Πάει και ο Βέγγος. Τον αποχαιρέτησε πλήθος κόσμου, παρά το γεγονός ότι η οικογένεια του ήθελε να γίνει μια απλή και χωρίς κόσμο τελετή – προφανώς γιατί γνώριζε ότι ο κόσμος δεν είναι αγνώμων και θέλει να του πει ένα ευχαριστώ, έστω την ύστατη στιγμή.
Όμως, πως να κρατήσεις μακριά έναν κόσμο που βλέπει τα πραγματικά ταλέντα του τόπου να φεύγουν σιγά-σιγά και που θέλει να τα αποχαιρετήσει; Μπορείς να κρατήσεις μακριά κάποιον που θέλει να αποχαιρετήσει έναν αγαπημένο άνθρωπο στον οποίο είχε ανοίξει το σπίτι του και τον φιλοξενούσε διαρκώς στο σαλόνι του; Δύσκολο.
Ευτυχώς μας έμειναν οι ταινίες του, να μας θυμίζουν μια Ελλάδα που χάθηκε, να μας θυμίζουν έναν Έλληνα που είναι πολυμήχανος ώστε να μπορέσει να τα βγάλει πέρα!
Γιατί είμαστε ικανοί για πολλά σαν λαός και ο Βέγγος αυτό το ανέδειξε με τον δικό του μοναδικό τρόπο.