Η Ανγκελα Μέρκελ έχει µόλις επανεκλεγεί καγκελάριος µε θριαµβευτικό ποσοστό και απευθύνεται στους παραληρούντες συµπατριώτες της από την Πύλη του Βρανδεµβούργου. Ξαφνικά βγάζει από την τσέπη της ένα χαρτονόµισµα των 100 Νέων Μάρκων και το ανεµίζει στο πλήθος. Όλοι καταλαβαίνουν το µήνυµα και την αποθεώνουν.
Ο εφιάλτης του ευρώ τελείωσε. Για την ακρίβεια, είχε τελειώσει δύο χρόνια νωρίτερα, στις 16 Σεπτεµβρίου 2011, όταν το Συνταγµατικό Δικαστήριο της Καρλσρούης έκρινε αντισυνταγµατική την ενίσχυση των ευρωπαϊκών χωρών που αντιµετωπίζουν οικονοµικά προβλήµατα. Η ετυµηγορία του δικαστηρίου είχε ανακοινωθεί στις 11.11 το πρωί.
Μέχρι το µεσηµέρι, όλες οι τράπεζες της ευρωζώνης είχαν κλείσει τις πόρτες τους. Ή είχαν προσπαθήσει να το κάνουν. Τα χρηµατιστήρια στο Παρίσι, τη Φρανκφούρτη, το Λονδίνο, και στη συνέχεια σε όλο τον κόσµο, σηµείωσαν τη µεγαλύτερη πτώση τους από τη δεκαετία του ‘30. Όλοι συνειδητοποιούσαν πλέον ότι το παλιό ευρώ ήταν άχρηστο, αφού η αξία του ήταν απροσδιόριστη. Το πρώτο κτίριο που λεηλατήθηκε ήταν το υπουργείο Οικονοµικών της Ισπανίας. Οι δυνάµεις ασφαλείας δίστασαν για λίγο, αλλά όταν οι διαδηλωτές έχωσαν λουλούδια στα όπλα τους συντάχθηκαν µε το πλήθος.Ο πρωθυπουργός Θαπατέρο υποσχέθηκε ότι θα κάνει αυτό που πρέπει, αλλά ήταν πια αργά: οι Καταλανοί ανακοίνωσαν την ανεξαρτησία τους, προκαλώντας αµηχανία στον Ιρλανδό υπουργό Εξωτερικών Τζέρι Ανταµς που πραγµατοποιούσε επίσκεψη «αλληλεγγύης» στη Βαρκελώνη.
Την Πρωτοχρονιά του 2012 κυκλοφορούσαν ήδη Νέες Δραχµές, Νέα Εσκούδο, Νέα Βελγικά Φράγκα και Νέες Πεσέτες. Και οι κάτοχοί τους διαπίστωναν ότι είχαν χάσει γύρω στο 50% της αγοραστικής τους δύναµης. Ακόµη και οι Γάλλοι έβλεπαν ότι το «Ισχυρό Φράγκο 2» δεν µπορούσε να παρακολουθήσει την κούρσα του Νέου Μάρκου. Στην τελευταία του συνέντευξη Τύπου, τον Μάιο του 2012, ένας εξαντληµένος Νικολά Σαρκοζί καταδίκαζε τους κερδοσκόπους και τους δηµοσιογράφους, χαρακτηρίζοντάς τους «ανόητους παιδεραστές». Είχε µόλις χάσει τις προεδρικές εκλογές από τον Ντοµινίκ Στρος-Καν, τον πρώην διευθυντή του ΔΝΤ που είχε επιστρέψει στη χώρα του. Το κεντρικό προεκλογικό του σύνθηµα ήταν: «Δεν πίστεψα ποτέ στο ευρώ!».
Η Ευρωπαϊκή Ενωση ζήτησε από τον Γκόρντον Μπράουν να γίνει πρόεδρος της Ευρώπης, αναγνωρίζοντας ότι είχε δίκιο όταν επέµενε να κρατήσει η χώρα του τη στερλίνα. Αλλά η θέση αυτή ήταν πλέον διακοσµητική.