“Τώρα που ‘γινε η θάλασσα γιαούρτι δεν έχουμε κουτάλι” που λέει η λαϊκή θυμοσοφία. Φυσικά ταιριάζει και το “όσοι πιστοί προσέλθετε”! Αλλά που να πάμε, αυτά είναι για χοντρά, πολύ χοντρά πορτοφόλια…..!!!Η Αγροτική Τράπεζα, σταθερή στην απόφαση να απεμπλακεί από κάθε μη τραπεζικής φύσης επιχειρηματική δραστηριότητα βγάζει στο σφυρί τις μετοχές που έχει σε μεγάλες ελληνικές επιχειρήσεις. Ήδη έχουν ανακοινωθεί οι πωλήσεις των μετοχών που η Τράπεζα κατέχει στην ΣΕΚΑΠ (περίπου 44,5% του συνόλου των μετοχών) και των μετοχών της στην Ελληνική Βιομηχανία Ζάχαρης (περίπου το 82% των μετοχών).
Η συμμετοχή του κράτους σε οποιαδήποτε τυχαία επιχειρηματική δραστηριότητα δεν είναι και ότι καλύτερο. Φέρνει μόνο χρέη. Αυτά μόνο στη μακαρίτισσα την ΕΣΣΔ που κατέρρευσε, όχι εδώ.
Όμως, το ξεπούλημα των πάντων σε τέτοιες περιόδους και το “στρώσιμο” μιας κατάτασης….
άκρατου και άγριου νεοφιλλελευθερισμού θα οδηγήσει στην καταστροφή. Ίσως σε αυτή τη χώρα θα πρέπει να ξανασκεφτούμε αν και που αξίζει το κράτος να έχει επιχειρηματική εμπλοκή, ποιοι είναι οι τομείς της αγοράς που θα πρέπει να συμμετέχει απ’ευθείας ή έμμεσα. Από την ίρδυση του ελληνικού Κράτους μέχρι σήμερα οι εταιρίες που ελέγχονταν από το Κράτος λειτουργούσαν ως μαγαζάκια των εκάστοτε πολιτικών κομμάτων και χωρίς ξεκάθαρα επιχειρηματικά οικονομικά – και όχι μόνο τέτοια – κριτήρια (όπως αυτά που ισχύουν και στον ιδιωτικό τομέα).
Μόνο αν κρατηθούν κάποιες βιομηχανίες, σε στρατηγικούς και πολύ καλά επιλεγμένους τομείς της παραγωγικής δραστηριότητας το κράτος θα έχει και τη δυνατότητα παρέμβασης στην ίδια την αγορά, μέσω των επιχειρήσεων που θα έχει στα χέρια του, προστατεύοντας τους πολίτες από τους αετονύχηδες που λυμαίνονται τις αγορές και που πίνουν το αίμα του κοσμάκη, ανεβάζοντας καθημερινά της τιμές.