόπο και στον ίδιο τόνο αυτά που έλεγαν πριν από λίγα μόλις λεπτά.
Και το όλο σκηνικό μου θύμισε κάτι τύπους οι οποίοι όταν έρχεται ο λογαριασμός τότε θυμούνται είτε να δέσουν κάτω απ’ το τραπέζι τα κορδόνια τους είτε να πάνε στην τουαλέτα…