Δύσκολα τα πράγματα, ήδη από τις πρώτες ημερες του 2011. “Η καλή μέρα από το πρωί φαίνεται” λένε και μακάρι αυτή τη φορά να βγουν ψεύτες.Γιατί αν το δούμε λίγο στο βάθος του, πάμε κατά διαόλου:
- οι πολίτες εξεγείρονται κατά ενός Κράτους που δεν τους ακούει πραγματικά (δείτε τι έγινε σήμερα τα χαράματα στην Κερατέα, όπου κάηκε δημόσια περιουσία κατά τη διάρκεια των διαμαρτυριών για την κατασκευή του ΧΥΤΑ στην περιοχή),
- εναντιώνονται κατά αποφάσεων που πραγματικά τους θίγουν, όχι μόνο οικονομικά αλλά και από άποψη νοημοσύνης (οι μπάρες ανοίγουν ολοένα και πιο συχνά στα διόδια, κάνοντας κάποιους να χάσουν τον ύπνο τους και να απειλούν πως θα φύγουν – ας φύγουν, που αλλού θα βρουν κάποιον να τους πει “πάρτε λεφτά προκαταβολικά για να κάνετε κάτι και να το εκμεταλλευτείτε εμπορικά, έτοιμο μαγαζί είναι”),
- αμφισβητούν το αλάθητο του Πάπα με το οποίο περιβάλλονταν οι πολιτικοί τόσα χρόνια (βλέπουν και κυρίως ακούν απίστευτα πράγματα, ειδικά δε την πραγματική άποψη των πολιτικών για την ίδια την κοινωνία που τους εξέλεξε),
- βλέπουν το ίδιο τους το Κράτος να μην μπορεί να πάρει ένα μέτρο το οποίο θα θίγει λίγους προς όφελος των πολλών (εδώ και πολλά χρόνια το αντίθετο συμβαίνει στην πλειονότητα των μέτρων, οι πολλοί φορτώνονται τις αμαρτίες άλλων και οι ελάχιστοι αριθμητικά φταίχτες βγαίνουν πάντα λάδι),
- βλέπουν μια κοινωνία να διαλύεται και δεν βλέπουν κανέναν (ούτε την Πολιτεία αλλά ούτε και αυτό που μάθαμε να ονομάζουμε “πνευματικοί ταγοί του τόπου”) να βγάζει άχνα,
- βλέπουν μια χούφτα ανθρώπους να απειλούν ένα κράτος 11 εκατομμυρίων και τους θεσμούς του,
- βλέπουν μια οικονομία που γύρισε 14 χρόνια πίσω (το Χρηματιστήριο τα λέει, δεν τα λέω εγώ).
Στραβά αρμενίζουμε τελικά, δεν ήταν στραβός ο γιαλός τόσα χρόνια. Φταίμε και εμείς, αυτό είναι σίγουρο. Αλλά το κύριο μερίδιο ευθύνης ανήκει σε άλλους, σε αυτούς που χρόνια τώρα δεν άνοιξαν τα αυτιά τους και δεν ακούν την κοινωνία αλλά βρίσκονται κλεισμένοι μέσα σε αίθουσες εξουσίας, περιτριγυρισμένοι από μανδαρίνους που το μόνο που κάνουν είναι να σκέφτονται τη θέση, τον μισθό και το κοινωνικό status που αυτά τους εξασφαλίζουν.
Η αντίστροφη μέτρηση έχει τελειώσει προ πολλού. Μηδένισε το χρονόμετρο, μηδένισε και η χώρα. Πορεύεται από κεκτημένη ταχύτητα πλέον. Αν και ποτέ δεν είναι αργά, ποτέ δεν είναι αργά να πάψουμε να ασχολούμαστε με τα spreads και τα επιτόκια, με τις τράπεζες και τους «παραχωρησιούχους» που απειλούν και να ασχοληθούμε με το πραγματικό πρόβλημα αλλά και με τους ανθρώπους που ζουν και εργάζονται (όσοι τέλος πάντων ακόμη εργάζονται) στη χώρα.
Ας ελπίσουμε ότι το Άγιο Πνεύμα που θα κατέλθει εκ των Ουρανών θα φωτίσει σήμερα όσους λαμβάνουν σημαντικές για τον τόπο αποφάσεις, όπου και αν βρίσκονται, όποια θέση και αν καταλαμβάνουν.
Αλλιώς το …τάγκο που θα αναγκαστούμε να χορέψουμε θα έχει πιο πολλές επικίνδυνες φιγούρες ακόμη και από το αργεντίνικο, που χορεύτηκε στις αρχές τις προηγούμενης δεκαετίας στη μακρινή χώρα της λατινικής Αμερικής.