Άκαιρη, βλακώδης και αήθης. Μόνο ως τέτοια θα πρέπει να χαρακτηρίσουμε τη στάση που κράτησαν σήμερα στη Θεσσαλονίκη μια χούφτα ανεγκέφαλοι αριστεροδέξιοι (ο καθένας για λογαριασμό του και με τους δικούς του σκοπούς), η οποία ήταν και η αιτία για τη ματαίωση της παρέλασης στην πόλη.Και δε μιλάω για τη στάση έναντι των εκπροσώπων του πολιτικού κόσμου τόσο (αν και πάλι έχω εντάσεις για τον χρόνο και τον τόπο που έγινε ότι έγινε στις περισσότερες πόλεις της Ελλάδας) όσο για τη στάση και τα συνθήματα εναντίον του πρώτου πολίτη (όπως συνηθίζεται να λέγεται) της χώρας. Του Προέδρου της Δημοκρατίας.
Όσο δίκιο και να έχουμε, όσο και να μας πνίγει το δίκιο και το ερώτημα «γιατί ρε κουφάλες πολιτικοί μας φέρατε εδώ που ήμαστε τώρα, στον βούρκο και στην απαξίωση διεθνώς ; » είναι…
ανεπίτρεπτο, ανόητο και καταδικαστέο το γεγονός ότι κάποιοι έξυπνοι, περισσότερο πατριώτες από όλους εμάς τους υπόλοιπους, πιο θιγμένοι από τα οικονομικά μέτρα, τα Μνημόνια και τη μόνιμη εγκατάσταση του Ράϊχενμπαχ και της παρέας του και περισσότερο θιγμένοι από την διεθνή απαξίωση που ζει η πατρίδα μας, τα έβαλαν προσωπικά με τον Πρόεδρο της χώρας.
Έχει – δεν έχει ευθύνη ο Παπούλιας, αυτό είναι άλλο θέμα.
Όμως σήμερα εκεί δεν ήταν ο Παπούλιας. Σήμερα δεν ήταν οπουδήποτε ο Πρόεδρος. Σήμερα εκεί δεν ήταν σε ιδιωτική επίσκεψη ή εκδήλωση. Και σίγουρα σήμερα εκεί δεν ήταν κάποιος άσχετος, κανά παιδαρέλι που δεν έχει κολλήσει ούτε ένα ένσημο στη ζωή του ή που πήρε τη βουλευτική του έδρα από κεκτημένη ταχύτητα ή οικογενειακώ δικαίω.
Σήμερα εκεί ήταν ο Πρόεδρος της Ελληνικής Δημοκρατίας, ο ανώτατος πολιτειακός άρχων της χώρας. Σήμερα εκεί ήταν αυτός (ο Πρόεδρος ως θεσμός), παρών σε παρέλαση που γίνονταν για να εορταστεί μια εθνική επέτειος – εκπροσωπώντας την Ελλάδα και αποδίδοντας τιμή σε αυτούς που 71 χρόνια πριν μπήκαν στον αγώνα έναντι μιας αήθους επίθεσης κατά της χώρας, υπερασπιζόμενοι την ιδέα και την διεθνή οντότητα που αυτός εκπροσωπούσε εκεί.
Αυτό ήταν σήμερα πάνω στην εξέδρα, όχι ο Παπούλιας ως Παπούλιας. Ήταν ο Παπούλιας-Πρόεδρος της Ελληνικής Δημοκρατίας.
Αδυνατούν να το αντιληφθούν αυτό οι πανηλίθιοι και στερούμενοι εγκεφάλου, που δημιούργησαν το επεισόδιο που οδήγησε στη ματαίωση της παρέλασης και στην αποχώρηση του Προέδρου. Αδυνατούν να αντιληφθούν πως εκεί πήγε όχι για να στηρίξει κάποια κυβέρνηση, όχι για να υπογράψει κάποιο νόμο, όχι για να υποδεχθεί κάποιον ξένο ηγέτη που κατέφθασε στη χώρα. Εκεί ήταν για να αποτίσει φόρο τιμής στις χιλιάδες των Ελλήνων που άφησαν τα κοκκαλάκια τους στην Ήπειρο, στην Αλβανία, στο Ρούπελ, στα βουνά της Ελλάδας αργότερα κατά την κατοχή.
*Όσο για τους ηλίθιους αριστερίζοντες (και όχι αριστερούς, ο αριστερός είναι άλλη πάστα ανθρώπου) πολιτικούς του καναπέ και της αιώνιας και ανέξοδης κριτικής του καφενείου που νομίζουν πως θα αποκτήσουν εκλογική δύναμη και «ρεύμα» μη καταδικάζοντας το σημερινό με τον Πρόεδρο, τι να πει κανείς;
Φυσικά βρέθηκαν σήμερα και κάποιοι κάφροι που αναφέρονταν στον δικτάτορα Ιωάννη Μεταξά με τον όρο «εθνικός κυβερνήτης»! Επίσης, τι να πει κανείς; Δικτάτορας ήταν ο άνθρωπος, που του έλαχε το εθνικό καθήκον να αρνηθεί όσα οι Ιταλοί τότε ζητούσαν. Και ορθώς έπραξε, γιατί τη στιγμή εκείνη δεν έπραξε ως φασίστας αλλά ως Έλλην. Γιατί αυτοί οι δυο όροι, οι δυο χαρακτηρισμοί, ποτέ δεν συμβάδισαν, ποτέ δεν ταίριαξαν ούτε θα ταιριάξουν ποτέ μεταξύ τους…